گرامشی و انقلاب: مقالاتی پیرامون انقلاب اکتبر
95,000 تومان
انتشارات چشمه منتشر کرد:
آنتونیو گرامشی در سال 1913 و بعد از تجربهای که از انتخابات ایتالیا در ساردنیا کسب کرد، عضو حزب سوسیالیست ایتالیا شد.
با شروع جنگ جهانی اول گرامشی رفتهرفته نویسندهی روزنامهی اَوِنتی، ارگان رسمی حزب سوسیالیست ایتالیا، شد و نقدهای خود را علیه جریان رفُرمیست حزب سوسیالیست ایتالیا تندتر کرد. در 1917، گرامشی تکشمارهی شهر آینده را منتشر کرد.
انقلاب اکتبر مثالی از بدیلی بود که گرامشی در شهر آینده به آن امید بسته بود. از تحولات انقلاب خبرهای ضدونقیض و سانسورشدهی اندکی به غرب میرسید.
در ابتدا روزنامههای بورژوایی انقلاب روسیه را همچون انقلاب کبیر فرانسه در راستای شکوفایی ایدهآلهای لیبرالی معرفی کردند.
اما پس از آنکه به ماهیت پرولتری آن پی بردند، در محکومیت انقلاب اکتبر از هیچ کوششی دریغ نکردند. گرامشی با مطالعهی دقیق انقلاب اکتبر، بهخصوص آثار لنین، اندیشه و عمل خود را بر سازماندهی انقلاب در ایتالیا و در سرتاسر جهان معطوف کرد.
این کتاب شامل بخشی از مقالات گرامشی در سالهای توفانی 1917 تا 1920 است که بهخوبی نگاه پرشور و همدلانهاش را به انقلاب اکتبر روسیه نشان میدهد.
فقط 1 عدد در انبار موجود است
گرامشی و انقلاب: مقالاتی پیرامون انقلاب اکتبر
نویسنده |
آنتونیو گرامشی
|
مترجم |
—-
|
نوبت چاپ | 3 |
تعداد صفحات | 189 |
نوع جلد | شومیز |
قطع | رقعی |
سال نشر | 1401 |
سال چاپ اول | —— |
موضوع |
فلسفه و حکمت
|
نوع کاغذ | —— |
وزن | 185 گرم |
شابک |
9786007405512
|
وزن | 0.185 کیلوگرم |
---|
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: aisa
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
حرفه: داستاننویس 1
معرفی کتاب حرفه: داستان نویس 1: جستارهایی درباره اهمیت داستان
کتاب حرفه: داستان نویس 1: جستارهایی درباره اهمیت داستان مجموعه مقالاتی به ویراستاری فرانک ای دیکسون و ساندرا اسمیت است که در آن اصول داستاننویسی به شیوهای ساده آموزش داده میشود. این جستارها، که توسط نویسندگان و مدرّسان مطرح آمریکایی نوشته شده، شما را با مفهوم اهمیت داستان، نویسندگی بهعنوان حرفه و ایدهپردازی آشنا میکند. این کتاب، قسمت اول مجموعهی چهار جلدی «حرفه: داستاننویس» است.دربارهی کتاب حرفه: داستان نویس 1: جستارهایی درباره اهمیت داستان
از ورود داستان و رمان و در واقع، ادبیات مدرن به ایران تقریباً صدسال میگذرد. در این یک قرن نویسندگان ایرانی بیشتر از طریق ترجمهی رمانها و داستانهای غربی با اصول داستاننویسی آشنا شده و سعی کردهاند آنها را الگو قرار دهند. اما مطابق انتظار این شیوه کاملاً مؤثر نبوده: خیلی از فنون و قواعد نویسندگی به این شکل انتقال پیدا نکرده و ضعفهای تکنیکی محسوسی در آثار نویسندگان پدیدار شده. داستاننویسی ایرانی از زمان جمالزاده تا دورهی معاصر تغییرات زیادی به خود دیده و تلاش کرده با ادبیات روز دنیا همگام شود، اما این اتفاق نیفتاده و ادبیات داستانی ایران معمولاً عقبتر بوده. در این مورد نظریات زیادی مطرحشده: برخی معتقدند نویسندهی ایرانی بین فرهنگ خودی و فرهنگ غربی گرفتار شده و نتوانسته به هویت مستقلی دست پیدا کند. عدم ارتباط مستقیم و دوسویه با دنیا، ضعف ترجمه، سانسور و از این قبیل مسائل هم دستبهدست هم دادهاند تا