کلام اسلامی: توحید،صفات و افعال الهی

«عکاسی چیست؟» نوشته‌ی جیمز الکینز کاوشی فریبنده در جوهر و معنای عکاسی است که به خوانندگان سفری عمیق در قلب این هنر مرموز ارائه می‌کند. همانطور که الکینز به شیوایی بیان می‌کند: «عکاسی چیزی بیش از یک رسانه است؛ پنجره‌ای به روح جهان است».

در این کتاب تامل برانگیز، از خوانندگان دعوت می‌شود تا به پیچیدگی‌های عکاسی بپردازند، تاریخ، تکنیک‌ها و مفاهیم فلسفی آن را با عمق و بینش آشکار کنند. ادعای عنوان مبنی بر اینکه عکاسی فراتر از چیزی است که به چشم می‌خورد، بلافاصله خواننده را مجذوب خود می‌کند و نوید کاوش عمیق‌تر در فرم هنر فراتر از نکات فنی صرف را می‌دهد.

کتاب الکینز بررسی جامعی از عکاسی به‌عنوان یک عمل خلاقانه و یک پدیده‌ی فرهنگی ارائه می‌کند و در ابعاد زیبایی‌شناختی، اجتماعی و وجودی آن بررسی می‌شود. چیزی که این کتاب را متمایز می‌کند رویکرد میان‌رشته‌ای الکینز است که از بینش‌هایی از تاریخ هنر، فلسفه و روانشناسی برای روشن‌کردن ماهیت عکاسی استفاده می‌کند.

از اولین داگرئوتیپ‌ها (نخستین روش موفق در ثبت عکس‌های دائمی و استفاده‌ی تجاری از عکاسی است.) تا تصاویر دیجیتالی امروزی، الکینز سیر تکاملی عکاسی را دنبال می‌کند و نقش آن را در شکل‌دهی به درک ما از جهان و خودمان برجسته می‌کند. زمان انتشار کتاب به ویژه در عصری که فرهنگ بصری و فناوری دیجیتال بر آن حاکم است، مرتبط است.

همانطور که الکینز اشاره می کند، «در عصری که از تصاویر اشباع شده است، درک ماهیت عکاسی مهم‌تر از همیشه است» .

در دنیایی که همه یک عکاس هستند، کتاب الکینز تأملی به موقع و روشنگرانه در مورد اهمیت رسانه در جامعه معاصر ارائه می‌دهد.

همانطور که خوانندگان در صفحات «عکاسی چیست؟» سفر می‌کنند، با تابلویی غنی از تصاویر و ایده‌هایی مواجه می‌شوند که مفاهیم متعارف عکاسی را به چالش می‌کشد. الکینز مرزهای بین عکاسی و سایر اشکال هنری مانند نقاشی و مجسمه‌سازی را بررسی می‌کند و درعین‌حال به بررسی ابعاد اخلاقی و سیاسی تصویرسازی در عصر دیجیتال می‌پردازد.

به قول خود الکینز: «عکاسی شکلی از جادو است؛ یک فرآیند کیمیاگری که نور را به ماده، حافظه را به واقعیت تبدیل می‌کند». این یادآوری قدرت عکاسی برای ثبت لحظات زودگذر و حفظ آن‌ها برای آیندگان است.

برای هر‌کسی که علاقه‌مند به کشف رازهای این هنر متحول کننده است، «عکاسی چیست؟» سفری فریبنده و روشنگر به قلب فرهنگ بصری ارائه می‌دهد.

چرا یک کارگردان فیلمنامه خاصی را انتخاب می کند؟ برای اینکه بازیگران طبیعی و واقعی جلوه دهند بعد از گرفتن یک صحنه چه کاری باید انجام دهند؟ چگونه می توانید یک سکانس پر برخورد و اکشن را در منطقه ای پرتردد و معروف مثلا در قلب منطقه الماس نیویورک اجرا کرد؟ و نکات بسیار زیاد دیگری که درباره ساخت فیلم از ابتدا تا انتها مورد نیاز است را سیدنی لومت یکی از کارگردانان معتبر دوران ما در کتاب فیلم ساختن به تفصیل بیان می کند. لومت این کتاب را در ۱۳ بخش تنظیم کرده که عبارت است از: «کارگردان: بهترین شغل جهان»، «فیلم نامه: آیا نیازی به نویسنده هست؟»، «سبک»، «بازیگران: آیا بازیگر می تواند خجالتی باشد؟»، «دوربین: بهترین دوست کارگردان»، «طراحی صحنه و لباس»، «بالاخره رسیدیم به ساختن فیلم»، «دیدن کار روز قبل رنج و سرمستی»، «اتاق تدوین بالاخره تنهایی»، «آوای موسیقی: صدای صدا»، «میکس: تنها بخش خسته کننده سینما»، «کپی اول کودکی متولد می شود» و «استودیو: آیا تمام زحمات من برای این بود؟». مترجم این کتاب در مقدمه ای نوشته: «یکی از مهم ترین ویژگی های «فیلم ساختن» این است که چیزهایی را درباره بازیگرها و کار با آنها می گوید که در هیچ کلاس درسی نمی توان آنها را شنید و یاد گرفت. لومت ... دنبال این بوده که توضیح دهد خودش به عنوان کارگردانی خوب و قابل احترام در سینمای امریکا، چگونه فیلم می ساخته؛ برای این است که همه چیز را از اول توضیح می دهد ... تا در نهایت به خواننده اش بگوید فیلم کاری گروهی است نه کاری شخصی».