کتاب شاهنامه فردوسی به نثر 3 جلدی

اصطلاح سرمایه فرهنگی را اولین بار پی‌یربوردیو (١٩٣٠-٢٠٠٢) به ادبیات علوم اجتماعی و انسانی وارد کرد. بوردیو متفکری است که موضوع نابرابری فرهنگی و اجتماعی از اهتمامات جدی او بود. بوردیو سرمایه فرهنگی را به سه بخش تقسیم می‌کند: ١-سرمایه تجسم یافته یا مجسم که با کالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربیت در فرد دیده می‌شود. ٢-سرمایه عینیت یافته که به صورت کالاهای فرهنگی چون تصاویر، کتاب‌ها، کامپیوتر و هنر بروز می‌کند. ٣-سرمایه نمادی شده که از طریق مدارک واقعی و دیگر شواهد پایگاه فرهنگی بازنمایی می‌شود. هرچند برخی دیگر از دانشمندان اظهار می‌کنند سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است و اعضای یک اجتماع با پذیرش مبادلات فرهنگی، پیوندهای اجتماعی را نیز توسعه می‌دهند، اما بوردیوی فرانسوی چندان قائل به این امر نیست. آنتونی گیدنز می‌گوید که شیوه‌های گفتاری و رفتاری کودکان طبقه اجتماعی و خانوادگی فرو دست، به ویژه کودکان گروه‌های اقلیت قومی، با شیوه‌های گفتاری و رفتاری مسلط در مدرسه مغایر است. اگرچه نظریات مطرح شده در زمینه سرمایه فرهنگی در جهت ایجاد تمایز و تولید نابرابری است، دانشگاه می‌تواند شرایطی یکسان فراهم کند تا هر کسی بنابر استعداد و توانایی خود از آن بهره برد. دکتر رضا صالحی امیری استاد و مدرس دانشگاه پیش از این آثاری همچون «آسیب شناسی فرهنگی در ایران»، «مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی»، «دیپلماسی فرهنگی» و «حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی» را در کارنامه تاْلیف‌های خود در نشر ققنوس دارد.

معرفی کتاب بار مسئولیت کتاب «بار مسئولیت»، اثری نوشته ی «تونی جات» است که اولین بار در سال 1998 انتشار یافت. مورخ برجسته «تونی جات» با استفاده از زندگی سه اندیشمند فرانسوی پیشگام در قرن بیستم، به شکلی منحصر به فرد به این موضوع می پردازد که اندیشمندان و روشنفکران چگونه می توانند فشارهای سیاسی را نادیده بگیرند و تعهدی قهرمانانه را نسبت به تمامیت فردی و مسئولیت اخلاقی خویش، در زمانه ای سخت و پرهیاهو از خود نشان دهند. «جات» در این اثر، تصور مرسوم از نقش اندیشمندان را به چالش می کشد و از امکان تأثیرگذاری آن ها در شکل دادن به نظرات جمعی و سیاست های کلی سخن می گوید. این نویسنده در زندگی «بلوم»، «کامو» و «آرون»، سه شخصیت کاملا متفاوت را می بیند که به نقش های تحمیل شده بسنده نکردند، بلکه مسئولیت پذیری و شجاعتی را از خود نشان دادند که آن ها را از معاصرین خود کاملا متمایز کرد.