راز محبت و آشنایی در غزلیات حافظ

معرفی کتاب شعر زمان ما نصرت رحمانی در اين كتاب سير زمانى و خطىِ اشعارِ نصرت رحمانى بررسى شده است، تقريبآ همه‌ى ويژگى‌هاىِ كمى و كيفىِ اشعار شاعر و تمامى جوانب و عملكردهاى شاعرانه‌ى او را بررسى كرده‌ايم: نحوه‌ىِ سرايشِ اشعار، زبانِ شعرى، درون‌مايه‌ها، تأثيرگيرى و تأثيرگذارى‌ها، بافت و ساخت و شكل و در مجموع نواقص و حركت تكاملى كارهاى شاعر را موردِ توجه قرار داده‌ايم. اشعار شاعر را تا آن‌جا كه مقدور بوده است از لحاظ تاريخى از اولين كتاب (كوچ) تا آخرين (بيوه‌ى سياه) به عنوان نمونه در كتاب ارائه كرده‌ايم. اين كتاب شامل سه قسمت است : قسمت اول: وروديه (دربرگيرنده‌ى تمامىِ جوانبِ كارى شاعر) قسمت دوم: متن (دربرگيرنده‌ى بهترين شعرهاى شاعر) به نظر نگارنده‌ى اين عبارات كتابى كه انتشارات نويد شيراز تحتِ عنوان عشق بر آستانه يا چند و چونى با نصرت رحمانى در ارديبهشت ماه 1388 چاپ كرد و اين كتاب شعر زمان، نصرت رحمانى، تجسّم و تجسّد اشعار و احوال اين شاعرِ گرانقدر است كه در تاريخ ادبيات معاصر، چنانكه افتد و دانى، به او عنايتى شده است : «تلألؤ اين درخشش‌ها گه‌گاه به حدى بود كه برخى از منتقدين را دچار حقد و حسد مى‌ساخت به طورى كه آنان را به دشمنى با نصرت وامى‌داشت و چون بر اثر انتخابِ مردم نمى‌توانستند در مقابلِ شعرِ نصرت موضع‌گيرى خصمانه كنند، ترجيح مى‌دادند كه درباره‌ى كتاب‌هايش سكوت اختيار كنند…»[1]

مجموعه حاضر تلاشی جهت گردآوری آثار این شاعر بزرگ است. در آغاز مجموعه شعر حسین منزوی می خوانیم:«شعر تمام آن چیزی است که در زندگی ارزش به یاد سپردن دارد»حسین منزوی چهره نامدار شعر فارسی در سال 1325 در زنجان متولد شد. پدر او نیزشاعر بود و به آذری شعر می سرود. منزوی ابتدا در رشته ادبیات فارسی وارد دانشگاه تهران شد اما آن را نیمه رها کرد و سراغ جامعه شناسی رفت و طولی نکشید که جامعه شناسی را نیز رها کرد و بعدها با گذراندن واحدهای باقی مانده کارشناسی این رشته را اخذ نمود. خود او در باره زندگی اش میگوید: «در زندگی آشفته وار من تقریبا هیج چیز در جای خود قرار نمی گیرد. »حسین منزوی در سال 1350 اولین دفتر شعر خود ،حنجره زخمی تغزل را چاپ کرد و با این مجموعه عنوان بهترین شاعر جوان شعر فروغ را از آن خود کرد. منزوی سردرمدار غزل نئوکلاسیک است. غزل های او هم متاثر از غزل های سنتی است هم اشعار نیمایی. اشعار منزوی در کنار دیگر شعرای بزرگ معاصر مانند ابتهاج،منوچهر نیستانی و محمد علی بهمنی و دیگران در راستای دمیدن روحی تازه به قالب غزل بود که دوره ای از افول را در حال تجربه بود. او در مقدمۀ کتاب از شوکران و شکر چنین می گوید: «هستند کسانی که می گویند در غزل هر چه حرف بوده، حافظ و سعدی و… زده اند و دیگر حرفی نمانده است. من می گویم که این طور نیست و خیلی حرف هاست که حافظ و سعدی نگفته اند؛ زیرا خیلی مسائل وجود دارد که حافظ و سعدی لمس نکرده اند. »از مهمترین ریشه های افتراق غزل منزوی با دیگر شعرا میتوان به حماسه های عاشقانه اشاره کرد. جایی که ترکیب واژگان معاصر با واژگان کهن است که در همنشینی مثال زدنی زبان منزوی را منحصر بفرد کرده است. نمادپردازی در غزل،ترکیب سازی های بدیع و خلق واژگان نو همه در راستای همین زبان اتفاق افتاده اند. .