جنگ و صلح در اسلام

"آشغالدونی" داستانی است به قلم "غلامحسین ساعدی" که از دریچه ی نگاه اول شخص بیان می شود. این شخص علی است که پسری نوجوان و شهرستانی بوده و همراه پدرش به تکدی گری می پردازد. شخصیت دیگر داستان یک دلال خون فروش است که علی و پدرش حین گدایی به طور اتفاقی با او برخورد می کنند. او خون فقرا را در ازای پول دریافت می کند و حالا علی که حدودا هفده سال دارد، به همراه پدر بیمارش به محل خونگیری می رود تا خونشان را بفروشند. علی خون می دهد اما پدرش به دلیل بیماری نمی تواند و به پیشنهاد همان دلال به بیمارستانی می روند که همه چیز را برایشان تغییر خواهد داد. علی پس از ورود به محیط بیمارستان و آشنایی با پرسنل آنجا، کارهایی برای خودش دست و پا می کند که هر روز بیشتر او را از آن نوجوان فقیر و ساده به فردی تبهکار تبدیل می کند. او به دختری به نام زهرا دل می بازد و کم کم با فروش غذای دزدیده شده از بیمارستان، بردن فقرا برای فروختن خون و خبرچینی برای مامورهای امنیتی، روز به روز بیشتر در این منجلاب که نامش "آشغالدونی" است فرو می رود. علی تا اواخر داستان که دیگر از شخصیت گیج و ساده اش فاصله گرفته و برای خودش جایگاهی یافته، اسمی ندارد. او ذاتا شخصیت شروری ندارد اما قرار گرفتن در محیطی که استعاره ی "آشغالدونی" برای آن به کار رفته، سبب رشد سرطان وار خصوصیات منفی در او می شود. بیمارستان در این قصه ، در واقع نماد یک شهر و اوضاع فرهنگی حاکم بر اجتماع آن روزهای ایران است؛ فرهنگی که بقا و بدست آوردن پول در آن باید به هر قیمتی صورت بگیرد.

هدف این کتاب «توان عمل : آرنت با دلوز و گواتری» ایجاد یک مبنای نظری است که بر اساس آن می‌توانیم گزارش‌هایی از کنش را در قالب گروه‌های ناهمگون متشکل از موجودات انسانی و غیر انسانی ارائه دهیم. این گزارش‌ها تمایل به تصور کنش را صرفا برحسب انسانیت و فردیت، چه افراد انسانی یا گروه‌هایی از افراد انسانی را شامل میشود. اگرچه بیشتر نظریه‌های کنش این واقعیت را تصدیق می‌کنند که کنش‌ها به صورت مجزا اتفاق نمی‌افتند، نظریه کمی به توسعه جنبه‌های غیرفردگرایانه کنش اختصاص داده شده است، با در نظر گرفتن عناصر موقعیت‌هایی که ما می‌توانیم در آنها عمل کنیم. گرایش به تمرکز فکر در مورد عمل بر جنبه های ارادی و عمدی آن به این دلیل است که این موارد الزامات لازم برای ارتباط اخلاقی و سیاسی یک عمل تلقی می شوند. اهمیت ظرفیت‌های ما برای تحت تأثیر قرار گرفتن و ویژگی‌های غیرارادی که به کنش کمک می‌کنند، زمانی که ما کنش را صرفا بر اساس فردیت مستقل که در بحث‌های اراده آزاد مطرح می‌شود، نظریه‌پردازی می‌کنیم، نادیده گرفته می‌شوند. بنابراین، این تز تلاش می‌کند نشان دهد که وقتی کنش به شیوه‌ای انسان‌گرا و فردگرایانه نظریه‌پردازی می‌شود، ویژگی‌های مهم اخلاقی و سیاسی موقعیت‌های زیسته نادیده گرفته می‌شوند. در تبیین برخی از راه‌هایی که ظرفیت‌های کنش توسط ظرفیت‌های تأثیرپذیری تشکیل می‌شوند، می‌توان جایگاهی فراتر از انسان و غیر از عناصر انسانی در فلسفه‌های عمل ایجاد کرد. . .