وقتی از رفاقت حرف می‌زنیم نخستین چیزی که به ذهن متبادر می‌شود فیلم‌های مسعود کیمیایی، سینماگر شناخته شده، است. کسانی که «ضیافت» را دیده‌اند، یادشان است موضوع‌اش رفیق و رفاقت است. موضوعی که خالق این اثر علاقه‌ی زیادی به آن دارد. در ساحت‌های دیگر فرهنگ و هنر این سرزمین نیز می‌توان آثاری که نتیجه‌ی رفاقت هستند را سراغ گرفت. مجموعه‌ی اشعار «آینه در آینه» مشتی است از نمونه‌ی خروار دوستی، رفاقت، همدلی و همراهی میان اهالی ادب و فرهنگ این دیار. دکتر محمد‌رضا شفیعی کدکنی، شاعر، نویسنده، استاد دانشگاه و مترجم شناخته شده که از دیرباز زیر سایه‌ی رفاقت امیر هوشنگ ابتهاج بوده و با اشعارش انس و الفت داشته، در یکی از دیدارها‌شان در بهار سال 1369 در شهر کلن آلمان، در حضور دوست سالیان‌اش، از حافظه و زمانی با مراجعه به مجموعه‌های شعری او، منتخبی از آن‌ها را برگزیده و ابتهاج با بزرگواری، ولی بی‌هیچ اعمال سلیقه‌ای، پذیرفته منتشر شود. سایه، در انواع سخن، شعر خوب و درخشان بسیار دارد. اما مقصود اصلی از این گزینش، ارائه‌ی نموداری از مراحل مختلف خلاقیت هنری و نمونه‌هایی از تجارت گوناگون او در عرصه‌ی شعر و شاعری بوده است. از این روست که به جای اشعار دوران کمال او، تعدادی از آثار نخستین دفتر شعرش - مجموعه‌ی سراب - انتخاب شده است.