آموزش و قدرت

در این مجموعه، شش مقاله در باب دو موضوع "تاریخ‌نگاری" و "جامعه‌شناسی تاریخی" ترجمه شده است. در نخستین مقاله با عنوان "تاریخ‌نگاری و روش‌شناسی تاریخی" تالیف "ادموند ب. فراید"، از دایره‌المعارف بریتانیکا که به تاریخ‌نگاری غربی اختصاص دارد، ویژگی‌های تاریخ‌نویسی غرب، مورخان برجسته‌ی غربی، آثار مشهور آن‌ها در دوره‌های تاریخی باستان، قرون وسطا، بیزانس، رنسانس، دوره‌ی مدرن، عصر روشنگری، سده‌ی نوزدهم و بیستم معرفی شده‌اند. مقاله‌ی دوم با عنوان "تاریخ تخصصی در قرون اخیر" اثر مارک. ت. گیلدرهوس مروری است بر تاریخ‌نگاری غربی (اروپا و آمریکا) از نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم تا امروز، همراه با بررسی مشهورترین تاریخ‌نویسان و آثار آن‌ها. نویسنده‌ی این مقاله معتقد است در این دوره، موضوع تاریخ و علم بودن آن مطرح می‌شود و تاریخ‌نویسی بر پایه‌ی اسناد و مدارک مستند رواج می‌یابد و به تدریج مباحثی چون نقش توده‌ی مردم، نقش زبان، نظام‌ها و سازوکارهای اقتصادی، اختلاف نژادی، قانون اساسی، آزادی علوم اجتماعی و روان‌شناسی، استفاده از تحلیل آماری و محاسبه در تاریخ‌نگاری استفاده می‌شود. در مقاله‌ی سوم با عنوان "تاریخ نو در جامعه‌شناسی" تالیف "جی. همیلتون"، نویسنده ابتدا تاریخ‌نگاری قرن هجدهم عصر روشنگری را که از تاریخ به عنوان گاه‌شماری دوری گزید و در پی یافتن اصول ثابت و کلی جوامع انسانی بود با تعبیر "تاریخ نو" نام می‌برد و سپس "تاریخ نو" را با اندیشه‌های جامعه‌شناسان نیمه‌ی دوم قرن بیستم که به مطالعات تاریخی پرداختند، مقایسه می‌کند و بر آن است تا اصول و مفاهیم "جامعه‌شناسی تاریخی" را شناسایی و تبیین نماید. در این مقاله از آرای اندیشمندانی چون کارل بکر، رایت میلز، آنتونی گیدنز، چارلز تیلی، ایمانوئل والرشیتن سخن رفته است. در چهارمین مقاله با عنوان "جامعه‌شناسی تاریخی" تالیف "جان مندالیوس" از پنج مقوله بحث شده است: 1- "نظریه‌ی نظام‌های جهانی" که به بررسی ظهور نظریه‌های اجتماعی مبتنی بر تاریخ در دوره‌ی پس از جنگ و ظهور مطالعات میان‌رشته‌ای تاریخ می‌پردازد، 2- "تحلیل نظریه‌ی نظام‌های جهانی" و بررسی نظریه‌ ایمانوئل والرشتین، 3- تمرکززدایی از کانون‌های قدرت" (که به نظریه‌های تاریخی قدرت از مایکل‌ مان و آنتونی گیدنز و تلاش‌های آنان برای بازسازی بنیادین نظریه‌‌های قرن نوزدهمی جامعه و دگرگونی اجتماعی اختصاص دارد)، 4- ظهور نظریه‌ی جهانی شدن در دهه‌ی 1980 و این‌که چگونه نظریه‌ی یاد شده از نظریه‌های نظام‌های جهانی و مدرنیزاسیون فاصله می‌گیرد، 5- "تحلیل تمدنی" که به بررسی آثار دو تمدن‌شناس مدرن "نوبرت الیاس" و "بنجامین نلسون" می‌پردازد و نشان داده می‌شود که "تحلیل تمدنی" بسیار مفیدتر از هویت فرهنگی است. در مقاله‌ی پنجم، "تاریخ از سیر و تکامل تاریخ‌نویس جامعه‌شناسانه در آمریکا، به ویژه از قرن نوزدهم به بعد آمده است در این مقاله پیوندهای تاریخی و جامعه‌شناسی در آثار تاریخ‌نویسان آمریکایی نشان داده می‌شود. در آخرین مقاله با عنوان "عصر زرین جامعه‌شناسی تاریخی کلان‌نگر"، نوشته‌ی رندال کولینز به بررسی دو نگرش تاریخی قرن بیستم اختصاص دارد. یکی نگرش کلان‌نگر، کلی و جهانی است که منشا تالیف آثاری درباره‌ی تاریخ جامع و عمومی جهان و همه‌ی تمدن‌ها شد. مانند آثار توین بی، دوم نگرش مخالف آن که قائل به هیچ‌گونه سرمشق و الگوی خاصی نیست.

هسته‌ی اصلی اندیشه‌ی مشروطه‌خواهی، فلسفه‌ی ترقی بود؛ فلسفه‌ای که دیگرگونی‌های بنیادین را در نظام حکومتی وحقوق آزادی‌های اساسی مردم و روابط نوی اجتماعی اقتصادی جهت می‌داد. بازگویان این فلسفه و آن دیگرگونی‌ها، مردان برجسته‌ای بودند که از حدود دهه‌ی هفتم سده‌ی سیزده هجری قمری به عرصه آمدند و در گیرودار انقلاب مشروطه و تشکیل مجلس اول و دوم آگاه‌سازی جامعه را هدف خویش کردند. "علی‌اکبر دهخدا" ادیب، نویسنده و اندیشمند معاصر ایران یکی از این برجستگان بود که دیدگاه‌های پیشروانه‌ی خود را به طنز و جدی در مقالات مختلفی بازنوشت. او نه تنها بنیادگذار طنز سیاسی اجتماعی در ایران معاصر بود بلکه دیدگاه‌های مترقیانه‌اش در سیاست و اقتصاد جایگاه وی را به عنوان اندیشمندی پیشتاز و مردمی تثبیت کرد. روزنامه‌نویسی وی، در همه‌ی مواضع، نشان از روحیه‌ی روشنفکری مسئول دارد. دهخدا با طنز خویش از قدرت اسطوره‌زدایی کرد و تقدس ساختگی آن را به ریشخند گرفت و در مقالات جدی خود، همه‌ی توان فکری و علمی خویش را به کار برد تا بی‌بنیادی ادعای خودکامگان را آشکار سازد. نویسنده در کتاب حاضر بر آن است تا اندیشه‌های این شخصیت برجسته را بازنماید.