زن در تاریخ ایران معاصر

معرفی کتاب ترنم موزون حزن نوشته ی سروش دباغ: مواجهه ایرانیان با مدرنیته،قصه پر قصه دراز آهنگی است که طی یکصد و پنجاه سال گذشته گریبانگیر ما بوده است. روشنفکران ما، با پیشینه و عقله و فضل و مایه ی متفاوت، تاملات خویش را در باب نسبت میان سنت ستبر پس پشت و مدرنیته و مدرنیزاسیونی که به سر ما آوار شده برآفتاب افکنده اند؛ تاملاتی که از جنس ترنم‌اند؛نه قیل و قال وهیاهوی گوش خراش و دل ازار؛و در عین حال موزونند و از نظم و نسقی تبعیت می‌کنند،نه اینکه آشفته و شلخته تقریر شوند؛همچنین حزین‌اند بدین معنا که به رغم جهدهای صادقانه و مجدانه و حقیقت طلبانه ارمانهای روشن فکران را به طور کامل محقق نشده و تلاش‌هایشان وافی به مقصود نبوده است و ما همچنان در نیمهء راهیم:«ولی نشد

در تمامی سال های پس از انقلاب، خصوصا در ده سال گذشته با این پرسش جوانان مواجه بوده ام که چرا انقلاب کردید پاسخ آن بوده که: کسی انقلاب نمی کند، انقلاب می شود. انقلاب محصول انسداد تمامی راه های اصلاحی توسط حکومت هاست و رژیم شاه چنین کرد و به تعبیر مرحوم مهندس (بازرگان) رهبر منفی انقلاب (محمدرضا شاه) بود که با اقدامات خارج از عرف و با تکیه بر استبداد فردی و گوش ندادن به سخن هر ناصح و دلسوز متخصصی زمینه های ایجاد نارضایتی و انفجار عمومی انقلاب را فراهم کرد. به عنوان نمادی از نسلی که عمر و جوانی خود را در راه انقلاب و تحقق آرمان های آن گذاشته، می بایست در فرصتی با هم نسلان خود و با جوانان این مرز و بوم سخن بگویم. بگویم ما به دنبال چه آرمان ها و تحقق چه خواسته هایی بودیم. در تمامی 43 سال گذشته در حد توان کوشیدم بر آن آرمان ها که عمده آن آزادی، عدالت و معنویت بود ایستادگی کرده و چه هزینه ها که پرداختم و چه بی مهری ها که شاهد بودم. این کتاب در سه فصل تنظیم شده است. فصل اول شامل نوشته هاست. فصل دوم شامل دو مطلب که مربوط به روزهای پرشور انقلاب است. فصل سوم گفته های گوناگون با مطبوعات کشور است و...

  جواد طباطبایی"، نظریه پرداز و مورخ برجسته اندیشه سیاسی در ایران، نظریه‌ای بحث برانگیز درباره علل "زوال اندیشه سیاسی در ایران" را طی چند قرن بررسی کرده و آن را نه به عنوان تکرار یک نزاع از تفکر سیاسی میان اهل قلم یا سیاستمداران، بلکه به عنوان مجموعه‌ای سازمان‌یافته از افکار و ایده‌ها، ارائه کرده است. ایده‌های او پیرامون "زوال اندیشه سیاسی در ایران"، بر بحث‌های فکری در مورد مدرنیته و دموکراسی که در حال حاضر در ایران در جریان است، تأثیر گذاشته است. تحقیقات طولانی مدت "جواد طباطبایی" حول این سوال می‌چرخد که چه شرایطی مدرنیته را در اروپا ممکن کرد و منجر به نفی آن در ایران شد؟. او با اتخاذ یک رویکرد هگلی به این سوال پاسخ می‌دهد که خوانشی فلسفی از تاریخ را با این فرض که اندیشه فلسفی اساس و جوهر هر جامعه سیاسی و مبنای هر تحلیل انتقادی از آن است، امتیاز می‌دهد. این کتاب به طور انتقادی اندیشه‌های "جواد طباطبایی" را درباره بحران و انحطاط از طریق به چالش کشیدن شرح او از سنت ایرانی، اظهار می‌کند. وی در کتاب "زوال اندیشه سیاسی در ایران" به بررسی سقوط و نزول تدریجی فلسفه و تفکر سیاسی در ایران پرداخته و این امر را تا آغاز سلسله صفویه پیگیر می‌کند. او معتقد است که جریان فلسفه سیاسی به دلایل مختلف با فارابی آغاز و متوقف شد؛ نخستین دلیل این بود که رساله‌ی سیاسی ارسطو هرگز به عربی بازگردانی نشد و از این رو مسلمانان با آن آشنا نشدند. در این اثر علاوه بر انسجام درونی، فلسفه نظام‌مند "جواد طباطبایی" جایگاه قابل توجهی دارد و این ویژگی بر جذابیت کتاب "زوال اندیشه سیاسی در ایران" می‌افزاید.

در نیمه دوم قرن دوم هجری، یک جماعت از غالیان افراطی از قبیل مغیرة بن سعید و ابوالخطّاب، همچنین همراهانشان مانند مفضّل بن صالح ابوجمیله و عبدالله بن قاسم حضرمی، مکتب غلوّ را تأسیس کردند. آنها در تلاش بودند مسیر معتقداتشان را ارتقاء داده و برای انتشار این مسلک، روایاتی ابداع کردند. این روایات بر اساس معتقداتشان به ائمّه اهل بیت نسبت داده می‌شد تا تأثیر بیشتری داشته باشد. اگرچه ائمه (ع) با این گروه غالیان به شدت مخالفت می‌کردند، اما آنان توانستند تا به حدی مسلک خود را گسترش دهند و به مردمان تبلیغ کنند. این گروه انحرافی افکار خود را به شکل ادعاهای حدیثی ارائه می‌دادند و به ائمه (ع) ارتباط می‌دهند. آنها اندکی از افراد را مأمور کردند که به عنوان عوامل نفوذی، دستاوردهای آنها را در میان طرفداران ائمه معرفی کنند. بعد از اطمینان از تأثیرگذاری بر برخی از شیعیان، آثار ائمه را به‌نام خودشان تهیه کرده و در آن، روایات جعلی و غلوّآمیز جا به جا کردند. این کتب جعلی تکثیر شدند و به مردم منتقل شدند، به طوری که افراد نمی‌دانستند اخبار جعلی در کتبی که به دست آورده‌اند، از منابع اصلی آنها نیامده و بدین سان به کلام غالیان اعتماد می‌کردند. غالیان توانستند تعداد زیادی از اهل علم و ادب را به‌سوی خود جذب کنند و مکتب غلوّ را تقویت نمایند. این نشان می‌دهد که غالیان به حدی موفق شده‌اند و اهداف خود را به‌طور قابل‌توجهی تحقق دهند. به وضوح، مکتب غلوّ در این دوران گسترش یافته و تأثیرگذاری اساتید و دانش‌آموزان را پیدا کرده است. به‌همین دلیل، انسان‌های علاقه‌مند به حقیقت و صداقت متعهد می‌شوند که در مقابل این انحراف فکری ایستادگی کنند و حقایق را اعلام کنند. به‌ویژه، اهل علم ملزوم است که به کمک علم و دانش خود، با ترویج مبارزه با غلوّ و جلوگیری از گسترش آن سهم داشته باشند. این کتاب تحت عنوان "غلوّ" به‌منظور راهنمایی در این مسیر نگاشته شده و به جامعه افرادی که تفکر انحرافی غلوّ را پیش می‌برند، ارائه شده است.