مکاتب تفسیری (جلد اول)

داستان این کتاب در اسپانیا رخ می‌دهد و تاریخ آن‌جا را موشکافی می‌کند. اسپانیایی که در کشاکش حوادث تاریخی و عبور از دوران دیکتاتوری فرانکو، اکنون زیر سایه کلیسای کاتولیک، به حکومتی سلطنتی مبدل شده و معترضان زیادی دارد. براون از بیلبائو تا مادرید و بارسلون، از بناهای تاریخی تا آثار هنری، از کلیساها تا دهلیزهای زیرزمینی، همه را در مقابل دیدگان خواننده قرار می‌دهد و در این بین به دنبال پاسخ دو معمای دیرینه انسان‌ها می‌گردد: «از کجا آمده‌ایم؟» و «به کجا می‌رویم؟» ادموند کرش، آینده‌شناس و پیشگوی میلیاردری که در این داستان ادعا کرده است که به این پرسش‌ها پاسخ دهد.  این ادعا با واکنش‌های گروه‌های مختلف مواجه می‌شود و جهان ادیان را به تکاپو می‌اندازد. سران مذهبی و میلیون‌ها بیننده از سرتاسر دنیا پای برنامه ادموند کرش می‌نشینند. پیدایش، آخرین اثر دن براون، نویسنده جنجال‌آفرین آمریکایی و نویسنده موفق رمز داوینچی، آمیخته‌ای از تاریخ، تکنولوژی، معما و البته هیجان است. او در این رمان سراغ نشانه‌ها می‌رود و با تلفیق شعر و ادبیات، دین و زبان و در نهایت علم و عقل ششصد صفحه خواننده را با خود بی‌وقفه همراه می‌کند.

بخشی از کتاب مطرود و دو داستان دیگر شهر را درست نمی‌شناختم، شهر محل تولدم و محل اولین گام‌هایم در این جهان، و بعد گام‌های دیگرم، آن‌چنان پُرشمار که گمان می‌کردم همهٔ ردپاهایم گم شده، اما اشتباه می‌کردم. چه کم بیرون می‌رفتم! گه‌گاه پشت پنجره می‌رفتم، پرده‌ها را کنار می‌زدم و بیرون را تماشا می‌کردم. اما بعد تندی برمی‌گشتم به کنج اتاق، به سوی تخت‌خواب. در این هوایی که محاطم کرده بود احساس ناخوشی می‌کردم، احساس گمگشتگی در برابر هرج‌ومرج چشم‌اندازهای بی‌شمار. اما همچنان می‌دانستم در این برهه چه‌طور عمل کنم، در مواقعی که کاملاً ضروری بود. اما اول چشم چرخاندم به سوی آسمان، همان جا که به ما مدد می‌رساند، که هیچ مسیری در آن نیست، که انسان در آن آزادانه پرسه می‌زند، همچون در برهوت، و هیچ‌چیز سد نگاهت نمی‌شود، هر جا که چشم بگردانی، مگر حدودوثغور خودِ نگاه. سرِ آخر ملال‌آور می‌شود. بچه که بودم گمان می‌کردم زندگی وسط دشت چه خوب است، و رفتم به خلنگ‌زار لونِبورک۱ با فکر دشت رفتم به خلنگ‌زار. خلنگ‌زارهای نزدیک‌تر دیگری هم بود، اما صدایی مدام به‌ام می‌گفت، خلنگ‌زار لونِبورک به کارت می‌آید. به‌حتم عامل ۲lüne در این ماجرا مؤثر بود. از قرار معلوم خلنگ‌زار لونِبورک به‌هیچ‌وجه رضایت‌بخش نبود، به‌هیچ‌وجه. ناامید به خانه آمدم، و درعین‌حال آسوده‌خاطر. بله، نمی‌دانم چرا، اما هیچ‌وقت ناامید نشده‌ام، اغلب در روزهای نخست ناامید می‌شدم، بدون آن‌که هم‌زمان، یا اندکی بعد، آسودگی خاطر انکارناپذیری احساس کنم.