کتاب زنان در تکاپو

معرفی کتاب ماری آنتوانت ماری آنتوانـت فرزند ماقبل آخر و کوچکترین دختر ملکه ماریا ترزا و امپراتور فرانسیس اول بود. او در مه 1770 در سن 14 سالگی پس از ازدواج با لوئی آگوست، وارث ظاهری تاج و تخت فرانسه، دوفین فرانسه شد. در 10 می 1774، شوهرش به عنوان لویی شانزدهم بر تخت سلطنت نشست و او ملکه شد.این کتاب به نویسندگی «پیر نزلوف» و ترجمه «ذبیح الله منصوری» می باشد. نویسنده در این کتاب به تشریح برخی از زوایای زندگی «ماری آنتوانت» ملکه فرانسه پرداخته است.موقعیت ماری آنتوانت در دادگاه زمانی بهبود یافت که پس از هشت سال ازدواج، شروع به بچه دار شدن کرد. با این حال، او به طور فزاینده ای در میان مردم نامحبوب شد، زیرا افتراهای فرانسوی او را به ولخرجی، بی بند و باری، ابراز همدردی با دشمنان فرانسه - به ویژه اتریش زادگاهش - و فرزندانش به نامشروع بودن متهم کردند...شما می توانید این کتاب از طریق وبسایت ایرانکتاب سفارش دهید تا در سریع ترین زمان ممکن درب منزل به شما تحویل داده شود. این کتاب در سال 1400 توسط نشر تاومنتشر شده است.

کتاب « زمستان بی بهار» نوشته ابراهیم یونسی توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. یونسی در این کتاب همان تماشاچی دانا و آگاهی است که صورتی دوگانه پیدا کرده است، او در حین این که داستان و وقایع زندگی خودش را بازگو می‌کند، کمی هم دورتر ایستاده و شاهد جریان زندگی در جهان اطرافش است. این کتاب با تولد این نویسنده آغاز می‌شود و با رهایی‌اش از زندان به پایان می‌رسد. او در زندگی خود بهاری نمی‌بیند. سودای آزادی و آزادگی زودتر از چیزی که فکرش را بکند، نابود می‌شود و بهای این آزادی‌خواهی هشت سال زندان است. هشت سال از گران‌بهاترین سال‌های مردی که فکرهای بزرگی داشت و کارهای بزرگ‌تری می‌کرد. تنها جوانه‌های بهار کم‌رمق زندگی او، خانواده‌اش هستند. کسانی که از ازل تا ابد با او بوده و خواهند بود. و اینجاست که در پایان کتاب اعتراف می‌کند که «تنها کسانی که انتظارمان را می‌کشند، افراد خانواده‌اند…». مسیر رشد فکری و شخصیتی نویسنده را به خوبی می‌توان در این کتاب دنبال کرد. واقعیت‌های رویانمایی که تا دیروز شالوده‌ی زندگی‌اش را می‌ساخت، یکی یکی روی سرش هوار می‌شود و تازه می‌بیند که دنیا آن‌قدرها هم جای قشنگی برای زندگی کردن و عشق ورزیدن نیست. «پس از پایان جنگ جهانی دوم از فرانسه برای معالجه به آلمان می‌رفتم، و چه خوشحال بودم که به آلمان می‌رفتم: ما آریایی، آن‌ها آریایی. برادری بودم که به خانه‌ی برادر می‌رفتم. غمی نداشتم» در کمتر از چند دقیقه تبدیل می‌شود به «فهمید که عربم» و تنها حسرتی باقی می‌ماند از این که چرا انگلیسی نمی‌داند تا خودش را کامل و روشن معرفی کند. زمستان بی‌بهار یکی از آثار تحسین شده در ادبیات معاصر ایران است. . . .