کتاب دیوان فخرالدین عراقی

رولومی (1994-1909) روان‏شناس آمریکایی بودکه جزو نظریه ‏پردازان اصلی در رویکرد انسان‏گرا و اگزیستانسیالیست به شخصیت محسوب می‌شود. مِی ابتدا به تحصیل الهیات پرداخت و در آنجا با مکتب اگزیستانسیالسم آشنا شد. اما بعد به روان‏شناسی و روانکاوی روی آورد و با فروم و سالیوان آشنا شد و تحت تاثیر آنها قرار گرفت. وی اولین مدرک دکتری در روان‏شناسی بالینی در تاریخ دانشگاه کلمبیا را دریافت کرد. مِی در 38 سالگی به بیماری سل مبتلا شد، و جنگ او با این بیماری، به نقطه عطفی در زندگی وی تبدیل شد. و طی مبارزه لحظه ‏به ‏لحظه با این بیماری (در سالهایی که هنوز درمان موثری برای سل نبود) یک کشف شگفت‏انگیز کرد: اضطراب عمیق وی در لحظات بیماری نه با "لیبیدو"، که بیشتر با "نیستی و مرگ" ارتباط داشت. مِی از بیماری خود جان سالم به در برد، اما رویکرد روانکاوی به تحلیل شخصیت را کنار گذاشته و کتاب‏ها و مقاله‏های زیادی در تبیین رویکرد اگزیستانسیال به شخصیت به نگارش درآورد. در رویکرد تحلیل وجودی، بیمارانی مورد درمان قرار می‌گیرند که در یافتن معنا و هدف خود در زندگی دچار مشکل هستند. در واقع این افراد در تداوم بخشیدن به هویت خود تمایز‏یافتگی به شدت آسیب دیده‌اند. از این نظر حفظ هویت خود و رهایی از سردرگمی در رویکرد وجودی واجد اهمیت بسیاری است. این رویکرد به ما کمک می‌کند تا بتوانیم در جهانی که هر لحظه درحال تغییر است به صورتی معنادار زندگی کرده و مشکلات خود را حل کنیم. با چنین دید و ساختاری است که کتاب حاضرتوسط رولومی گردآوری و ویرایش شده‏‏ است.

کتاب روانشناسی رشد ۱ و ۲  نشر ساوالان نوشته جیمز وندر زندن و ترجمه حمزه گنجی در رابطه با رشد انسان و عواملی که در مراحل رشد هر انسان موثر است صحبت شده است. از زمان انعقاد نطفه تا زمانی که زنده هستیم به طور تقریبی  ۶۰ یا ۷۰ و یا ۱۰۰ سال طول می‌کشد. زمانی که دوران جنینی و خردسالی و کودکی و نوجوانی  و  جوانی و میانسالی و پیری را می‌گذرانیم تغیرات مهمی در رشد ما به وجود می‌اید. این تغییرات در جنبه‌های مختلفی از ما شکل می‌گیرد. تغیرات در ما از ابتدای تولدمان در جنبه‌هایی جسمی و شناختی و  روانی و اجتماعی به وجود می‌آید. در کتاب روانشناسی رشد ۱ و ۲ در نشر ساوالان نوشته جیمز وندر زندن و ترجمه حمزه گنجی در رابطه با این تغیرات اطلاعات زیادی را می‌توانیم به دست بیاوریم.

اکثر تحقیقات نشان می دهند که گروه بر رفتار اعضای خود تاثیر دارد و می تواند در شخصیت افراد تغییرات چشمگیری را به وجود آورد. گروه فرصتی است که در آن تک تک اعضا می توانند مشکلات ناشی از روابط بین فردی خود را آزادانه مطرح و آموزش های لازم را دریافت نمایند. اغلب مراجعان بر این باورند که مشکلات آنها منحصر به فرد است و هرگز دیگران گرفتار چنین مشکلات مهمی نیستند و همین نگرش موجب می شود که این افراد توان فکر کردن و مقابله با مشکلات خود را از دست بدهند. حوزه های مختلف روان شناسی در قرن بیستم دستخوش فراوانی شده که علل آن به گسترش روزافزون علم , روح زمانه , و نیازهای مقطعی جامعه باز می گردد. گروه درمانی ساخته و پرورده چنین اوضاع و احوالی است و می کوشد تا با تدارک دیدن بافتی هر چه طبیعی تر , بستر مناسبی برای رفع مشکلات روانی آدمیان فراهم آورد.