اسلام میان حقیقت و تجلی تاریخی

معرفی کتاب اسم شب سیاهکل فصل های اولیه کتاب به شرح اوضاع اجتماعی سال های بعد از کودتا تا فعالیت های جبهه ی ملی دوم و ماجراهای خرداد ۴۲ می‌پردازد. فصل های بعدی کتاب، درباره زمینه های شکل گیری جنبش مسلحانه در ایران است. فصل آخر و درخشان‌ترین بخش کتاب، اوج مبارزه دستگاه امنیتی شاه با چریک های آینده برای تولد و یا نابودی زود هنگام این جنبش را نشان می‌دهد.همگام با روایت انوش صالحی درمی‌یابیم که شکل‌گیری این جنبش حاصل تصمیم چند نفر نبوده است و مانند یک موج، کسانی که دغدغه مبارزه علیه استبداد و دیکتاتوری را داشته‌اند و گروه گروه به مارکسیسم گرایش پیدا می‌کردند، را در بر گرفته است. اسم شب، سیاهکل توانسته تصویر روشن و جامعی را از شرایطی که به شکل‌گیری جنبش مسلحانه در ایران منجر شد، نشان دهد.کتاب زمینه‌های این گرایش را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد در شرایطی که گروه‌های سیاسی یک به یک به دست ساواک از بین می‌رفتند و در پی متلاشی شدن این گروه‌ها، ناامیدی به جان فعالان سیاسی افتاده بود، چطور ایده‌ مبارزه‌ مسلحانه به مثابه پاسخی به شرایط خفقان و دیکتاتوری، با توجه به زمینه‌های بین‌الملی آن و به مثابه راه حلی برای حضور در عرصه‌ سیاست در بین این افراد مطرح شده است.

“واروژان” نامی است آشنا در عرصه ی آهنگ سازی و تنظیم آن که به شخصیتی بزرگ در آسمان هنر ایران به نام “واروژ هاخباندیان” اختصاص دارد. ثبت زندگی و فعالیت های حرفه ای این هنرمند ارمنی تبار، در کتابی که عنوانش نام “واروژان” را بر جلد دارد، توسط “حسین عصاران” صورت گرفته و این اثر علاوه بر این یک پژوهش ادبی مهم است، نوعی تاریخ نگاری از موسیقی ایران نیز به حساب می آید. ”واروژان” پس از اتمام تحصیل، به مدرسه ی موسیقی رفت و پس از کسب مهارت لازم، قطعاتی را آهنگسازی و تنظیم کرد که هنوز هم از جایگاه ویژه ای در صنعت موسیقی کشور برخوردارند. با اینکه بسیاری از موسیقی های برجسته از ذهن خلاق “واروژان” نشات گرفته بود، اما او تا مدت ها از نام خود برای ارائه ی آثارش استفاده نکرد. او از معدود آهنگسازانی بود که سبک منحصر به فرد خود را در موسیقی ایرانی حفظ کرد و نه به تاسی از جریان موسیقی روز دنیا و نه بر اساس موسیقی سنتی به تنظیم آهنگ نپرداخت. به این ترتیب امضای واروژان پای ترانه ها و آهنگ های مشهوری همچون “بوی خوب گندم”، “شام آخر”، “شب زده”، “کندو”، “ماه پیشونی”، “برادرجان” و “سلطان صاحبقران” باقی مانده و این ترانه های شنیدنی همچنان شنوندگان خود را به شوق می آورند. ”حسین عصاران” این اثر را از گفت و گو با نزدیک ترین همراهان و دوستان “واروژان” به رشته ی تحریر درآورده که از جمله ی این افراد می توان به “شهیار قنبری”، “حسن شماعی زاده”، “بابک بیات” و “اسفندیار منفرد زاده” اشاره نمود. “حسین عصاران” به منابع تحقیقی خود وفادار بوده و متون برگزیده برای این کتاب، عینا از مجلات و روزنامه ها و برنامه های رادیویی و تلویزیونی وارد کتاب شده اند. اثر همچنین حاوی تصاویر و عکس های مربوط به “واروژان”است که در اختیار دوستداران این هنرمند بزرگ عرصه ی موسیقی قرار گرفته است. .

معرفی کتاب من رویایی دارم به انسان قسم. کودکی که با اسلحه بازی می کند – جهان را نجات نخواهد داد… .