کتاب گفتارهای قدرت

معرفی کتاب شعر زمان ما 5 نیما یوشیج مجلد پیش رو از مجموعه ی “شعر زمان ما” با نقد و تفسیر “محمد حقوقی” به پدر شعر نوی فارسی، “نیما یوشیج” اختصاص دارد. “نیما یوشیج” کسی بود که توانست شعر سنتی فارسی را که روزگاری در زمره ی پیشتازترین اشعار میان زبان های دنیا بود اما سپس به بن بست و تکرار رسیده بود، به شعر روز جهان پیوند بزند. با اینکار، نیما به شعر فارسی فرصتی دوباره برای خودنمایی در میان اشعار دیگر زبان ها داد و فرصت قرار گرفتن در آن جایگاه والای پیشین را یکبار دیگر فراهم کرد. نیما توانست مفاهیم متنوع و اغلب متضاد برخی از بزرگترین شاعران فرانسه را گرد هم آورد و آن ها را در شعر فارسی به کار گیرد. او با ترکیب مفاهیم و اصول شعری “مالارمه” ، که نثر و قافیه را ترویج می کرد با دیدگاه انقلابی “رمبو” و رساندن این ترکیب به نوع پیوستگی و هماهنگی، موفق شد “شعر سپید” خود را به ادبیات فارسی معرفی کند. علاوه بر این وی با به کارگیری واژگان و اصطلاحات محلی، به سلیقه ی شعری ایرانیان گستردگی بخشید و به عنوان یکی از بزرگترین شاعران فولکلور ایران شناخته شد. نیما اصطلاحات رایج فارسی و صنایع ادبی تکرارشونده را برای جلوگیری از فرسودگی زبانی بیشتر کنار گذاشت و در نتیجه زبان شعر باستانی فارسی، که فقط از توانایی بیان حالت های ملایم و معروف عرفانی و عاطفی برخوردار بود، توانست قابلیت بیان اضطراب هیجان، نخوت و بی حوصلگی انسان مدرن را به دست آورد. در “شعر زمان ما” با تفسیر “محمد حقوقی” نشان داده می شود که چطور “نیما یوشیج” زبان شاعرانه ی فرسوده و ایستا را زبانی پویا، شاداب و زنده تبدیل نمود. . .

معرفی کتاب مجموعه اشعار پروین اعتصامی شعر پروین تلخ و متین و زمینی است. تلخی پدیده های زندگی اجتماعی انسان، دردها و ناکامی ها، در آن بازتابی روشن دارد. در شعر او، خبر از توفان های بزرگ روحی او، و یا احساسات برانگیخته و گرم و خصوصی یک زن نیست. زنی که سعی کرده تا آنجا که ممکن است، خویشتن خویش را در پشت واژه ها و آفریده های کلامی خود، پنهان سازد. شعر او مجموعه ای است از توصیف ها، تشویق ها، اندرزها و نشان دادن سمت و سوی ذهنی خود به نفع مردم محروم. شعر او در بیشترین عرصه ها، چنان کلّی است که می تواند چند و چندین سده میان یک مرجع دگرگون شده در زمان و توصیف شده در شعر او فاصله باشد و در عین حال، شمول خویش را همچنان حفظ کند. عناصر مطرح شده در شعر پروین، در قید زمان های کوتاه و یا مرزهای محدود جغرافیایی نیستند. اگرچه رنگ ملی و این سرزمینی خویش را، کاملا حفظ کرده اند.