آگوس و هیولاها 2/ ناتیلوس را نجات بدهیم

تکنولوژی آموزشی مانند تکنولوژی در هر یک از شاخه های علمی دیگر، شامل دو جزء اصلی است: جزء نرم افزاری (محتوایی): شامل روشها، دستورالعملها، الگوها، راهبردها، طبقه بندیها و ...؛ جزء سخت افزاری: شامل ابزار، وسایل، دستگاهها و رسانه ها. این دو جزء مکل یکدیگرند و بدون یکی از آن دو، تکنولوژی آموزشی کامل نخواهد بود. انتقال تکنولوژی نیز باید این دو جزء را با هم در بر داشته باشد تا تکنولوژی به صورت کامل منتقل شود. کتاب حاضر دارای چهار فصل است. فصل اول کلیاتی درباره تعریف آموزش، تعریف تکنولوژی آموزشی و تاریخچه است. در فصل دوم پس از بررسی چند نمونه از الگوهای آموزشی - که  برای موقعیتها و محیطهای مختلف ارائه شده است - درباره تحلیل موضوع یا تحلیل آموزشی بحث شده است که از مباحث بسیار مهم در طراحی و تهیه برنامه های آموزشی و از اولین گامهایی است که باید تکنولوژیست آموزشی بردارد. تنظیم یا طراحی نظام مدیریت که پیش بینی و سازماندهی کارها و فعالیتهای محوله به یک گروه تکنولوژیست آموزشی است نیز در آخر فصل دوم ارائه شده است. فصل سوم به « طراحی» اختصاص دارد. این فصل درباره تعیین و طبقه بندی هدفهای آموزشی از دیدگاههای مختلف بحث می کند که حاصل این طبقه بندیها، به منزله مواد خام اولیه برای طراحی آموزشی ارائه می شود. طراحی آموزشی از بُعد خرد و کلان، طراحی انگیزه های آموزش، انتخاب رسانه آموزشی در تعیین راهبردهای یادگیری به ترتیب عنوانهای مباحث دیگر فصل سوم را تشکیل می دهد. در فصل چهارم یک الگوی عام برای ارزشیابی   انواع  برنامه های آموزشی بررسی می شود و در پایان همین فصل، الگوی پیشنهادی مطرح می شود.  کتاب برخوردار از جدول، نمودار و شکلهای رنگی است.  

این کتاب برای نخستین بار در سال 2007 منتشر شد. نویسنده آن، نمایشنامه نویسی است که جوایز متعددی در پرونده کاری اش داشته و همچنین در دو گروه مهم تئاتر امریکا، به کارگردانی مشغول است. ارزش اصلی کتاب «بداهه پردازی نمایشنامه بلند: هنر تئاتر خودجوش» در پیوندی است که میان بازیگر، کارگردان و نمایشنامه نویس برقرار می سازد. محورهای اصلی این پیوند، اصول داستان گویی و بداهه پردازی هستند؛ به این معنا که در عین تأکید کتاب بر بداهه پردازی گروهی روی صحنه، امکان گسترده ای برای نویسنده به منظور پیشبرد ایده اش از نقطه صفر تا نگارش کامل متن و برای کارگردان به منظور هدایت تمرینهای مشخص، به قصد بارورسازی پتانسیلهای متن و بازیگران، فراهم می کند.