کلاس اولی کتاب اولی (3)(مانا تب دارد)(سطح 1)

اصطلاح سرمایه فرهنگی را اولین بار پی‌یربوردیو (١٩٣٠-٢٠٠٢) به ادبیات علوم اجتماعی و انسانی وارد کرد. بوردیو متفکری است که موضوع نابرابری فرهنگی و اجتماعی از اهتمامات جدی او بود. بوردیو سرمایه فرهنگی را به سه بخش تقسیم می‌کند: ١-سرمایه تجسم یافته یا مجسم که با کالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربیت در فرد دیده می‌شود. ٢-سرمایه عینیت یافته که به صورت کالاهای فرهنگی چون تصاویر، کتاب‌ها، کامپیوتر و هنر بروز می‌کند. ٣-سرمایه نمادی شده که از طریق مدارک واقعی و دیگر شواهد پایگاه فرهنگی بازنمایی می‌شود. هرچند برخی دیگر از دانشمندان اظهار می‌کنند سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است و اعضای یک اجتماع با پذیرش مبادلات فرهنگی، پیوندهای اجتماعی را نیز توسعه می‌دهند، اما بوردیوی فرانسوی چندان قائل به این امر نیست. آنتونی گیدنز می‌گوید که شیوه‌های گفتاری و رفتاری کودکان طبقه اجتماعی و خانوادگی فرو دست، به ویژه کودکان گروه‌های اقلیت قومی، با شیوه‌های گفتاری و رفتاری مسلط در مدرسه مغایر است. اگرچه نظریات مطرح شده در زمینه سرمایه فرهنگی در جهت ایجاد تمایز و تولید نابرابری است، دانشگاه می‌تواند شرایطی یکسان فراهم کند تا هر کسی بنابر استعداد و توانایی خود از آن بهره برد. دکتر رضا صالحی امیری استاد و مدرس دانشگاه پیش از این آثاری همچون «آسیب شناسی فرهنگی در ایران»، «مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی»، «دیپلماسی فرهنگی» و «حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی» را در کارنامه تاْلیف‌های خود در نشر ققنوس دارد.

طب سنتی چین که قدمتی هزاران‌ساله دارد، یکی از چهار رکن اصلی تمدن چین باستان است و زمانی شکل گرفت که علوم پیشرفته وجود نداشتند. تمامی نظریات، تجربیات و تکنیک‌های طب سنتی چین نشئت‌گرفته از مبدائی واحد به نام سنت است. سنگ بنای طب سنتی چین چنان محکم است و در زندگی مردم آن کشور چنان نقش پررنگ و مهمی دارد که، در دوران معاصر، علوم پزشکی مدرن نتوانسته جایگزین آن شود. با نگاهی دقیق درمی‌یابیم که تاریخ طب سنتی در چین با فراز و فرودهای بی‌شماری روبه‌رو بوده و آنچه امروزه تحت عنوان طب سنتی در چین شناخته می‌شود در واقع طب سنتی معاصر است که در مقایسه با طب سنتی باستان پیشرفت‌های قابل توجهی داشته است. طب سنتی چین با نگاهی دقیق به بررسی سیر تحولات، مبانی کلاسیک ‌طب سنتی چین، خاستگاه و جایگاه آن در عصر حاضر و تأثیر اطبای بزرگ تاریخ چین در بقا و محبوبیت طب سنتی چین در جهان می‌پردازد.