تاریخ صدر اسلام (عصر نبوت)

هانا کوچولو دلش نمی خواهد به مدرسه برود. چرا؟ چون خیلی چاق است و بعضی ها او را برای همین دست می اندازند. بله هانو دیگر مدرسه را دوست ندارد. آن وقتی که پسرک اول پاییز باید مدرسه می رفت و با کوله پشتی جدیدش به آن جا رفت. خیلی هم خوشحال بود. ولی یکی از همکلاسی هایش همان روز اول اسم هانو را گذاشت "قبرستان سوسیس سرخ کرده" یا مثلا "شکم توپی؟...

« سام » یک موش کتابخانه است که در سورخ کوچکی روی دیوار پشت قفسه کتاب‌های مرجع کودکان زندگی می‌کند . سام عاشق کتاب است و تا حالا کتاب‌های زیادی خوانده . او روزی تصمیم می‌گیرد خودش داستان بنویسد . سام هر شب یک داستان می‌نویسد و توی قفسه کتابخانه می‌گذارد . روز بعد ، بچه‌ها کتابش را پیدا می‌کنند و می‌خوانند . بعد از چند روز بچه‌ها کنجکاو می‌شوند و می‌خواهند با نویسنده این داستان‌ها آشنا شوند . کتابدار برای سام یادداشتی می‌نویسد و از او دعوت می‌کند تا در برنامه « روز دیدار با نویسنده » شرکت کند . اما سام ، موش کوچولوی کتابخانه می‌ترسد که با آدم‌ها روبرو شود به همین خاطر فکری به ذهنش می‌رسد . این مجموعه چهار جلدی برای کودکان نوشته شده است و نویسنده آن که تصویرگری کتاب‌ها را بر عهده داشته است از کودکی عاشق کتاب و نقاشی و مجسمه‌سازی بود . « دنیل کرک » همیشه در درس هنر شاگرد اول بود

اصطلاح سرمایه فرهنگی را اولین بار پی‌یربوردیو (١٩٣٠-٢٠٠٢) به ادبیات علوم اجتماعی و انسانی وارد کرد. بوردیو متفکری است که موضوع نابرابری فرهنگی و اجتماعی از اهتمامات جدی او بود. بوردیو سرمایه فرهنگی را به سه بخش تقسیم می‌کند: ١-سرمایه تجسم یافته یا مجسم که با کالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربیت در فرد دیده می‌شود. ٢-سرمایه عینیت یافته که به صورت کالاهای فرهنگی چون تصاویر، کتاب‌ها، کامپیوتر و هنر بروز می‌کند. ٣-سرمایه نمادی شده که از طریق مدارک واقعی و دیگر شواهد پایگاه فرهنگی بازنمایی می‌شود. هرچند برخی دیگر از دانشمندان اظهار می‌کنند سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است و اعضای یک اجتماع با پذیرش مبادلات فرهنگی، پیوندهای اجتماعی را نیز توسعه می‌دهند، اما بوردیوی فرانسوی چندان قائل به این امر نیست. آنتونی گیدنز می‌گوید که شیوه‌های گفتاری و رفتاری کودکان طبقه اجتماعی و خانوادگی فرو دست، به ویژه کودکان گروه‌های اقلیت قومی، با شیوه‌های گفتاری و رفتاری مسلط در مدرسه مغایر است. اگرچه نظریات مطرح شده در زمینه سرمایه فرهنگی در جهت ایجاد تمایز و تولید نابرابری است، دانشگاه می‌تواند شرایطی یکسان فراهم کند تا هر کسی بنابر استعداد و توانایی خود از آن بهره برد. دکتر رضا صالحی امیری استاد و مدرس دانشگاه پیش از این آثاری همچون «آسیب شناسی فرهنگی در ایران»، «مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی»، «دیپلماسی فرهنگی» و «حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی» را در کارنامه تاْلیف‌های خود در نشر ققنوس دارد.