شصت سال صبوری و شکوری – خاطرات دکتر ابراهیم یزدی جلد پنجم -دفتردوم

معرفی کتاب نبرد من کتاب نبرد من، اثری نوشته ی آدولف هیتلر است که نخستین بار در سال 1925 منتشر شد. دیوانه، مستبد، هیولا؛ تاریخ به هیتلر لقب های زیادی داده است. هیتلر در این کتاب که اغلب با عنوان «کتاب مقدس نازی» شناخته می شود، به توصیف زندگی، مشکلات، آرمان ها و رویاهای خود می پردازد. آدولف جوان که در خانواده ای فقیر در یکی از شهرهای کوچک اتریش به دنیا آمد، با آرزوی نقاش شدن بزرگ شد. مرگ والدین و عدم پذیرش در دانشکده های هنری وین، او را مجبور به کارگری با حقوقی بسیار پایین کرد. هیتلر در طول جنگ جهانی اول، در پیاده نظام خدمت کرد و حتی مدال شجاعت نیز گرفت. او پس از جنگ، به شدت درگیر گروه های سیاسی سوسیالیست شد، خیلی زود به قدرت رسید و نام خود را به عنوان رئیس حزب کارگران آلمان مطرح کرد. هیتلر در سال 1924 در اقدامی ناموفق تلاش کرد تا دولت باواریا را سرنگون سازد اما چیزی جز دستگیر شدن نصیبش نشد. او در طول نه ماه سخت در زندان، مانیفستی شخصی را به یکی از پیروان وفادارش، رودولف هس، داد. این مانفیست، به کتاب نبرد من تبدیل شد؛ اثری جنجال برانگیز که به عنوان برنامه ی جامع سیاست ها و لشگرکشی های او در نظر گرفته می شود. .

معرفی کتاب زندگی و هنر سزان. سزان (متولد ۱۹ ژانویه ۱۸۳۹ – درگذشته ۲۲ اکتبر ۱۹۰۶) یکی از نقاشان برجسته و تاثیرگذار در دنیای هنر مدرن فرانسه بوده و به عنوان یکی از پیشوایان هنر پسادریافتگری شناخته می‌شود. آثار او از طریق ترکیبی منحصر به فرد از اصول نقاشی دریافتگری و اجرایی شده و همچنین به عنوان یکی از بنیان‌گذاران نقاشی پسادریافتگری شناخته می‌شوند. هر اثر از آثار وی، شاهکاری از استواری و تدبیر هنری است. سزان در دنیای هنر نوآوری‌های فراوانی داشته است. او نه تنها در روش اجرای نقاشی‌های خود، بلکه در سبک‌ها، تکنیک‌ها، بعدنمایی، ترکیب بندی و استفاده از رنگ‌ها نیز تغییرات و نوآوری‌های اساسی ایجاد کرد. این نوآوری‌ها به شکل چشم‌گیری بر هنر دوران بیستم تأثیرگذار بوده‌اند. نه تنها هم‌زمانان او بلکه هنرمندان بعدی نیز از این انقلاب‌های هنری بهره‌برداری کرده‌اند. هنرمندان بزرگی همچون پابلو پیکاسو از ترکیب بندی‌های سزان در اعمال خود استفاده کرده و جرئت کوبیسم را ایجاد کردند. همچنین هنرمندانی چون هنری ماتیس از تکنیک‌های رنگ‌آمیزی سزان الهام گرفته و از آن‌ها بهره‌برداری کردند. واژه‌های «سزان پدر همهٔ ما است» از دهان همین هنرمندان معروف خارج شده و نمایانگر تأثیر بی‌پایان سزان بر هنر مدرن است. او همیشه با شخصیتی محتاط و کم‌گفته شناخته می‌شد و این ویژگی موجب می‌شد که همواره در میان هنرمندان به عنوان یک فرد پرافتخار و با اهمیت شناخته شود. شهرت هنری سزان به مرور زمان بلند پایه‌ای گرفت و در سال‌های پایانی زندگی‌اش، جوانان هنرمند اهمیت و تأثیر او را به طور عمیق‌تر درک کردند. . . .

