تر و خشک کردن کودک (جلد 3) – راهنمای تغذیه خوب

رنج‌های ورتر جوان نوشته‌ی «یوهان ولفگانگ گوته» به عشق و مرگ می‌پردازد و موضوع اصلی آن عشق نافرجام و ممنوع به زنی سرشار از نبوغ است که ورتر جوان را به سوی خودکشی سوق می‌دهد. رمان «رنج‌های ورتر جوان» برای نخستین بار در سال ۱۷۷۴ به چاپ رسید و بسیاری آن را سرآغاز رمان‌های مدرن ادبیات آلمانی می‌دانند. این کتاب در قالبِ نامه نوشته شده است. همانطور که از نام رمان پیداست، گوته در این کتاب، سرنوشت «ورتر» را روایت می‌کند. ورتر جوان تحصیل‌کرده و احساساتی‌ای است و عاشق و شیفته‌ی دختری به نام «لوته» می‌شود که نامزد دارد. شخصیت اصلی داستان از این عشق در عذاب است؛ چرا که هیچ‌گاه نمی‌تواند به وصال معشوق برسد. ورتر در قالب نامه خطاب به دوستش ویلهلم، توصیفات جذابی از احساساتش ارائه می‌دهد و شما را درگیر افکار و کشمکش‌های اخلاقی خود می‌کند. بسیاری از منتقدان، رمان «رنج‌های ورتر جوان» را گوشه‌ای از زندگی گوته می‌دانند و باور دارند که عشق نویسنده به شارلوته بوف شالوده‌ی اصلی این کتاب است. البته گفتنی است که گوته از طریق شخصیت ورتر به بررسی مسائل فلسفی مختلفی از جمله معنای زندگی، عشق، غم و اندوه می‌پردازد. کتاب «رنج‌های جوان ورتر» تأثیر گسترده‌ای در ادبیات جهان داشته و از طریق ترجمه به زبان‌های مختلف به جامعه‌ی جهانی معرفی شده است. این کتاب به‌طور گسترده در مدارس و دانشگاه‌ها مورد مطالعه قرار می‌گیرد و به عنوان یکی از آثار مهم ادبیات شناخته می‌شود. به همین روی، اگر به دنبال مطالعه‌ی داستانی عمیق و تأثیرگذار هستید، فرصت مطالعه‌ی کتاب «رنج‌های ورتر جوان» را از دست ندهید.

این کتاب شامل 13 داستان از زندگی شاهزاده خانم هاست. حتماً می دانید که زندگی شاهزاده خانم ها، با دیگران فرق دارد. بله زندگی آنها پر از ماجرا، جادو، راز و جشن های شاد و لذت بخش است. چیزهایی که خواندن آنها بسیار جذاب و شادی بخش است.

کتاب غروب بتان، اثری فلسفی نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1889 انتشار یافت. این کتاب تنها در طول یک هفته نوشته شد؛ از 26 آگوست تا 3 سپتامبر 1888، در حالی که نیچه تعطیلات را در سوییس می گذراند. همزمان با گسترش شهرت و محبوبیت نیچه در درون و خارج از آلمان، او احساس کرد به متنی نیاز دارد که نقش مقدمه ای کوتاه برای آثارش را ایفا کند. این متفکر بزرگ در کتاب غروب بت ها، فرهنگ وقت آلمان را ساده لوحانه و پوچ گرایانه می خواند و به شکلی گزنده، چهره های فرهنگی فرانسه، بریتانیا و ایتالیا را به باد انتقاد می گیرد. این کتاب، ارزیابی دوباره ی تمامی ارزش ها را به عنوان آخرین و مهمترین رسالت نیچه معرفی می کند و دریچه ای بسیار روشنگرانه را رو به سوی ذهن این فیلسوف بزرگ آلمانی می گشاید.