داستانهای فارسی چندان پیشرفتی نداشته باشد، اما شاید یکی از مهمترین دلایل این مشکل، به فقدان کتابهای آموزشی درزمینهی نویسندگی باز میگردد. آثاری که مستقیم و واضح، تکنیکهای نویسندگی را آموزش دهند و به علاقهمندان بیاموزند که چطور ایدههایشان را پرورش دهند، به روی کاغذ بیاورند و تبدیل به داستانی منسجم کنند. کتاب حرفه: داستان نویس 1: جستارهایی درباره اهمیت داستان (Handbook of Short Story Writing Vol. I) با این ایده به انتشار رسیده تا تمام وجوه انتزاعی و انضمامی داستاننویسی را نشان دهد. این کتاب قسمت اول مجموعهی چهار جلدی حرفه: داستاننویس است. حرفه: داستان نویس 1: جستارهایی درباره اهمیت داستان را فرانک ای. دیکسون (Frank A. Dickson) و ساندرا اسمیت (Sandra Smythe) گردآوری و ویراستاری کردهاند. این کتاب مدخل مجموعه محسوب میشود و دو موضوع مهم و ابتدایی داستانپردازی را مطرح میکند: اهمیت داستان، نویسندگی بهعنوان حرفه و ایدهپردازی. جستار هرکدام از این موضوعات را ویراستاران برجسته، داستاننویسان سرشناس و اساتید داستاننویسی معتبر نوشتهاند. همهی مقالات کاربردی و عملی هستند، زبانی ساده و واضح دارند و معمولاً با نمونه و مثال نکاتشان را مطرح میکنند تا خواننده بهراحتی منظورشان را درک کند. بخش اول کتاب حرفه: داستان نویس 1: جستارهایی در رابطه با اهمیت داستان است. در این قسمت مقالاتی از جان آپدایک، نویسندهی برجستهی آمریکایی و برندهی دو جایزهی پولیتزر، و جویس کارول اوتس گنجانده شده که در مورد طبیعت داستان کوتاه و اهمیت آن صحبت میکنند. قسمت دوم به حرفهی نویسندگی میپردازد. مقالات این بخش عمدتاً این موضوع را مطرح میکنند که آیا نویسندگی مادرزادی است و چطور میتوان در نویسندگی مهارت پیدا کرد و خلاق ماند؟ بخش سوم کتاب فرانک ای. دیکسون و ساندرا اسمیت مسألهی مهم ایدهپردازی و پرورش ایده را پیش میکشد که احتمالاً خیلی از نویسندگان جوان در این زمینه ضعف دارند و میخواهند مهارت بیشتری در آن پیدا کنند. در کتابهای بعدی این مجموعه موارد دیگر داستاننویسی همچون پیرنگ، شخصیتپردازی، زاویهی دید، گفتوگونویسی و... رنگ مهمتری به خود میگیرد.سيرکي که مي گذرد
معرفی کتاب سیرکی که می گذرد
درباره کتاب سیرکی که میگذرد
سیرکی که میگذرد که در سال ۱۹۹۲ منتشر شد، زندگی نوجوانی ۱۸ ساله را روایت میکند که بعد از آشنایی با دختری جوان، زندگیاش دستخوش حوادث گوناگونی میشود و قدم به دنیایی پر از رمزوراز میگذارد. پدر پسرک او را ترک کرده و با زنی که از خودش بیست سال جوانتر است ازدواج کرده است، درست مانند پدر نویسنده. مادرش هم بازیگر تئاتر است و او هم فرزندش را ترک کرده است و در این میان دختری جوان همچون فرشتهای است که سرمیرسد. با اینکه شخصیتهای این رمان در پردهٔ ابهام باقی میمانند، خواننده نسبت به تکتک آنها احساس نزدیکی میکند، زیرا شخصیتهای مودیانو متعلق به دنیای واقعیاند. مودیانو در این رمان گاه گذشته را با زمان حال میآمیزد و در این سفر به خاطرات، خواننده را با خودش همسفر میکند و با چنان تبحری او را به این سفر اسرارآمیز میبرد که خواننده میپندارد تمام حوادث را از دریچهٔ چشمان خود دیده است. مودیانو در این داستان به شش روز از زندگی جوانی میپردازد که لذت حضور را به کندوکاو در زندگی گذشتهٔ افراد ترجیح میدهد و فارغ از دنیای منطقی، به دنبال به