زیگموند فروید، بنیان‌گذار مکتب روانکاوی، با ارائه دیدگاه‌های نوآورانه و بحث‌برانگیز درباره روان انسان، مسائل روزمره و جنسی، افق‌های جدیدی را در علم روانشناسی گشود. این کتاب، مجموعه‌ای ارزشمند از سخنرانی‌های او در دانشگاه وین طی سال‌های 1915 تا 1917 است که به‌عنوان یکی از آثار کلاسیک و محبوب در معرفی نظریات مکتب روانکاوی، شناخته می‌شود. این کتاب برای مخاطبان عمومی اما علاقه‌مند به روانکاوی نوشته شده و مفاهیم اساسی نظریه فروید را به زبانی ساده و جذاب تشریح می‌کند. کتاب از سه بخش اصلی تشکیل شده است: اعمال سهوی، رویاها و نظریه عمومی نوروزها که در مجموع شامل 28 درس است. در بخش اول، فروید به بررسی اعمال سهوی می‌پردازد. او معتقد است این اعمال که به ظاهر بی‌اهمیت و تصادفی به نظر می‌رسند، در واقع ریشه در ناخودآگاه دارند و می‌توانند اطلاعات ارزشمندی درباره روان فرد ارائه دهند. فروید با ارائه مثال‌های متعدد، نشان می‌دهد چگونه لغزش‌های زبانی، فراموشی‌ها و اشتباهات به ظاهر ساده می‌توانند بازتابی از تمایلات و تعارضات درونی باشند. بخش دوم کتاب به موضوع رویاها اختصاص دارد. فروید رویاها را شاهراه ورود به ناخودآگاه می‌داند و به تفصیل درباره تکنیک‌های تعبیر رویا، محتوای آشکار و پنهان رویاها، سانسور و نمادپردازی در رویا بحث می‌کند. او همچنین به تحلیل چند رویای نمونه می‌پردازد تا نشان دهد چگونه رویاها می‌توانند آرزوها و تمایلات سرکوب‌شده را منعکس کنند. در بخش سوم، فروید نظریه عمومی نوروزها را مطرح می‌کند. او به بررسی مفاهیمی چون مقاومت، سرکوبی، زندگی جنسی انسان، رشد لیبیدو و سازمان‌یافتگی‌های جنسی می‌پردازد. همچنین مفهوم اضطراب، نظریه انتقال و اصول درمان روانکاوی را تشریح می‌کند. فروید در این بخش نشان می‌دهد چگونه تجارب دوران کودکی و تعارضات ناخودآگاه می‌توانند منجر به شکل‌گیری نوروزها در بزرگسالی شوند. یکی از نکات برجسته این کتاب، تأکید فروید بر اهمیت گفت‌وگو در فرایند روانکاوی است. او روانکاوی را فرایندی متمایز معرفی می‌کند که در آن، تبادل کلام میان بیمار و روانکاو نقش اساسی دارد. روانکاو با طرح پرسش‌ها و ارائه توصیه‌هایی سعی در هدایت فرایند فکری بیمار و کشف محتویات ناخودآگاه او دارد. این کتاب علی‌رغم کلاسیک بودن، همچنان اثری مهم و تأثیرگذار در حوزه روانشناسی محسوب می‌شود. زبان روان و قابل فهم آن، باعث شده است که خواننده عادی و کم‌آشنا نسبت به دانش روانشناسی نیز بتواند با مفاهیم پیچیده روانکاوی ارتباط برقرار کند. فروید در این کتاب نشان می‌دهد چگونه نظریات او می‌تواند در درک رفتارهای روزمره، رویاها و مشکلات روانی کاربرد داشته باشد. در واقع این کتاب، مفاهیم اساسی روانکاوی فروید را معرفی می‌کند و در‌ عین کلاسیک بودن محتوای آن، میتوان از دلنشینی و سلاست متن آن، بهره بسیاری در زندگی روزمره جست. . . . .