آفرينش و تاريخ (دوره دو جلدي)

در این کتاب تحلیلی در بنیادها و ماهیت  قیام کربلا با اتکا به منابع دست اول است. پایبندی مؤلف به اصول نقادی تاریخی و پیراسته از پیرایه های عاطفی، از ویژگیهای نوشته به شمار می رود. در دیدگاه مؤلف حادثه کربلا یکی از مهم ترین نتایج تجدید حاکمیت امویان در تاریخ اسلام است. او بر این نظریه تأکید دارد که "واقعه کربلا در فراسوی کشاکش حسین بن علی (ع) و یزید، ستیز رویارویی دو مذهب بود، اما نه با ستیزی با عریان ستیزی توحید و شرک یا ستیز پیامبر اسلام و ابوسفیان بن حرب، بلکه در عصر تجدید اقتدار اشرافیت اموی و خلفای دیروز، کشاکشی تلخ و دشوار بود میان شرک نهان شده در کسوت توحید و توحید غریب مانده در جامه تنهایی و بی پناهی کامل سال 61 هجری". در بخشهای هفتگانه کتاب مؤلف ابتدا با بررسی و نقد مهم ترین منابع تحقیق حادثه کربلا، با عنایت به ارزش گذاری مؤلفان و روش شناختی آنان، به ارزش روایات ابومخنف مهم ترین گزارشگر نهضت کربلا پرداختند و پس از بیان چگونگی روند شکل گیری اشرافیت اموی، حوادث کربلا و محورهای کلی نهضت را از آغاز سلطنت یزید تا شهادت امام حسین (ع) شرح و تبیین کرده است؛ و در ادامه با بررسی و تحلیل اهداف و مبانی تئوریک و اعتقادی نهضت حسینی به همراه بحثی در پیامدهای قیام کربلا، بحث را به پایان برده است. بخش نهایی کتاب حاوی گزارشی از نام و نشان شهدای کربلا براساس آثار تاریخی و مقاتل است.