کتاب از انجمن حجتیه تا سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی

برگزیده متون فلسفی نویسنده دکتر محسن جهانگیری مترجم ———— نوبت چاپ 12 تعداد صفحات 234 نوع جلد شومیز قطع وزیری

معرفی کتاب بار مسئولیت کتاب «بار مسئولیت»، اثری نوشته ی «تونی جات» است که اولین بار در سال 1998 انتشار یافت. مورخ برجسته «تونی جات» با استفاده از زندگی سه اندیشمند فرانسوی پیشگام در قرن بیستم، به شکلی منحصر به فرد به این موضوع می پردازد که اندیشمندان و روشنفکران چگونه می توانند فشارهای سیاسی را نادیده بگیرند و تعهدی قهرمانانه را نسبت به تمامیت فردی و مسئولیت اخلاقی خویش، در زمانه ای سخت و پرهیاهو از خود نشان دهند. «جات» در این اثر، تصور مرسوم از نقش اندیشمندان را به چالش می کشد و از امکان تأثیرگذاری آن ها در شکل دادن به نظرات جمعی و سیاست های کلی سخن می گوید. این نویسنده در زندگی «بلوم»، «کامو» و «آرون»، سه شخصیت کاملا متفاوت را می بیند که به نقش های تحمیل شده بسنده نکردند، بلکه مسئولیت پذیری و شجاعتی را از خود نشان دادند که آن ها را از معاصرین خود کاملا متمایز کرد.

معرفی کتاب قصه نویسی (براهنی) “قصه نویسی” از مدرن ترین آثار آموزش داستان نویسی به زبان فارسی محسوب می شود که دکتر “رضا براهنی” نویسنده و شاعر بزرگ معاصر، آن را به رشته ی تحریر درآورده است. با وجود این که از عمر کتاب “قصه نویسی” چیزی بیش از نیم قرن می گذرد، اما همچنان اثری خلاقانه و نوگرا به حساب می آید و بارها جهت تجدید چاپ، مورد ویرایش و بازبینی قرار گرفته است. ”رضا براهنی” در بخش اول کتاب “قصه نویسی”، به ضرورت نقد درباره ی قصه می پردازد و ویژگی های قصه نویس حرفه ای را با قصه نویس غیرحرفه ای مقایسه می کند. در ادامه با اشاره به علت های تاریخی پدیدار شدن قصه، اجزای آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد و سپس به مقایسه ی قصه نویس و روزنامه نگار و قصه ی فرمایشی و اخلاق حزبی می پردازد و تعهد و مسئولیت های قصه نویس را در عصر شب بیان می کند. در بخشی از کتاب که ساختمان قصه نام دارد، عوامل مختلفی نظیر تجربه، جدال، حادثه، نقش راوی، شخصیت، طرح و توطئه، زمینه، محیط یا فضا، لحن، سبک و الگو مورد بررسی قرار می گیرد و در ادامه ی کتاب با پدیده ی قصه ی روانی، و تفاوت های دید کلاسیک، رمانتیک و مدرن مواجه هستیم. بدیهی است که نویسنده در این کتاب به “قصه نویسی” در ایران نیز پرداخته و آثار “صادق چوبک”، “صادق هدایت”، “جلال آل احمد”، “ابراهیم گلستان”، “علی اکبر دهخدا” و “محمدعلی جمال زاده” را از نظرگاه های مختلف مورد نقد قرار می دهد که در این بین به صورت گسترده تر و ریزبینانه تری، آثار “صادق چوبک” را زیر ذره بین برده است.