کتاب امشب کنار غزل های من بخواب

کتاب دگرگونی جهان (درآمدی به مانیفست حزب کمونیست) نوشته بابک احمدی توسط انتشارات مرکز با موضوع علوم سیاسی، سیاست، فلسفه سیاسی به چاپ رسیده است. مانیفست حزب کمونیست، جزوه‌ی مختصری است در کم‌تر از چهل صفحه، نوشته‌ی دو انقلابی جوان، کارل مارکس ۲۹‌ساله و فریدریش انگلس ۲۷‌ساله. این اثر در آغاز انقلاب قاره‌ای ۱۸۴۸ منتشر شد و مهم‌ترین متن در تاریخ سوسیالیسم است. متنی که به عنوان برنامه‌ی گرایش انقلابی کمونیستی، راهنمای مبارزه‌ی عملی و در عین حال نمایان‌گر مبانی نظری دیدگاهی دانسته می‌شود که سرنگونی نظام طبقاتی زندگی اجتماعی را در دستور کار قرار داده است. هم‌چنین، اثری است درخشان با نثری کوبنده و بیانی موجز اما دقیق، که به رغم حجم  اندک‌اش هم‌ارز مهم‌ترین شاهکارهای فلسفه‌ی سیاسی ارزیابی شده است. این کتاب شرحی است از زمینه‌ی تاریخی و فکری مانیفست، تاریخ نگارش و دریافت آن، چاپ‌های مختلف، پیش‌گفتارهای دو مؤلف، و ترجمه‌های‌اش به زبان‌های گوناگون و افق‌‌های مختلف دریافت متن. هم‌چنین بحثی است از قدرت‌ها و کاستی‌های متن، با این هدف که نشان دهد از یک سو فعلیت و موضوعیت دارد و از سوی دیگر شماری از نکته‌ها و احکام آن در شرایط کنونی کارآ نیستند. معرفی مباحث کتاب دگرگونی جهان زمینه ی تاریخی و نظری نگارش مانیفست درآمد وضعیت تاریخی و اجتماعی در زمان نگارش مانیفست آرای سوسیالیستی در زمان نگارش مانیفست گروه های انقلابی در نیمه نخست سده ی نوزدهم فضای فکری و سیاسی آلمان در دهه ی 1840 تاریخ مانیفست سازمان عدالت سازمان کمونیست ها منابع مانیفست عنوان مانیفست حزب کمونیست فن بیان مانیفست چاپ های مختلف مانیفست

اين که يک قاب از زندگي‌مان چگونه مي‌تواند پس از سال‌ها همراه ما بماند و ما را در مقابل خودش متوقف کند، مي‌تواند دلايل متعددي داشته باشد. دلايلي که گاهي با خيره شدن به آن قاب شايد اندکي آشکار شوند شايد هم نه!... تابستان سال اولي که ساکن کوي سعدي شده بوديم همان تابستاني بود که در آن روبرتو باجيو داشت يک‌تنه ايتاليا را در آمريکا قهرمان جهان مي‌کرد. تابستاني که براي ما داغ‌تر از هميشه بود. براي من و فارس و بهنام و عادل چينکو.

همه چيز او را به هيجان مي‌آورد و هيچ چيز او را پايبند نمي‌كند. همين كه موضوعي بكر بودن و جذابيت و راز حيا‌اش را از دست مي‌دهد، آن را بي هيچ ترحمي رها مي‌كند، بي‌اينكه به كساني كه بعد از او مي‌آيند حسادت كند. نيچه هم از وراي تمام شناخت‌ها، شناخت را مي‌جويد، شناختي كه به طرزي ابدي غير واقعي است و هرگز كاملا دست يافتني نيست. چيزي كه سر حد رنج و نوميدي او را برمي‌انگيزاند، نه تصرف كردن، نه تصاحب كردن و نه لذت بردن است، بلكه هميشه پرسش كردن، جست و جو كردن و شكار كردن است.