تاریخ ادیان ابتدایی و قدیم

معرفی کتاب سایبان سرخ

چشم بر‌ هم نمی‌گذارم/ خوش ندارم میان پلک‌ها / در هم بشکنم دنیا را... کتاب سایبان سرخ مجموعه‌شعری خواندنی به قلم علی عبداللهی، شاعر و هنرمند توانای معاصر است. اشعار این مجموعه در قالب شعر منثور (یا شعر سپید) سروده شده‌اند.

درباره کتاب سایبان سرخ

کتاب سایبان سرخ، سروده‌ی علی عبداللهی، از حدود چهل عنوان شعر منثور تشکیل شده است. این اشعار که اغلب به کوتاهیِ چند بندند، هر کدام عنوانی دارند که بیانگر تم اصلی شعر است. از جمله‌ی این عناوین می‌توان به «باد و درخت»، «ویرانی دنیا»، «تاریخدان عتیق»، «پیشگویی جنگل‌شناس»، «چنین گفت دریا»، «خانه‌ی سوگوار»، «درخشش‌های فریب»، «شطرنج‌باز» و «وارونگی هوا» اشاره کرد. ویژگی اشعار مجموعه‌ی سایبان سرخ ساده بودن آن‌هاست. این اشعار، مثل هر نمونه‌ی موفق دیگری از شعر منثور، ایده‌هایی شاعرانه و تصاویری خیال‌انگیز را در قالب ساده‌ترین جملات به مخاطب عرضه می‌دارند. با خواندن کتاب سایبان سرخ به ذهن شاعری نقب می‌زنیم که جهان را با عینک شگفتی و اعجاز می‌نگرد؛ شاعری که حرکت برگ هر درخت، تابش هرروزه‌ی نور خورشید و خروشانی موج‌های دریا، در نظرش به معجزه‌ای الهی شبیه است. کتاب سایبان سرخ توسط نشر چشمه در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.   گنجشک، گنجشک است ــ به قول تو ــ و قطار، قطار. ولی اگر گنجشکی روی ریل‌ها خوابش برد آیا قطار همان قطار است و گنجشک، همان گنجشک؟

درباره کتاب عاشقانه هایی برای لیلی و روزهایی که سوختند

کتاب عاشقانه هایی برای لیلی و روزهایی که سوختند (یک پساژانر) یک مجموعه شعر معاصر را در بر گرفته است. عنوان برخی از شعرهای کتاب حاضر عبارت است از «از زانوان‌ِ غریو»، «گوشِ رستاخیز»، «پرواز»، «آتش و کومه‌های کوهستان» و «رنگِ آواز». این شعرها در قالب نو سروده شده‌اند؛ فقط شعر پایانی است که یک غزل است. می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

بخشی از کتاب عاشقانه هایی برای لیلی و روزهایی که سوختند

«یا اَیها النُّفوسُ القتیلینَ بالنَظر! قوموا، لِاشتعالِ هذا النَفسِ کالمطر! یعنی تویی مسافر افلاک بعد ما عشقت به ذره‌ذرهٔ خاکم کشد اگر آن‌جا که دار قامتِ یاران رفته است حلقومِ ما و حلقهٔ گیسوی مستمر درکش که یادگارِ شهیدِ دو عالم است این شهرِ آتشین که به جامی‌ست مختصر چون شاخه‌ای ز نور به منقار یک عقاب آن‌جا برد تو را که ز خود می‌کنی سفر آهسته همچو سایهٔ مرغان آسمان در سیرِ خاک باشی و خاک از تو بی‌خبر سی مرغ پر شود آن‌که عشقش بپرورد قُل اَن اقلَّ مِن طیرانی اِلی القَمَر.»