تینگا تینگا – جلد 3( وقتی در تینگا تینگا هوا داغ می شود)

جلدِ شانزدهم از مجموعه‌ آثارِ یونگ، همین کتاب «روان درمانی در عمل»  است که مجموعه‌ای‌ است از مقالات ِ روان‌درمانیِ تحلیلی پیرامونِ برخی مفاهیمِ اصلی ِ کاربست و بالین، همچون انتقالِ متقابل، تخلیه‌ی هیجانی و تحلیل ِرویا. و البته رساله‌ای با عنوانِ واقعیت‌های کاربستِ روان‌درمانی، که پس از مرگِ یونگ، یک‌بار توسط انتشاراتِ راتلج ِ لندن به تاریخِ ۱۹۹۳ و پیش‌تر در انتشاراتِ دانشگاهِ پرینستون به سالِ ۱۹۶۶ منتشر شد. رساله‌های آمده در این مجلد، ارتباطِ میانِ انتقالِ متقابل و فرآیندهای شفابخشِ کیمیاگری را مبسوط و مفصل شرح می‌دهد، انتقال متقابل یا transference را به صورتِ نمادین مطرح و اساسِ رابطه‌ی میانِ درمانگر و بیمار را کارکردِ لیبیدوی خویشی و همانستی (kinship libido)  لحاظ کرده ا‌ست. یونگ نه تنها این پدیده را پاتولوژیک یا آسیب‌شناسانه نمی‌دانَد، که در فرایندِ فردانیت فرد و لاجرم پی‌ریزیِ جامعه‌ای پوینده، بسیار مهم تلقی می‌کند، چراکه بر مبنایِ ربط و پیوندِ روانیِ همه‌ی اعضای جامعه شکل گرفته و گسترش می‌یابد. کتاب چهار بخش دارد که هریک ،یکی از ایده‌ها و ارکانِ مهم ِ روان‌درمانی را مطرح می‌کند. بخش نخست اصول و قواعدِ کلیِ روان‌درمانی را بحث و فحص می‌کند. بخش دوم بررسیِ فرآیند روانکاوی در اتاق ِ عمل است؛ سومین بخش ارتباط میانِ درمانگر و بیمار را می‌کاوَد و بالأخره آخرین بخش ِ کتاب، کاربرد ِ روان‌درمانی در زمینه‌های متفاوت را توضیح می‌دهد. یونگ بر اهمیتِ رابطه‌ی بیمار و درمانگر (analyst and patient)، تأکید می‌ورزد و در پروسه‌ی درمان و شفای بیمار، بسیار مهم می‌دانَد، چه، که این ارتباطِ امن و مطمئن و دور از قضاوت، برای دسترسی به فضای ناخودآگاهِ روانِ بیمار لازم و حیاتی‌ است. و این درمانگر است که در کسوتِ متخصصِ یونگی، باید در روندِ فردانیت، همراه بیمار به ضمیرِ ناخودآگاه وی به طرق مختلف همچون تحلیل و تفسیرِ رویا، خاطرات و خیال‌پردازی‌ها و امیال و هراس‌ها دست‌ یابد، زبانِ نمادینِ آنها را بکاوَد و به او کمک کند تا عقده‌های روان (complexes) را واگشاید و در نهایت قسمت‌های ناساز و گسیخته‌ی روانِ بیمار، منسجم و هماهنگ و هارمونیک شوند و شفا یابند. ایده‌‎ی عقده را نخستین بار خودِ یونگ به مفهومی بدیع مطرح کرد، که همان تجربیات و امیالِ اوست و در قالبِ یک تصویر یا ایماژ ذهنی، به مرور زمان برساخته شده و دسترس‌پذیر است.