بچه‌محل موزیسین‌ها 1/ من ارگ‌نواز باخ هستم

شهسواری (1350) از شناخته شده ترین نویسندگانی است که در دهه ی هشتاد چهره شدند و جنسِ دیگری از داستان را در ادبیات ایران ساختند. او تا کنون کتاب های متعددی منتشر کرده است. این کتاب چهار داستان دارد. چهار داستان تقریباً بلند که هر کدام شان با توجه به یک ایده ی روایی از نویسندگان محبوب شهسواری نوشته شده اند. این کتاب برای اولین بار در سالِ 1387 منتشر شد و نامزد جایزه ی بنیاد هوشنگ گلشیری شد. شهسواری در این کتاب علاوه بر این که از تجربه های ساختاری نو استفاده کرده، سعی دارد مخاطب را با لحظاتی بدیع مواجه کند. تقدیم به چند داستان کوتاه را می توان کتابی در ستایشِ کوتاه دانست. محمد حسن شهسواری در کنار این کتاب، رمان های موفق پاگرد، شب ممکن و میم عزیز را هم منتشر کرده است. او سال هاست تدریس می کند و کتاب پر مخاطب حرکت در مِه او برآمده از تجربیات سال ها کارِ آموزشش است.

نادیده گرفته شدن و پذیرفته نشدن درد بزرگی است. به خصوص وقتی عضو خانواده‌ای باشی که با اعمال و رفتارشان به صراحت و روشنی نشان دهند ازت متنفرند و حسابت نمی‌کنند. تا به حال چنین حسی را تجربه کرده‌اید و در این شرایط دردناک قرار گرفته‌اید؟ کتاب «اعترافات یک دوست خیالی»، داستان جذاب و بامزه‌ای است که از تلاش برای پذیرفته شدن می‌گوید و خواننده را به دنیای دوستی می‌برد که باور دارد همه از او متنفرند. همه از ژاک پاپیه نفرت دارند. معلم‌ها، همکلاسی‌ها و هم‌مدرسه‌ای‌ها. والدین‌‌اش هم نادیده‌اش می‌گیرند، به جز فلور خواهر دوقلویش: «از وقتی یادم می‌آید، من و فلور داشتیم نقشه‌ی دنیای خودمان را می‌کشیدیم. کشیدن بعضی جاها ساده بود: برکه‌ی قورباغه‌ها، دشت کرم‌های شب‌تاب درجه‌ی یک، و درختی که روی تنه‌اش حرف اول اسم‌هایمان را کنده بودیم. بعضی نقاط مهم دنیای‌مان هم روی نقشه مشخص بودند: مثلا قله‌ی مغازه‌ی عروسک‌فروشی، دره‌ی فرانسوا و ارتفاعات مامان‌و‌بابا» اما این همه‌ی ماجرا نیست. ژاک پاپیه پی می‌برد که موجودی خیالی است و وجود خارجی ندارد. زندگی‌اش متحول و جهان‌اش زیر‌و‌زیر می‌شود. میشل کیوارس، در این اثر با چیره‌دستی در شصت فصل به موضوع پذیرش خود و یافتن هدف می‌پردازد و مخاطب را با پرسش‌های جدی و فلسفی روبرو می‌کند. واقعیت چیست؟ واقعی بودن به چه معناست؟ مرز میان واقعیت و خیال کجاست؟ اگر خیالی باشیم چه می‌شود؟ تلاش شخصیت‌اصلی رمان اشک به چشمان مخاطب می‌آورد، می‌خنداندش و او را غرق لذت می‌کند.