کتابهای نارنجی جلد 43، دیواری که می ترسید و 6قصه ی دیگر

کتاب شاهکار های کوتاه از مجموعه اثار فئودور داستایفسکی است.  این مجموعه‌ی جذاب و خواندنی ، شش داستان مهم از «فئودور داستایوسکی» را دربرمی‌گیرد و نشان می‌دهد که او در داستان کوتاه نیز مانند رمان نویسنده‌ی ماهر و توانمندی محسوب می‌شود. نام داستان‌های کتاب «شاهکارهای کوتاه» عبارتند از: نازنین، بوبوک، خانم صاحبخانه، رویای یک انسان مسخر، اعتراف و کودک قهرمان. اکثر داستان های وی همچون شخصیت خودش سرگذشت مردمی است عصیان زده، بیمار و روان پریش. در کتاب شاهکارهای کوتاه، فئودور داستایوفسکی اعتقادات و سخنان عمیق ولی در عین حال ساده و گیرایش را از دهان شخصیتی مضحک بیان می کند.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .