تشیع، همبستگی و مخاطره هویت‌گرایی (ادوار اجتماعی فعالیت‌های خیریهٔ نهاد دین)

معرفی کتاب دموکراسی قدم اول با همه سخن هایی که این روزها دربارة دموکراسی می شود، جالب است که چه زمان اندکی صرف خود مفهوم دموکراسی، تاریخ و توجیه آن به عنوان نهادی سیاسی می شود. کتاب «قدم اول دموکراسی» به تحولات غنی دموکراسی در شکل های مختلفش می پردازد و برخی از چالش های پیش روی دموکراسی های امروز را بررسی مـیکند. کتاب «قدم اول دموکراسی» با ظهور دموکراسی در قرن پنجم پیش از میلاد در آتن آغاز و با کاوش آنچه می تواند در آینده اتفاق بیافتد (مثلا مفهوم «دموکراسی الکترونیکی» و اینترنتی و موضوع های نو به پایان می رسد. این کتاب منبعی مهم جهت درک پایه هایی است که کشورهای دموکراتیک بر آن بنا شده است. خوانندگان این کتاب با اندیشه های حامیان و معماران دموکراسی و نیز منتقدان آن، از افلاطون تا نظریه پردازان معاصر انتخاب اجتماعی آشنا می شوند.

معرفی کتاب چوب بدست های ورزیل “چوب بدستهای ورزیل” اثر جاودانه ای است از “غلامحسین ساعدی” ملقب به “گوهرمراد” که در آن به خوبی، دیدگاه نویسنده را نسبت به حضور بیگانگان در کشور، به تصویر می کشد. “چوب بدستهای ورزیل” قصه ی مردم یک روستا است که زمین های کشاورزی شان، که در واقع یگانه دارایی و سرمایه ی این مردم است، توسط گرازها مورد حمله قرار گرفته است و حال آن ها باید فکر چاره ای باشند. در شروع نمایش نامه با شخصیتی به نام “محرم” مواجهیم که همه ی محصولش، طعمه ی گراز شده و نه تنها سایر اهالی روستا به فکر کمک برای عبور او از این بحران نیستند، بلکه اعتقاد دارند حتما عملی از محرم سر زده که گرازها به زمین های او حمله کرده اند. این اتفاق سبب می شود تا محرم خود را در میان این اهالی تنها ببیند و بفهمد که زبان و درد مشترکی با آن ها ندارد؛ پس در قبای یک عاقل دیوانه نظیر بهلول درآمده و در طول نمایش نامه ی “چوب بدستهای ورزیل”، با زبان اشاره و کنایه، اشتباهات اهالی را به آنان گوشزد می کند؛ اما کجاست گوش شنوایی؟خیلی زود مشکل همه گیر می شود و مردم روستا هرچه می کنند نمی توانند گرازها را فراری دهند؛ پس تصمیم می گیرند به روستای مجاور رفته و از آن ها طلب مشورت و یاری کنند. در آنجا شخصیتی به نام “موسیو” وارد داستان می شود که راه حلی به اهالی روستا پیشنهاد می کند و آنان غافل از اینکه این راه حل، مشکل جدید و بزرگ تری برایشان خواهد بود، آن را می پذیرند. این نمایش نامه، آیینه ی نگرانی های “غلامحسین ساعدی” در برابر اشغال و استثمار است و به شکلی نمادین و درخشان، خطاها و رنج های مردم را نشان می دهد.