کتاب همیشه شوهر

معرفی کتاب شعر زمان ما سهراب سپهری در این مجلد از مجموعه ی "شعر زمان ما" که هر چند وقت یک بار به همت انتشارات نگاه در اختیار خوانندگان قرار می گیرد، اشعار "سهراب سپهری"، شاعر و نقاش محبوب معاصر مورد بررسی قرار گرفته و ضمن ارائه ی بهترین و موفق ترین اشعار شاعر، مسیرهایی که وی از شکوفایی قلم تا به اوج رسیدن در دنیای شاعری سپری کرد، برای خواننده تبیین می شود. در این اثر که به کوشش "محمد حقوقی" تدوین شده، نگاهی دیگر به اشعار این شاعر نواندیش عرضه شده و به صورت یک نقدواره ی قابل تامل، به خواننده نشان می دهد که چطور با دقت بیشتری به شعر "سهراب سپهری" بنگرد و در پرتوی این نگاه دقیق و عمیق، نکاتی را ببیند که هم واقعیات مخفی در پس پرده ی اشعار را آشکار کند و هم لذت بیشتری را نصیب خواننده ی آن کند."محمد حقوقی" در این مجلد از "شعر زمان ما"، دوره های شعری "سهراب سپهری" را نیز مورد بررسی قرار می دهد و روند چگونگی بیان را در دوره های اول و دوم شعری او به تصویر می کشد. او همچنین به سه نوع بیان در اشعار "سهراب سپهری" اشاره می کند و با نشان دادن تفاوت های شعر سهراب با شعر شاملو و نیما، وجه تمایز اشعار او را مشخص می کند. نویسنده با پرداختن به مفهوم ادراک، که یک مفهوم کلیدی در جهان بینی شاعر است، بسامد شعری او را آشکار می سازد و تاثیر پذیری های سهراب را با بررسی عناصر مختلف در اشعارش، نشان می دهد. رسالت مجموعه ی "شعر زمان ما" ارائه ی نگاهی جدید به شعر است که علاوه بر آن با معرفی شاعر، درک خواننده را نسبت به او نیز اعتلا می بخشد.

بنیاد فرهنگی ژاله اصفهانی، که پس از درگذشت ژاله در لندن در سال 1386 (2007 میلادی) تأسیس شد، شادمان است که به مناسبت صدمین سال تولد او این مجموعه را، که شامل صد شعر ژاله است، برای آشنایی جوانان شاعر و دیگر علاقه‌مندان به شعر منتشر می‌کند. در مقدمه‌ای که برای چاپ کتاب مجموعه اشعار ژاله در تهران تهیه شده بود و متن آن به تأیید خود ژاله رسیده، اما متأسفانه هنگام چاپ در کتاب گنجانده نشده بود، دلیل تلاش برای چاپ آن مجموعه چنین بیان شده است:«شگفت نیست اگر ژاله اصفهانی آخرین فرصت تماشای جهان و لحظه‌لحظۀ بودن و سرودن را که در اختیار دارد صرف سیر در نوشته‌های گذشته‌اش کند و با دشواری بسیار به گردآوری گزینه‌ای از آنچه گفته بپردازد. انگیزه چست؟» … «ژاله شاعری است که طیّ عمر دراز و پرنشیب‌وفراز خود همواره گرفتار سفرهای ناگزیر بوده است. از این رو بر روی ریشۀ خویش، وطنش، دیری نمانده تا درخت شعری که کاشته و پرورانده است، اگر گل و میوۀ نارس و نورس و تلخ و شیرینی داشته، همان‌جا در دسترس مردم خویش قرار دهد. شعر ژاله شرحی است از سرگذشت و سرنوشت او در متن جامعه‌ای که در آنجا روزگار گذرانده. در هر کشوری بوده با یاد زادگاه‌اش دفترهایی از شعر به چاپ رسانده که غالبا به‌سبب گوناگونی ساختارهای سیاسی اجتماعی کشورها، شعر او از یک جا به جای دیگر راه نیافته است، به‌ویژه به سرزمین خود او که در آنجا گاهی ممنوع‌القلم و همواره گرفتار سانسورهای شدید بوده است. » . .

بخشی از کتاب میان جیوه و اندوه گفتم: «به ملاقات مردی می‌روم که در انتظارم نیست، پس نخواهد فهمید چقدر دیر کرده‌ام!» بعد خط چشم‌هایم را با حوصله جفت کردم و گفتم: «هیچ‌وقت برای دیر رسیدن دیر نیست» دیر بود امّا رودِ عزیزم را کوزه‌کوزه به خانه برده بودند و سهمم چون آبی خوش از گلویشان پایین رفته بود دیر بود و تنها می‌توانستم چشم‌هایم را چون دو ماهیِ سوگوارِ سرگردان در حوضِ خانۀ مردم رها کنم، به خانه‌ام برگردم، و سال‌ها تعجب کنم از اینکه بدون چشم چگونه گریه‌ام بند نمی‌آید!