برنامه ریزی شهرهای جدید

معرفی کتاب رمانتیسم قدم اول فلسفه، هنر، ادبیات، موسیقی و سیاست همگی در دوره پرتلاطم بین انقلاب فرانسه 1789 و مانیفست کمونیست 1848 دگرگون شدند.این عصر "انقلاب رمانتیک" بود، زمانی که نگرش مدرن به آزادی سیاسی و هنری متولد شد.وقتی به رمانتیسم فکر می کنیم، چهره های پر زرق و برقی مانند بایرون یا شلی فورا به ذهن ما خطور می کند، اما ناپلئون یا هگل، ترنر یا بلیک، واگنر یا مارکس چطور؟ چگونه بود که رمانتیسم توانست همزمان فردگرایی پرشور و ناسیونالیسم شوونیستی را به وجود آورد؟ چگونه جنبش‌های توتالیتر قرن بیستم را ترسیم کرد؟دانکن هیث و جودی بورهام به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهند و مروری منحصربه‌فرد از بسیاری از رشته‌های درهم تنیده رمانتیسم با تمرکز بر چهره‌های برجسته در بریتانیا، آلمان، فرانسه، ایتالیا، روسیه و آمریکا ارائه می‌کنند.رمانتیسم یک جریان فرهنگی، هنری و ادبی است که در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم در اروپا شکل گرفت. این جریان تأثیرات عمیقی بر هنر، ادب، فلسفه، موسیقی و فرهنگ کلان داشته و می‌توان آن را به عنوان یک پیشران اصلی در تحولات فرهنگی زمانه‌ای خود دانست. خیال‌پردازی و فانتزی نقش مهمی در ایجاد آثار رمانتیک داشت. هنرمندان از دنیای خیالی، رویاها و داستان‌های خود در آثار خود بهره بردند. رمانتیسم تأثیرات بزرگی بر ادب و هنر داشت و به طراحی معماری، نقاشی، موسیقی، و ادبیات مدرن کمک کرد. برخی از نویسندگان معروف رمانتیک شامل ویلیام وردزورث، جان کیتز، لرد بایرون، و ژورج گوردن بایرون هستند.رمانتیسم به عنوان یک جریان فرهنگی و هنری تأثیری عمیق در ادب و هنر داشت و تفکرات و ایده‌های آن همچنان تاکنون بر بسیاری از آثار فرهنگی معاصر تأثیر گذار هستند.

در باره کتاب کناره اثرنصرالله كسرائيان:، عكاس زاده‌ي لرستان، پدر عکاسي قوم‌شناسي و مردم‌نگاري ايران لقب گرفته است. او مجموعه‌هاي باارزشي از فرهنگ‌ها، قوميت‌ها و مكان‌هاي ايران عكاسي و منتشر كرده است، از جمله قشقايي‌ها، تخت‌جمشيد، ابيانه، بازارهاي ايران، دماوند، ماسوله، شمال، بركناره، معماري ايران، اصفهان، كردهاي ايران، كويرهاي ايران و سرزمين ما ايران. بركناره هم عكس‌هايي است دقيق‌شده در جزئيات زنگ‌خورده‌ي كناره‌هايِ‌ مدام درون و بيرون از آب و هم چيزي است بيرون از عكاس و عمل عكاسي‌اش. كسرائيان بعد از وقفه‌اي كه در كار، و از نظر او در حياتش پيش مي‌آيد، كه "گويا فعاليت به‌عنوان نشانه‌اي از زنده‌بودن شناخته شده است"، مي‌گويد: "اواخر پاييز سال گذشته [پاييز 83] يك‌باره احساس كردم سكوت و انزوا دارد خسته‌ام مي‌كند. و انگار دل‌ام مي‌خواهد كاري بكنم، چيزي بگويم؛ اما چه كاري؟ چه چيزي؟ "پس از كلنجار رفتن‌هاي بسيار ياد دوربينم افتادم، ياد سفرهايم، ياد آدم‌ها، جروبحث‌ها، متقاعد كردن‌ها، چيزهايي كه حالا ديگر توان و حوصله‌اش را ندارم. ديگر چه؟ خيلي چيزها و سرانجام، چاله‌چوله‌هاي كنار جاده‌ها، چهارتا نخ علف، يك بوته خار، تكه‌اي يخ، كمي برف، چهار تكه لوله‌ي زنگ‌زده..." (از مقدمه‌ي كتاب)