تصویر کشیدن یک زندگی رویایی، دور از هیاهو و دغدغه، است. با اینکه خواننده احساس میکند شخصیتهای اصلی داستان را از سالها پیش میشناسد، در حقیقت دربارهٔ گذشته و زندگی آنها چیز زیادی درنمییابد و این هنر نویسندگی مودیانو است که تضادها را بههم میآمیزد و خواننده را مسحور داستان میکند. مودیانو نویسندهای است که دنیای خاص خود را میآفریند، دنیایی مملو از خاطرات. او به بازآفرینی گذشته نمیپردازد، بلکه با دمیدن به غبار ناشی از گذر زمان، ماجراهای گذشته را جلوهگر میکند. شخصیتهای داستانی مودیانو اغلب در خاطراتشان زندگی میکنند و در پی یافتن پاسخی برای آنچه در گذشته رخ داده، سرگرداناند. در بیشتر آثار او میتوان ردپای زندگی واقعیاش را مشاهده کرد و بیشتر آثار او جنبهٔ زندگینامهای دارند.پروفسور شُخُلی و دستیارش خُلخُلی 3/ داستانهایی فلسفی دربارهی هنر
وقتی به یک آکادمی فکر میکنید، احتمالاً تصویر ساختمانی خیلی بزرگ با یکعالمه استاد و دانشجو میآید توی ذهنتان، اما «آکادمی کپلی» اینشکلی نیست! بیشتر وقتها توی این آکادمی فقط دو نفر هستند: پروفسورشخلی و خلخلی.
پروفسورشخلی استاد آکادمی کپلی است و خلخلی هم دستیارش. خلخلی سعی میکند تا میتواند از استادشخلی فلسفه یاد بگیرد، اما خب چون بیتجربه است، دستهگلهایی هم به آب میدهد!
آنها هر بار در مورد چیزهای مختلفی حرف میزنند. موضوع بحث آنها در این کتاب «هنر» است.
البته... این کتاب پروفسورشخلی و دستیارش خلخلی دربارهی هنر نیست. شما با خواندن این کتاب چیزی دربارهی فلسفهی هنر یاد نمیگیرید.
اصلاً این شما نیستید که در حال خواندن این کتاب هستید، راستش را بخواهید اصلاً کتابی در دست شما نیست! این کتاب، کتاب نیست! شما شما نیستید!
در بخشی از کتاب پروفسور شخلی و دستیارش خل خلی 3: داستانهایی فلسفی دربارهی هنر می خوانیم:
در آکادمی فلسفه داشت از جا کنده میشد و پنجرهها میلرزیدند. خلخلی تکوتنها برای خودش آهنگ گوش میداد و خوشحال بود. اما این خوشحالی زیاد طول نکشید: «اینجا آکادمی فلسفه است یا دستیار من مهمانی گرفته؟!» «مهمونی که یهنفره نمیشه پروفسور. اینجا آکادمی فلسفه است ولی من داشتم بهترین آهنگ تاریخ همهی دنیا رو گوش میکردم. جدید اومده آهنگش!» «خلخلی، ممکنه به خاطر صدای بلند این موسیقی ببخشمت، ولی برای این حرف خلخلیای که زدی واقعاً باید اخراج بشی.» «پروفسور آخه چرا؟ شما حتی یه بار کامل این آهنگ رو گوش ندادید.» «نمیخوام هم گوش بدم خلخلی.»خیز خام: کشاکش مستمندان و دیوانسالاران از 1309 تا 1320 در ایران
معرفی کتاب خیز خام: کشاکش مستمندان و دیوان سالاران از 1309 تا 1320 در ایران
دغدغهی اصلی نویسندهی کتاب خیز خام، بررسی زندگانی یکی از طبقات اجتماعی ایران است که پژوهشگران تاریخ معاصر کمتر به آن توجه کردهاند. طبقهای که محمد مالجو نام «مستمندترین مستمندان» را بر آنها نهاده است. او در این اثر بازهی زمانی مشخصی را در عصر پهلوی مطالعه میکند: اردیبهشت 1309 تا یکم شهریور 1320. اسناد آرشیوی مهمترین منبع این پژوهش هستند.دربارهی کتاب خیز خام
