آيين‌ها و جشن‌هاي كهن در ايران امروز

رمان «صومعۀ شمالی» یکی از رمان‌های معروف «جین آستن» ، نویسنده‌ی برجسته‌ی بریتانیایی است که پس از مرگ وی منتشر شد. این رمان با نگاهی طنزآمیز به رمان‌های گوتیک و فرهنگ خواندن کتاب‌های این‌چنینی، یکی از آثار مهم و جذاب آستن به شمار می‌رود. داستان «صومعه شمالی» حول محور کاترین مورلند، یک دختر نوجوان ساده‌دل و مشتاق می‌گردد که همراه با دوستان خانوادگی، آقا و خانم آلن، به شهر بث سفر می‌کند. این سفر، فرصت‌های جدیدی را برای کاترین ایجاد می‌کند تا با جامعه‌ای بزرگ‌تر آشنا شود و تجربه‌های جدیدی کسب کند. در بث، کاترین با دو خانواده آشنا می‌شود: خانواده‌ی تورپ و خانواده‌ی تیلنی. جان تورپ، یک جوان خودشیفته و خودبین است که به کاترین علاقه نشان می‌دهد. از سوی دیگر، هنری تیلنی، یک جوان باهوش و شوخ‌طبع، توجه کاترین را جلب می‌کند. کاترین که به شدت تحت تأثیر رمان‌های گوتیک است، وقتی به دعوت خانواده‌ی تیلنی به صومعۀ شمالی می‌رود، با خیال‌پردازی‌های ناشی از کتاب‌های گوتیک، تصور می‌کند که در این صومعه رازهای تاریک و حوادث ترسناک وجود دارد. اما با گذر زمان، او متوجه می‌شود که زندگی واقعی بسیار متفاوت از داستان‌های گوتیک است. «صومعه شمالی» با نگاه طنز به ژانر گوتیک، نقدی هوشمندانه بر شیوه‌های روایی اغراق‌آمیز این نوع ادبیات ارائه می‌دهد. «جین آستن» از این طریق توانسته است تضاد میان خیال‌پردازی و واقعیت را به نمایش بگذارد و همچنین به موضوعاتی مانند رشد شخصیتی، جوانی و عشق بپردازد.

محی‌الدّین ابن عربی چهره‌ی برجسته‌ی عرفان اسلامی که نامش به عنوان انسانی پاک و آسمانی ثبت شده است، در ادبیات عرفانی جنبه‌ای قدسی دارد. او در رساله‌ی «تهذیب اخلاق» تلاش می‌کند به مسائل اخلاقی بپردازد و برخلاف تصورات آرمانی و رمانتیکی که او را فراسوی نیک و بد قرار می‌دهد، اتفاقاً او در این رساله به وادی نیک و بد، پا می‌گذارد و بدون هیچ واسطه و خودسانسوری‌ای با ما سخن می‌گوید. بسیاری تصور می‌کنند آثار «ابن عربی» برای خواص نوشته شده است؛ اما کتاب «تهذیب اخلاق» خلاف این موضوع را به اثبات می‌رساند و نشان می‌دهد که به راحتی می‌توان با این عارف بزرگ ارتباط برقرار کرد. «ابن عربی» در کتاب حاضر تلاش نموده است تعاریف یونانی رایج در مفاهیم اخلاقی را کنار بگذارد و با ادبیات خاص خود، به این موضوع بپردازد. یکی دیگر از نکات بارز کتاب «تهذیب اخلاق» عدم ایجاد تمایز میان اخلاق فرادستان و فرودستان است؛ «ابن عربی»، زهد و پارسایی را با فقر و تهیدستی یکسان نمی‌داند و یا فرد ثروتمند را صرفاً به دلیل دارایی‌های دنیوی‌اش فاسد و تباه اعلام نمی‌کند. جالب اینجاست که «ابن عربی» برخلاف بسیاری از اخلاق‌پردازان، خود سانسور نیست و به روش خود، مشکلات اخلاقی را مداوا می‌کند و به شما اجازه می‌دهد تا با قوت و ضعفِ وی نیز آشنا شوید.