تهران 57

معرفی کتاب انقلاب مشروطیت ایران نوشته ی ادوارد براون: انقلاب مشروطیت ایران از جمله آثار مشهوری است که ادوارد براون ایران شناس معروف انگلیسی نگاشته است . این اثر به دلایل متعدد از همان اولین سال های چاپ و نشر ، با اقبال علاقمندان به مطالعات مشروطه ایران مواجه شد و مدت ها مرجع برخی از محققان داخلی و خارجی در مطالعه و پژوهش در موضوع مذکور بود. ادوارد براون به دلیل سال ها توقف در ایران و پیوندهای بسیار نزدیک با بسیاری از شخصیت ها و محافل داخلی، اطلاعات وسیعی از جامعه ایران ، مناسبات درونی ساخت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی سرزمین ما داشت و چون مورد اعتماد مقامات وزارت خارجه انگلستان و نیز برخی از شخصیت های موثر در حوادث سیاسی آن زمان نضیر تقی زاده ، علامه قزوینی و ... بود طبعا می توانست اطلاعات وسیعی را در باب رخداد های نهضت مشروطیت و مسائل ایران در آن ایام به دست آورد . انقلاب مشروطیت ایران متنی است که تقربیا همزمان با انقلاب مشروطیت شکل گرفته و بهمین دلیل در شمار آثار دست اول در مطالعات مربوط به نهضت مشروطیت است . در باب ارزش و اهمیت تحقیقی این کتاب کافی است خاطر نشان سازیم که در حال حاضر و پس از قریب به هفتاد سال پس از تالیف این اثر هنوز هم بسیاری از پژوهش های عرصه مطالعات ایران به داده های این کتاب استناد جسته و آن را در طلیعه منابع پژوهشی خود می آورند با عنایت به همین معنا گمان ما این است که عرضه ترجمه کامل این اثر می تواند برای محققان و نویسندگان و علاقمندان پارسی مفید و راه گشا باشد.

معرفی کتاب نویسندگان رئالیست آلمان در سده نوزدهم جورج لوکاچ، فیلسوف و نظریه‌پرداز ادبی بلندآوازۀ مجار، در این مجموعه جستارهای پرمغز دربارۀ مهم‌ترین نویسندگان رئالیست آلمان در سدۀ نوزدهم، از هاینریش فون کلایست تا یوزف فون آیشندورف، گئورگ بوشنر، هاینریش هاینه، گوتفرید کلر، ویلهلم رابه و تئودور فونتانه، چه از لحاظ تاریخ فرهنگی و جهان ادبی و چه از لحاظ پرداختن به سبک و فرم تک تک متون هفت تن از برجسته‌ترین نویسندگان رئالیست آلمان، افق‌های نوینی را به روی خواننده می‌گشاید. گرچه دفاع بی‌وقفۀ لوکاچ از رئالیسم در برابر ناپختگی‌ها و زمختی‌های ادبیات رسمی، رئالیسم سوسیالستی، در سراسر این جستارها، گاه پوشیده و گاه آشکار، رخ می‌نماید، هدف اصلی او البته روشن ساختن بستر و سیاق فکری، ادبی و تاریخی است که این نویسندگان بزرگ در بطن آن کار کرده‌ و بالیده‌‌اند تا بدین ترتیب خوانندۀ این جستارها به درک روشن‌تر و کامل‌تری از کار و بار ادبی این نویسندگان دست یابد.لوکاچ همچنین در مقام منتقد ادبی جایگاهی ممتاز دارد. درواقع، پس از ۱۹۴۵، در سالیان بسیار، او یگانه منتقد ادبی بود که توانایی داشت برای دیدگاه مارکسیستی در باب ادبیات از احترامی درخور برخوردار شود. در سال های اخیر، نوشته های ادبی او آماج حملۀ انواع دیگری از منتقدان مارکسیست مدرن تر و نیز منتقدان دانشگاهی ساختارگرا و پساساختارگرا قرار گرفته‌اند. اما همچنان که لوکاچ از کانون بحث بیرون رفته، شوروحرارت مباحثه و جدل هم کاستی گرفته و با این پیامد همراه شده است که آرای او دربارۀ نویسندگانی خاص تا میزان معیّنی در جریان غالب ادغام شده و به صورت بخشی از راست‌آیینی انتقادی درآمده است؛ گرچه با گذر زمان به‌ناگزیر بسیاری از تفسیرها و داوری های خاص او از دور خارج شده‌اند. لوکاچ پس از آنکه ناگزیر شد آرایی را پس بگیرد که به سال ۱۹۲۹در بین الملل کمونیستی به باد انتقاد گرفته شده بود، در دهۀ ۱۹۳۰، در حرکتی که خود آن را عقب‌نشینی تاکتیکی از حوزۀ سیاست وصف کرده است، به نقد ادبی روی آورد. اما آشکار است که کناره گیری او از سیاست داوطلبانه نبود و کوشید به طرق دیگر، و دربارۀ شخص او، با نقد ادبی، به فعالیت سیاسی ادامه دهد. می توان صورت ظاهر نوشته های ادبی او را در نظر گرفت، به سخن دیگر، این نوشته ها را یاری‌گر فهم ما از نویسندگان یا گونه های ادبی خاص (رمان تاریخی و رمان رئالیستی) دانست. اما، به همین سان، این نوشته ها را می توان همچون دخالت های رمزآمیز در بحث و جدل های سیاسی روز، مانند استالینیسم، معنی های ضمنی ایدئولوژیکی مدرنیسم یا اکسپرسیونیسم، «جبهۀ خلق»، یا «آب شدن یخ ها» در سال های پس از مرگ استالین قرائت کرد.

معرفی کتاب عبارت از چیست شاعران بزرگ همیشه نثرنویسان بزرگی بوده اند. چرا که از پس آن همه تجربه های شعری، سرانجام حاکم آن حاکم نامرئی، نحو، شده اند، و به زبانی در داخل زبان دست یافته اند. من فکر می کنم دو زبان دارم چون شیوه نثر من جزئی از محتوای من است. این را شاعر باید امروز بتواند با خود بگوید… ما باید حرکت چیزها را جانشین شباهت چیزها بکنیم…