وقتی متون تاریخی را میخوانیم، اغلب به نام پادشاهان و اشرافزادگانی برمیخوریم که اعمالشان از زاویهی دید یک نفر که همان تاریخنگار باشد، روایت شده است. اغلب در پژوهشهای تاریخی، مهمترین گروه، یعنی مردم عادی، نادیده گرفته میشوند. حتی در عالم ادبیات، نویسندگان بسیاری معتقد بودند که زندگی مردم عادی، هیچ ارزشی ندارد و خوانندگان، وقتشان را با مطالعهی چنین آثاری هدر نمیدهند. اندکاندک پس از انقلابهای متعدد در سراسر جهان و بازتعریف طبقات اجتماعی، اهمیت مردم طبقات متوسط و پایین برای تاریخنگاران و نویسندگان بدیهی شد. آنها میکوشیدند وضعیت اجتماعی انسانهای عادی مانند پیشهوران، طبقهی کارگر و بورژواها را در آثارشان منعکس کنند؛ اما همچنان تا مدتها شرایط زیست یک طبقه نادیده گرفته میشد. طبقهای که محمد مالجو، تعبیر «مستمندان» یا بهطورکلی «مستمندترین مستمندان» را برای آن مناسب دانسته است. مالجو که خود پژوهشگر حوزهی اقتصاد سیاسی است، در دههی 90 شمسی بر آن میشود که چارچوبی تحلیلی برای کلیت اقتصاد سیاسی ایران ایجاد کند. او در خلال تحقیقاتش میفهمد که تاریخنگاران و اقتصاددانان در مطالعاتشان گروهی از مردم را نادیده میگیرند و عقیده دارند که افراد این گروه فاقد هرگونه فاعلیت اجتماعی هستند. این گروه که از قضا تعدادشان کم نیست، در میان عوام به گدایان یا متکدیان شهرت دارند. این پژوهشگر بهسراغ تحقیقات اندک جامعهشناسان در باب زندگی این گروه از مردم میرود؛ اما چنین تحقیقاتی بیشتر او را در ابهام فرومیبرند و پاسخی به سؤالات بیشمار او نمیدهند. مالجو تصمیم میگیرد در حد توان خود با کمک گرفتن از اسناد تاریخی، جواب مسائل خود را بیابد. او پس از چند سال تلاش، متوجه میشود که بررسی شرایط زندگی این طبقه از مردم در سالهای مشروطه تا انقلاب، کاری بس سترگ است و به چند دهه تحقیق و تفحص نیاز دارد. در نتیجه بازهای از تاریخ معاصر ایران را برمیگزیند که از قضا از آن بهعنوان یکی از شکوفاترین دورانهای اجتماعی ایران معاصر یاد میشود: دوران سلطنت رضاشاه از سال 1309تا 1320. و از میان این مطالعات و پژوهشهای چندین ساله، کتاب خیز خام به وجود میآید. اما چرا نام کتابْ خیز خام است؟ محمد مالجو در مقدمه میگوید که رضاشاه مدتی پس از رسیدن به جایگاه، مأموریت خود را «تهیهی رفاه حال عموم» تعریف میکند و به وزیرش، محمدعلی فروغی، و دیگر اعضای کابینه فرمان میدهد که تمام تلاش خود را برای این هدف مبذول دارند. دیوانسالاران برای رسیدگی به مستمندان خیز برمی دارند؛ اما این خیز، خام میماند و ناکام میشود.از کلمه تا تصویر : استوری برد و فراگرد فیلم سازی
فهرست:
چرا فیلسوفان نمیتوانند بخندند؟
معرفی کتاب چرا فیلسوفان نمی توانند بخندند؟ اثر کاترین فروزه
محصولات مشابه
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد-روشنگری
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد-این همانیشخصی
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد-فلسفۀ تکنولوژی
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد-دوستی
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد-فلسفۀ اخلاق کانت
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد-هرمنوتیک
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد-پدیدارشناسی
دانشنامه فلسفه استنفورد 5: زیباییشناسی
نویسنده | استنفورد |
مترجم | مسعود علیا |
تعداد صفحات | ٦٨٠ |
قطع | وزیری |
سال نشر | ١٤٠١ |
موضوع | فلسفه |
نوع کاغذ | تحریر |
وزن | ١٣٥٤ |
شابک | ٧ -٤٦٣-٠٤٠-٦٢٢- ٩٧٨ |
نوع جلد | گالینگور روکشدار |
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.