کودکان هم غیرنظامی هستند

معرفی کتاب مجموعه اشعار نیما یوشیج (طاهباز) علی اسفندیاری با نام هنری نیما یوشیج، بنیان گذار و پدر شعر نوی فارسی و داستان نویس و نمایش نویس شهیر ایرانی است که عمده ی شهرتش، درخشش نام او به عنوان شخصی است که قالب های سنتی و کهن اشعار پارسی را در فضایی که هیچ پیشرفتی برای شعر تصور نمی شد، به چالش کشید و صفحه ای جدید در کتاب ادبیات و شعر ایرانی گشود. واضح است که وی مدت زمان زیادی را برای خلق این قالب سپری کرد و مثل تمام نوآوران جهان، مخالفان و موافقان خود را داشت. نیما برای رسیدن به این قالب، مرحله به مرحله با جایگزین کردن متغییرها سبک جدیدی را ابداع کرد که از شجاعت فکری و قلم او ناشی می شد. وی ابتدا به سرودن در قالب و معنای سنتی پرداخت؛ سپس سرودن درقالب شعر کهن با مضامین نو را در پیش گرفت و نهایتا از دل قالب های کهن، فرزند شعر نو را که هم در سبک و هم در مضمون جدید بود به ادبیات ایران معرفی کرد.نیما شاعری پرکار و فعال بود که اشعار زیادی را طی سالیان فعالیت هنری از خود بر جا گذاشت اما پس از وفاتش، این آثار به صورت پراکنده موجود بود و برخی از اشعار دست نویس وی مفقود شد. لذا سیروس طاهباز، نویسنده و مترجم بزرگ کشور که از شیفتگان نیما یوشیج محسوب می شود، کار جمع آوری آثار او را در کنار چند تن از نزدیکان نیما برعهده گرفت و سرانجام مجموعه ی کامل اشعار نیما یوشیج را با همکاری انتشارات نگاه، منتشر ساخت. از دفاتر مشهور این مجموعه می توان به امید پلید، گل مهتاب، خواب زمستانی، من لبخند، مرغ غم، چشمه ی کوچک، از ترکش روزگار، خانواده ی سرباز، مثنوی رنگ پریده، پانزده سال گذشت و خوشی من اشاره کرد.

کتاب مجموعه اشعار فرخی یزدی توسط تنظیم کنندگان با تلاش دقیقی تدوین شده است. آن‌ها سعی داشتند براساس مدارک موجود و همچنین شعرهای چاپ نشده که در اختیار برخی از خاندان‌های ایرانی قرار داشته، آثار شاعرانه فرخی را مرتب کنند. در ابتدای این کتاب، غزل‌های او که بیشترین شهرت و محبوبیت را به او داده بود، به همراه چند قصیده و قطعه گنجانده شده و تا حد امکان سعی شده است که بر اساس اشارات تاریخی و ارجاع به وقایع عصری، تاریخ سرودن یا انتشار آن‌ها را تشخیص دهند. البته در این ترتیب، امکان کامل اطمینان وجود ندارد، اما حداقل در پایان این بخش، غزل‌های مربوط به دوران زندان طولانی او به ترتیب در کنار هم قرار می‌گیرند و آخرین غزل نیز شعری است که به مرگ فرخی اشاره دارد. سپس بخش رباعیات او مطرح می‌شود و سپس به اشعار بازیافته پرداخته می‌شود، این شعرها توسط تدوین کنندگان کتاب یافته شده‌اند. آخرین قسمت این مجموعه نیز شامل آثار پراکنده‌ای است که فرخی به مناسبت‌های گوناگون ساخته و در مقایسه با غزل‌های او اهمیت درجه اول ندارند. در نهایت، سال‌شمار مفصل زندگی فرخی یزدی که نتیجه تلاش چند ساله است، چهره اصلی کتاب را تکمیل می‌کند. . . .