بررسی و نقد متون سیاسی در حوزه اسلام و ایران

معرفی کتاب انقلاب مشروطیت ایران نوشته ی ادوارد براون: انقلاب مشروطیت ایران از جمله آثار مشهوری است که ادوارد براون ایران شناس معروف انگلیسی نگاشته است . این اثر به دلایل متعدد از همان اولین سال های چاپ و نشر ، با اقبال علاقمندان به مطالعات مشروطه ایران مواجه شد و مدت ها مرجع برخی از محققان داخلی و خارجی در مطالعه و پژوهش در موضوع مذکور بود. ادوارد براون به دلیل سال ها توقف در ایران و پیوندهای بسیار نزدیک با بسیاری از شخصیت ها و محافل داخلی، اطلاعات وسیعی از جامعه ایران ، مناسبات درونی ساخت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی سرزمین ما داشت و چون مورد اعتماد مقامات وزارت خارجه انگلستان و نیز برخی از شخصیت های موثر در حوادث سیاسی آن زمان نضیر تقی زاده ، علامه قزوینی و ... بود طبعا می توانست اطلاعات وسیعی را در باب رخداد های نهضت مشروطیت و مسائل ایران در آن ایام به دست آورد . انقلاب مشروطیت ایران متنی است که تقربیا همزمان با انقلاب مشروطیت شکل گرفته و بهمین دلیل در شمار آثار دست اول در مطالعات مربوط به نهضت مشروطیت است . در باب ارزش و اهمیت تحقیقی این کتاب کافی است خاطر نشان سازیم که در حال حاضر و پس از قریب به هفتاد سال پس از تالیف این اثر هنوز هم بسیاری از پژوهش های عرصه مطالعات ایران به داده های این کتاب استناد جسته و آن را در طلیعه منابع پژوهشی خود می آورند با عنایت به همین معنا گمان ما این است که عرضه ترجمه کامل این اثر می تواند برای محققان و نویسندگان و علاقمندان پارسی مفید و راه گشا باشد.

ونسان ون گوگ یا فینسنت ویلم فان خوخ یک نقاش نامدار هلندی بود. هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی به سر می برد و در تمام طول عمر خود تنها یک تابلو فروخت،اما اکنون به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نقاشان پسادریافتگر شناخته می شود. ون گوگ جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری و معلم گذراند. مدتی نیز در انگلستان و همچنین در میان کارگران معادن زغال سنگ بلژیک به عنوان مبلغ مسیحی فعالیت کرد. وی فعالیت های جدی خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی شروع کرد. او از آنجاکه در سن ۳۷ سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید که شامل بیش از ۹۰۰ نقاشی، بیش از ۱۱۰۰ طراحی و ۱۰ چاپ می باشد. ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقه کارگر مانند تابلوی سیب زمینی خورها، کافه های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل های آفتابگردان، شب های پرستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی او منجر شد. با آنکه ونسان ونگوگ در سراسر عمر کوتاه و به ویژه در ده ساله واپسین زندگی خود سرنوشتی اندوهبار و تراژیک داشت و از هنر چون ابزرا نجات شخصی بهره گرفت اما هرگز این حال و هوای تراژیک (جز در یکی دو مورد) در آثار او تاثیر نگذاشت و نقاشی های ونسان همچنان شاد، پر شور و شرر، سرزنده و ستایشگر زندگی، انسان و طبیعت ماند. تنها پس از بحران نخستین حمله های جنون، قطع رابطه با گوگن و سرانجام انتقال به بیمارستان روانی سن رمی است که تاثرات روحی ونسان خود را به تمامی در چند تابلو نشان می دهد و رنگ و خط و طرح صورتی چرخان، پیچ در پیچ و طوفان زا به خود می گیرد؛ شب پر ستاره اوج این عذاب و درد روحی است… . . . . .