



اديان آسيايي
13,000 تومان
کتاب حاضر از به هم پيوستن سه گفتار مستقل دربارة اديان آسيايي در عهد باستان است که حاصل چندين سال پژوهش و کاوش ژرف زندهياد استاد مهرداد بهار ميباشد.
گفتارهاي اين دفتر در وهلة نخست براي بهرهمندي دانشجويان تاريخ اديان فراهم گرديده است، اما بيگمان همة دوستاران فرهنگ ايران و جويندگان جواهر اديان آسيايي را تشنگي فرو خواهد نشاند
زيرا هر چند جستار مزبور بيشتر جنبة مَدْرسي دارد، اما از ديدگاههاي بسيار نو و بديع، بهويژه در گفتار نخست، بهرهمند و تراويدة ذهن خلاّق و نوگراي استاد فقيد است.
در انبار موجود نمی باشد
اديان آسيايي
نویسنده |
مهرداد بهار، ابوالقاسم اسماعیل پور
|
مترجم |
——
|
نوبت چاپ | 9 |
تعداد صفحات | 272 |
نوع جلد | شومیز |
قطع | رقعی |
سال نشر | 1390 |
سال چاپ اول | —— |
موضوع |
دین و مذهب
|
نوع کاغذ | —— |
وزن | 300 گرم |
شابک |
9789643620202
|
وزن | 0.300 کیلوگرم |
---|
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: aisa
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
کارآگاه اریک فوگلر 2/ اریک فوگلر و قتل در هتل
با اینکه جنایات شاه سفید تمام شده، اما کابوسهای آن دورهی ترسناک و پراضطراب حتی یک شب هم دست از سر اریک فوگلر برنمیدارد.
مادربزرگ اریک از او دعوت میکند تا با هم به سفر بروند.
اریک دعوت او را قبول میکند؛ شاید سفر به منطقهای خوشآبوهوا و اقامت در هتلی مجلل، کمی حالش را بهتر کند.
اریک فکرش را هم نمیکند که چه ماجراهای هیجانانگیزی در هتل برایش اتفاق میافتد؛ او نمیداند که شاهد قتلی خواهد بود، اما هیچکس حرفش را باور نمیکند و افرادی به دنبالش میافتند تا خفهاش کنند!
اریک فوگلر با مادربزرگ راهی سفر میشود، درحالیکه خیلی چیزهای دیگر را هم نمیداند...
مجموعه داستانهای کارآگاه اریک فوگلر از نابترین رمانهای جنایی سالهای اخیر به حساب میآید.
قهرمان داستان پسرکی است بهظاهر بداخلاق که با دیگران بهسادگی صمیمی نمیشود، اما با تصمیمگیریهای ناگهانیاش موجب شگفتی و حیرت میشود و خواننده را مجذوب ماجراهایش میکند.
مثل خون در رگهای من: نامههای احمد شاملو به آیدا
احمد شاملو
در بخشی از کتاب مثل خون در رگهای من میخوانیم: نمیدانم. نمیدانم این «بدترین شبها» را شروع کردهام یا دارم شروع میکنم. اما، به هر تقدیر، این ساعات تاریک و بیامید، این روزهایی که دست کم، اگر هیچ موفقیت دیگری درش نبود، اینش بود که به امید دیدار تو شروع میشد و حتی اگر هم در آخرین ساعات شب با نومیدی کامل، مثل دفتری بر هم نهاده میشد، باز این امید که فردا بتوانم ببینمت زنده نگهم میداشت، میدانی؟ از فردا صبح، دیگر این امید را هم از دست خواهم داد. امید بزرگی بود که اقلاً روزی یک بار تو را ببینم. اقلاً این امید به من نیروی آن را میداد که صورتم را بتراشم و از قبر خودم خارج بشوم برای آن که آفتاب وجود تو به جسم رطوبت کشیدهی من بتابد. میدانستم که آیدای من امید و حرارت و آفتاب زندگی من با لبخندش در انتظار من است. میدانستم که آیدای من با چشمهایی که پر محبتترین نگاهش را به من بخشیده نگاهم خواهد کرد. میدانستم که آیدای من از من شکایت خواهد کرد که چرا ریشم را نتراشیدهام، و این، نیرویی بود برای آن که ریشم را بتراشم. میدانستم که آیدای مهربان من از من گله میکند که چرا با وجود آن که در کنارش هستم افسرده و کسلم، چرا با او حرف نمیزنم و چرا او را نمیخندانم؛ و این، انگیزهیی بود که شاد و سرمست باشم، همهی غمها و ناراحتیهایم را فراموش کنم و دمی را که در کنار او هستم شاد و خندان باشم. اما از فردا این امید را ندارم. این امید را از خودم قیچی کردهام و به دنبال آنچه کلید زندگی فردای ما باشد این شهر را ترک میکنم. آخرین باری که دیدمت، سهشنبهی هفتهی پیش بود. چند دقیقهیی با تو بودم و بعد ترکت کردم که خودم را به دکتربرسانم. بدبختانه آن شب دکتر نیامد. تا نزدیکیهای نیمهشب، تنها و بدبخت، در کوچهها و پسکوچهها پرسه زدم.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.