کودکی و تاریخ (درباره ویرانی تجربه)

از تشکیل نظام آموزش و پرورش نوین در ایران قریب 100 سال می گذرد . در این مدت ، بر اثر تحولات اجتماعی و اهمیت یافتن آموزش و پرورش رسمی در جامعه ، نظام آموزشی کشور گسترش چشمگیری پیدا کرده است . اکنون بیش از پیش انتظار می رود که امر مدیریت و رهبرای در نظام آموزشی کشور مورد توجه قرار گیرد تا نسبت به تربیت افرادی که مسئولیت اداره امور آموزشگاه ها و ادارات آموزش و پرورش را بر عهده دارد ، اقدامات موثرتری به عمل آید. از این رو ، لازم است که علاوه بر استفاده از امکانات آموزشی دانشگاه ها و مدارس عالی کشور، از طریق پیش بینی و اجرای برنامه های کوتاه مدت ، زمینه  باز آموزی گسترده نیروی انسانی شاغل در فعالیت های آموزشی و پرورشی فراهم گردد . بدون شک ، کوشش در جهت ارتقای سطح معلومات و مهارت های حرفه ای مدیران آموزشی کشور ، علاوه بر این که از بار مسائل و مشکلات نظام می کاهد ، آنان را در اجرای اثربخش برنامه های آموزشی و پرورشی یاری می دهد.

کتاب «روشنفکران فرانسه علیه چپ» با زیرعنوان «برهۀ ضد توتالیتر دهه‌ی 1970» نوشته‌ی مایکل اسکات کریستوفرسن، یک بررسی و تحقیق انتقادی از تغییرات ایدئولوژیک روشنفکران فرانسوی در نیمه‌ی دوم دهه 1970 است. این کتاب با هدف بررسی این موضوع نوشته شده است که چگونه بخش قابل توجهی از روشنفکران چپ فرانسوی، که قبلا با کمونیسم، مارکسیسم و سیاست‌های انقلابی همسو و موافق بودند، از طریق نقد توتالیتاریسمی که نحله های چپ منجر به آن شده بودند، شروع به محکوم کردن این ایدئولوژی‌ها کردند. در باب این تحول، نویسندۀ کتاب، کریستوفرسن این روایت غالب را نمی‌پذیرد که این تغییر یک گسست ناگهانی بود که صرفا با انتشار «مجمع‌الجزایر گولاگ» الکساندر سولژنیتسین ایجاد شد. در عوض، او نشان می‌دهد که جنبش ضد توتالیتر فرانسه نقطه اوج یک سری انتقادات دموکراتیک مستقیم از کمونیسم و تجدیدنظر در پروژه انقلابی بود که از سال 1956 درحال توسعه بود. این دیدگاه کریستوفرسن جایگزین مهمی برای تاریخ‌های نوشته شدۀ اخیر محسوب می‌شود که با اشاره به فقدان آشکار فرانسه در حوزۀ سنت لیبرال تلاش کرده‌اند مسیر سیاست روشنفکری فرانسه را توضیح دهند. از طرف دیگر، کتاب «روشنفکران فرانسه علیه چپ»، فقط یک روایت تاریخی نیست. این کتاب همچنین به‌عنوان یک مطالعه‌ی جامعه‌شناختی محسوب می‌گردد که بینش‌هایی را در‌مورد جامعه‌شناسی سیاسی روشنفکران چپ ارائه می‌دهد. با تمام این اوصاف، این کتاب همچون منبعی ضروری برای مورخان قرن بیستم فرانسه می‌باشد و همچنین هر کسی که علاقه‌مند به مطالعۀ دگرگونی‌های سیاسی است که چپ معاصر فرانسه را شکل و تغییر داده می‌تواند بهرۀ خود را از این کتاب ببرد. به عبارت دقیق‌تر، این کتاب کمک‌های ارزشمندی به مخاطبان در درک تحولات فکری فرانسویان و جهت گیری مجدد سیاسی آن‌ها می‌کند که در دهه 1970 رخ داد که گزارشی دقیق از بخشی کلیدی در تاریخ فرانسه را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد.