تريو تهران

کتاب كمد اثر: اولگا توکارچوک ادبیات را بازی با امکانات و دنیاهایی می‌داند که در آن‌ها می‌توان نقش‌ها را واژگون کرد، در جایگاه‌های مخالف قرار گرفت، یا زیر پوستِ موجودات جان‌دار و بی‌جان خزید و، تا جایی که هم‌ذات‌پنداری با آن‌ها فرصتِ یافتنِ زاویه‌ای متفاوت را امکان‌پذیر کند، بتوان چیزی را دید که از آنِ ما انسان‌ها نباشد. در کتاب حاضر، از خلال سه داستان کوتاه و یک جستار، می‌شود به‌نرمی با اندیشه‌های توکارچوک و چگونگی درهم‌تنیدشان با قصه‌هایی که نقل می‌کند آشنا شد. تخت خواب مجروح از بی خوابی شبانه را پانسمان می کنم، زخم های لکه های آب میوه را روی میز درمان می کنم و بطری های خالی را از بدنی اتاق طوری بیرون می کشم انگار خار باشند. حتا جاروزدن عملی شبیه به غسل دادن می شود. خرس عروسکی و اسباب بازی های روی مبل – تجسم عذاب دل خراش وجدان در قالبی نرم و لطیف را با ظرافت می چینم. این مرد باید زمانی طولانی را جلو آینه صرف پرو کردن کروات ها کرده باشد.