تبارشناسي اخلاق

روانکاوی وجودی انتقاد سارتر به روانشناسی فروید. «روانکاوی وجودی» بخشی است از کتاب «هستی و نیستی»، اثر فلسفی معروف ژان پل سارتر. این بخش از «هستی و نیستی» به صورت کتابی مستقل نیز به زبان انگلیسی ترجمه شده است. سارتر در «روانکاوی وجودی» با اتکا به نظریات اگزیستانسیالیستی خود در باب وجود و ماهیت انسان به نقد دیدگاه‌های فروید درباره ناخودآگاه و جبر غریزه می‌پردازد. نقد سارتر به آراء فروید درباره روان انسان بر مبنای این عقیده اگزیستانسیالیستی اوست که وجود بر ماهیت مقدم است و انسان ماحصل انتخاب‌های خود است و شخصیت و ماهیت هر انسانی بر اساس انتخاب‌های او شکل می‌گیرد نه بر اساس غرایزی که پیشاپیش در وجود او هستند و همچون نیروهایی جبری او را به این سو و آن سو می‌کشانند و شخصیت او را می‌سازند و اعمالش را رقم می‌زنند. سارتر در «روانکاوی وجودی» هر انسان را، بر اساس انتخاب‌هایش، فردی متمایز از دیگری قلمداد می‌کند و بر این باور است که نمی‌توان شخصیت و اعمال همه انسانها را بر اساس اصولی کلی و انتزاعی تحلیل کرد. به باور سارتر این اعتقاد که شخصیت و رفتارهای انسان تابع مجموعه‌ای از اصول کلی است به تقلیل انسان به موجودی مکانیکی می‌انجامد. نقد او به روانشناسی فروید که انسان را تابع غرایز و ناخودآگاه می‌داند از همین منظر است. سارتر انسان را موجودی آزاد می‌داند نه موجودی تابع غرایز. «روانکاوی وجودی» با ترجمه احمد سعادت‌نژاد و همراه با مقدمه رالو می بر این کتاب در نشر جامی منتشر شده است. درباره نویسنده: ژان ‌پل سارتر (1980- 1905)، فیلسوف اگزیستانسیالیست، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، منتقد و روزنامه‌نگار فرانسوی.

الکساندر دوما در رمان ماندگار «مادام کاملیا» با جزئی‌نگری و ظرافت به روابط احساسی انسان‌ها می‌پردازد و تصویری بی‌نظیر از یک عشقِ تراژیک ارائه می‌دهد. این رمان، اثری نیمه اتوبیوگرافیک محسوب می‌شود؛ چرا که دوما برای نگارشِ آن از رابطه‌ی عاشقانه‌ی کوتاه مدت خود الهام گرفته است. داستان «مادام کاملیا» در اواسط قرن نوزدهم فرانسه اتفاق می‌افتد و ماجرای عاشقانه‌ی مارگریت گوتیه و آرمان دووال را روایت می‌کند. مارگریت زنی ولخرج است که در سراسر پاریس به دلیل زیبایی فوق‌العاده، معاشرت با طبقه‌ی اشراف و زندگی تجملاتی‌اش شناخته می‌شود. او همواره از گل کاملیا استفاده می‌کند و به همین دلیل، لقب «مادام کاملیا» را به او می‌دهند. مارگریت پس از آشنایی با آرمان خوش‌تیپ و نه چندان ثروتمند، عاشق او می‌شود و تصمیم می‌گیرد همه‌چیز را به خاطرش کنار بگذارد. این دو عاشق برای ادامه‌ی زندگی به یک روستا می‌روند اما با تلاش‌های پدر آرمان، این رابطه شکست می‌خورد و مارگریت، عشق خود را ترک می‌کند و به پاریس و زندگی سابقش بازمی‌گردد. اما آرمان در برابر این اتفاق چه واکنشی نشان می‌دهد؟ آیا او می‌تواند این زن افسونگر را فراموش کند و به زندگی خود بازگردد؟ چه بر سر این عشق ناتمام می‌آید؟