تاتی (جلد 1) – تاتی کوچولو می خنده

هيچ انساني را در جهان نمي‌توان يافت که مادرزاد سخنران به دنيا آمده باشد. در فصل‌هاي اين کتاب در مورد قواعد بنياني سخنراني تأثيرگذار و نگرش‌هايي که به اين قواعد زندگي مي‌بخشند، بحث خواهيم کرد. همه‌ي ما شيوه‌ي سريع و آسان را براي داشتن سخنراني تأثيرگذار مي‌پسنديديم. درحالي‌که تنها راهي که مي‌توانيم هر چه سريع‌تر به نتيجه برسيم، داشتن نگرش صحيح از دستيابي به هدف و شالوده‌ي مستحکم قواعدي است که هدف روي آن بنا شود.

آيا کوچک‌ترين دليلي وجود دارد که شما نتوانيد هنگامي که در برابر حضار ايستاده‌ايد مانند زماني که با آنها نشسته‌ايد فکر کنيد؟ آيا دليلي وجود دارد هنگامي که شما آماده مي‌شويد تا گروهي را خطاب کنيد، شکمتان مانند محل نگهداري پروانه‌ها شود و از همين‌رو بدنتان بلرزد؟ مطمئناً متوجه خواهيد شد که اين وضعيت‌ها و مشکل‌ها را مي‌توان برطرف کرد. با آموزش و تمرين، ترستان از حضار برطرف خواهد شد و اعتماد به نفس خواهيد يافت.

اين کتاب به شما کمک مي‌‌کند تا به چنين هدفي نائل شويد. اين يک کتاب درسي معمولي نيست. اين کتاب از قوانين مربوط به مکانيک سخنراني انباشته نشده است. و نيز بر مباحث روان‌شناسي توليد آوا و اداي حروف از مخرج استوار نيست. اين کتاب چکيده‌ي عمري آموزش بزرگ‌سالان در زمينه‌ي سخنراني تأثيرگذار است. کتاب از همان نقطه‌اي شروع مي‌شود که شما در آن قرار داريد و شما را به سرانجامي مي‌رساند که مي‌خواهيد آن‌طور باشيد. تمام کاري که‌بايد انجام دهيد اين است که با آن همکاري کنيد و پيشنهاداتش را دنبال نماييد، تا در هر موقعيت سخنراني که به دست آورديد آنها را به کار بنديد و ثابت قدم بمانيد.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .