کتاب فلسفه سیاسی

معرفی کتاب تاریخ مختصر به گند کشیدن جهان. تام فیلیپس روزنامه نگار و نویسنده طنز در لندن است. او مدیر تحریریه BuzzFeed UK بود ، جایی که او وقت خود را بین گزارش بسیار جدی در مورد موضوعات مهم و ساختن جوک تقسیم کرد. او در باستان شناسی و مردم شناسی و تاریخ و فلسفه علوم در کمبریج تحصیل کرد. در طول زندگی حرفه ای خود ، تام عضو یک گروه طنز بسیار تحسین شده بوده است ، در تلویزیون و پارلمان کار کرده و یک بار هم روزنامه ای ناموفق راه اندازی کرده است. کتاب تاریخ مختصر به گند کشیدن جهان یک کتاب غیر داستانی محصول سال 2018 تام فیلیپس است که توسط گروه انتشارات Headline در انگلستان و مطبوعات Hanover Square در ایالات متحده منتشر شده است. انسان های مدرن طی 70،000 سالی که روی زمین قدم گذاشته اند ، مسیری طولانی را طی کرده اند. هنر ، علم ، فرهنگ ، تجارت – در زنجیره غذایی تکاملی ، ما برنده واقعی هستیم. اما همیشه قایقرانی روی این دریای پرتلاطم آسوده نبوده است ، و گاهی اوقات – فقط گاهی اوقات – ما واقعا موفق به پیشرفت در این زمینه شده ایم. انسان ها با به هم پیوستن تاریخ ، علم ، سیاست و فرهنگ پاپ ، اکتشافی پانوراما از نوع بشر را در کمال شکوه و فقدان آن ارائه می دهند. این کتاب نشان می دهد که حتی پیش پا افتاده ترین اشتباهات نیز می تواند مسیر تمدن را همانطور که می دانیم تغییر دهد. در وصف این پژوهش باید گفت: سرگرم کننده ، جذاب و پر از بینش درخشان ، این خلاصه منحصر به فرد برداشت تازه ای از تاریخ جهان را ارائه می دهد. فیلیپس استدلال می کند که انسانها معمولا بیش از آنکه به موفقیت برسند ، مستعد خطا هستند. . . . . . .

کتاب « زمستان بی بهار» نوشته ابراهیم یونسی توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. یونسی در این کتاب همان تماشاچی دانا و آگاهی است که صورتی دوگانه پیدا کرده است، او در حین این که داستان و وقایع زندگی خودش را بازگو می‌کند، کمی هم دورتر ایستاده و شاهد جریان زندگی در جهان اطرافش است. این کتاب با تولد این نویسنده آغاز می‌شود و با رهایی‌اش از زندان به پایان می‌رسد. او در زندگی خود بهاری نمی‌بیند. سودای آزادی و آزادگی زودتر از چیزی که فکرش را بکند، نابود می‌شود و بهای این آزادی‌خواهی هشت سال زندان است. هشت سال از گران‌بهاترین سال‌های مردی که فکرهای بزرگی داشت و کارهای بزرگ‌تری می‌کرد. تنها جوانه‌های بهار کم‌رمق زندگی او، خانواده‌اش هستند. کسانی که از ازل تا ابد با او بوده و خواهند بود. و اینجاست که در پایان کتاب اعتراف می‌کند که «تنها کسانی که انتظارمان را می‌کشند، افراد خانواده‌اند…». مسیر رشد فکری و شخصیتی نویسنده را به خوبی می‌توان در این کتاب دنبال کرد. واقعیت‌های رویانمایی که تا دیروز شالوده‌ی زندگی‌اش را می‌ساخت، یکی یکی روی سرش هوار می‌شود و تازه می‌بیند که دنیا آن‌قدرها هم جای قشنگی برای زندگی کردن و عشق ورزیدن نیست. «پس از پایان جنگ جهانی دوم از فرانسه برای معالجه به آلمان می‌رفتم، و چه خوشحال بودم که به آلمان می‌رفتم: ما آریایی، آن‌ها آریایی. برادری بودم که به خانه‌ی برادر می‌رفتم. غمی نداشتم» در کمتر از چند دقیقه تبدیل می‌شود به «فهمید که عربم» و تنها حسرتی باقی می‌ماند از این که چرا انگلیسی نمی‌داند تا خودش را کامل و روشن معرفی کند. زمستان بی‌بهار یکی از آثار تحسین شده در ادبیات معاصر ایران است. . . .