کاربرد هنر در مسیر نوجوانی

کتاب «می خواهم چه کاره شوم؟» اثری از «مدرسه زندگی» است که اولین بار در سال 2020 به چاپ رسید. این کتاب به تحلیل بی معنایی پرسیدن سوالی مانند «وقتی بزرگ شدی، می خواهی چه کاره شوی؟» از کودکان می پردازد و بعد به مخاطبین کمک می کند به درکی بهتر از ملاحظات و جنبه های متعددی دست یابند که در انتخاب مسیر شغلی و سبک زندگی تأثیرگذار هستند. فصل های کوتاه کتاب به سوالات مختلفی پاسخ می دهند، از جمله «شغل چیست؟»، «شغل ها چگونه اختراع می شوند؟» و «پول چقدر مهم است؟» بسیاری از فصل های کتاب با تمرین هایی به پایان می رسد که مخاطبین را تشویق به تفکر و نوشتن درباره آینده مورد نظر خودشان می کند. مخاطبین یاد می گیرند که شغل چه شباهت ها و تفاوت هایی با مدرسه دارد و همچنین، از تفاوت های میان انواع مختلف کسب و کارها آگاه می شوند.

خاطرات گذشته، وقایع حال و افکار خود را برای آینده حفظ کنید! این کتاب شامل صدها سوال راهنمایی است که در بخش‌هایی درباره گذشته، حال و آینده، تاریخچه خانوادگی و خود درونی شما سازماندهی شده است. مطالب این کتاب: مقدمه، حقایق زندگی، زندگی من: تاریخچه شخصی، همه چیز در خانواده، همه چیز درباره من، من درونی و بعد چه؟ کودکان با میل بی‌حدی برای شناخت دنیای اطرافشان به دنیا می‌آیند و عاشق جست‌و‌جو هستند نقشه‌ی بخش بزرگی از دنیای بیرون قبلا ترسیم شده اما دنیای بزرگ دیگری وجود دارد که هنوز کشف نشده است -دنیایی که فقط کودکان به آن دسترسی دارند: ذهن‌های خودشان. «کتاب من» سفرنامه‌ی خوداکتشافی با راهنما است. این کتاب خوانندگان را در سفر به دورنشان همراهی می‌کند تا ذهن، خلق، تخیل، وجدان و روش تعیین مسیر زندگی را جست‌و‌جو کنند. هر فصل، علاوه بر توضیحات علمی و جذاب درباره‌ ایده‌ها، حاوی تعداد زیادی تمرین تعاملی است که در ترکیب با مطالب علمی یک خودنگاره‌ی غنی و منحصربه‌فرد به وجود می‌آورد. کودکان از طریق نوشتن، نقاشی کردن، بریدن و رنگ‌آمیزی می‌توانند معماهای وجود را حل کنند و قدم‌به‌قدم کشف کنند واقعا چه کسی هستند (و به چه کسی تبدیل خواهند شد...). «کتاب من» با ترکیب روان‌شناسی، فلسفه و سرگرمی محض هنر حیاتی خودشناسی را معرفی می‌کند و نشان می‌دهد که خودشناسی به ما کمک می‌کند تا انسان‌های آرام‌تر، عاقل‌تر و فرهیخته‌تری باشیم.

 کتاب سلطه‌ي مذكر: به‌طور خاص بر اساس یک مطالعه انسان‌شناختی از جامعه بربر در قبیله کابیلی است. بوردیو در سال ۱۹۹۰ نخستین بار مفهوم جامعه‌شناختی نظم جنسیتی را مطرح کرد و سال‌ها بعد در اثر حاضر آن را بازنویسی و تکمیل کرد. او در این اثر رویکرد جدیدی به نظریه‌پردازی و پژوهش دربارهٔ نابرابری جنسیتی دارد. بوردیو نابرابری جنسیتی را مصداق پارادوکس دوکسا می‌داند و برای توجیه کلیت ظاهری این تفاوت‌های جنسیتی، دانشمندان علوم اجتماعی را به شناخت سازوکارهای تاریخی تاریخ زدایی و جاودانه سازی تفاوت جنسی فرا می‌خواند. از نظر او، عاملان اجتماعی طی فرایندی دوگانه دیدگاه مذکر را در مردان و زنان نهادینه می‌کنند و مردان را سوژه و زنان را ابژه می‌سازند و سپس زنان را به اتخاذ سبک زنانه و مردان را به اتخاذ سبک مردانه سوق می‌دهند؛ درنتیجه، تفاوت‌های جنسیتی و تبعات آنها را طبیعی می‌سازند. به عبارت دیگر، نظم جنسیتی برساخته‌ای فرهنگی و دلبخواهانه است. سلطه مذکر به عنوان عادت‌واره ای درک می‌شود که به زنان و مردان نقش از پیش تعیین شده‌ای می‌دهد. سلطه مذکر تصویری از گذشته جوامع اروپایی معاصر است. بوردیو در این اثر درصدد نمایش ناخودآگاهی جمعی است، ناخودآگاهی که بر جلوه‌های مدرن و پیشامدرن نظم جنسیتی جوامع مدیترانه‌ای تأکید دارد. او، در ادامه، به بحث درباره جامعه معاصر اروپا و جامعه کابیلی در قبل از سرمایه‌داری می‌پردازد. او معتقد است که سلطه مذکر ریشه در ناخودآگاه جمعی ما دارد و هرگز نمی‌توان آن را دید. سلطه مذکر را، چنان‌که از آن انتظار می‌رود، به سختی می‌توان به چالش کشید. امروزه بیش از هر زمان دیگری حل و فصل و بررسی ساختارهای نمادین ناخودآگاه مردمحور مردان و زنانی شبیه به مردان و زنان جامعه کابیلی دشوار است.