کتابهای نارنجی جلد 5، پیرزنی که دنیا را بافت و 6قصه ی دیگر

کتاب علم و دین در جامعه، اثری نوشته ی برتراند راسل است و ترجمه اه توسط اقایان علی اصغر مهاجر و احمد ایرانی ترجمه شده است که نخستین بار در سال 1935 منتشر شد. راسل در این کتاب ارزشمند، پژوهشی مختصر و در عین حال بسیار مهم را از کشمکش های میان علم و دین سنتی را در طول چهار قرن گذشته ارائه می کند. با تحلیل و بررسی مواردی که در آن ها، پیشرفت های علمی با قواعد مسیحیت یا تفاسیر کتاب مقدس در تضاد بوده، از گالیله گرفته تا انقلاب کوپرنیکی و پیشرفت های پزشکی در علم بیهوشی، راسل به فراز و نشیب ها و دگرگونی های دائمی نظام های اعتقادی انسان ها در طول تاریخ اشاره می کند. او همچنین، به مباحثی میان علم مدرن و نهادهای مذهبی می پردازد که همچنان در دنیای مدرن وجود دارند؛ نکته ای که باعث می شود کتاب علم و دین در جامعه ارتباط خود را با جهان کنونی حفظ کند.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .