جامعه شناسی روشنفکران ماکس وبر

معرفی کتاب گزیده نوشته های کارل مارکس کتاب گزیده ی نوشته های کارل مارکس (در جامعه شناسی و فلسفه ی اجتماعی) کتاب بسیار خوبی برای شروع فلسفه مارکس است. این کتاب به شما کمک می کند تا درک خوبی از اندیشه مارکس بدست آورید. با کارل مارکس (1818–1883) اغلب به عنوان یک انقلابی ، یک فعال و نه یک فیلسوف رفتار می شود ، که آثار او بنیان بسیاری از رژیم های کمونیستی را در قرن بیستم را بنا نهاد. مضامین مهم در آثار او اینجا شامل انسان شناسی فلسفی مارکس ، نظریه تاریخ وی ، تحلیل اقتصادی ، تعامل انتقادی وی با جامعه سرمایه داری معاصر (طرح مسائل مربوط به اخلاق ، ایدئولوژی و سیاست) و پیش بینی او از آینده کمونیستی است. مارکس در زمینه روزنامه نگاری رادیکال خود ، گزارش بحث برانگیز خود را از شخصیت و نقش دولت مدرن و به طور کلی از رابطه بین زندگی سیاسی و اقتصادی ارائه داد. مارکس فرایند تاریخی را پیش رفتن از طریق طیف وسیعی از شیوه های تولید می داند که مشخصه آن مبارزه طبقاتی (کم و بیش صریح) و سوق دادن بشر به سمت کمونیسم است. با این حال ، مارکس تمایل چندانی به گفتن درباره تنظیمات دقیق آلترناتیو کمونیستی که قصد داشت به وجود بیاورد ندارد ، با این استدلال که این امر از طریق فرایندهای تاریخی بوجود خواهد آمد و تحقق یک برنامه یا نقشه از پیش تعیین شده نبود.  

معرفی کتاب پدر بزرگ من بازرگان ...از وقتی خودم را شناختم نگاهم به او بود. در میان جمع،در خانواده و در تنهایی.کسی بود که مثل هیچ کس نبود.ارمغانی از آرامش بود.او که برای تمام چراهای تمام نشدنی ام همیشه پاسخی داشت... در طول این سال ها همواره احساس می کردم باید چیزی را روی کاغذ بیاورم. آنچه را که به مرور از مطالعه تاریخ پر رنج و دردمان و ژرف نگری در فراز و نشیب زندگی پدر بزرگ،دریافت کرده بودم و این همه را به نیت رساندن آن به مخاطب جوان میهنم،نسلی که تازه نفس می آید،تا سکان کشتی طوفان زده کشور را به دست گیرد،لازم می بینم.

معرفی کتاب 81490 آنچه کتاب 81490 می خوانید «سرگذشتی» نیست که براساس زندگی در بازداشتگاه های تمرکز اسیران نوشته شده باشد. نیز این اوراق از آنچه در «اردوگاه های مرگ» شنیده و دیده شده یا خود بر سرگذشته است روایتی نمی کند. این اوراق، تنها و تنها رونویس چیزهایی است که من در جریان یک سال گرفتاری خویش، در سلول انفرادی و اردوگاه های کار اجباری، شتاب آلوده بر پاره کاغذهایی یادداشت کرده، توفیق یافته ام از شبیخون های مکرر زندانبانان شان درامان نگه دارم بی آن که اکنون، هیچ گونه دستی در آن برده باشم حتا در نحوه ی بیان آن. در این یادداشت ها، بیش از هر چیز روی سخن با عزیزانی است که من در طاقت فرساترین لحظات آن آزمایش محنت بار، احساس می کردم که آن گونه سخت به دستان کودکانه شان آویخته ام. با دست راستم به دستان ایزابل و به دستان ژروم با دست چپم،ما می خواهیم که، دست کم، فرزندان ما از آنچه برما گذشته است آگاه باشند و این حقایق را هرگز از یاد نبرند. نیز در این یادداشت ها روی سخن با کسانی است که از آن دوران محنت و درد، در تاریخ زندگی خویش فصلی مشترک یافته ایم. و اکنون این کلمات، با همه ی نارسایی خویش آن دنیای ناانسانی را که ایشان نیز در آن درهم شکسته اند و خرد و متلاشی شده اند، بار دیگر بر پای می دارد. زیرا تنها و تنها هم این گروهند که می توانند آن را چنان که بود در خاطره ی خویش تجسم دهند. با نابینایی که هرگز مردمکانش از تابش نور تأثر نپذیرفته است چه گونه از رنگ ها حکایت توان کرد؟ و سرانجام، در این یادداشت ها روی سخن با همه آن کسانی است که به حقیقت با ما در این اعتقاد همداستانند که اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته است که از اسیران بوخن والد، اشتروف هوف، داخاو، آشویتس، برگن بلزن و دیگرکشتارگاه ها چند تنی جان به سلامت ببرند، تنها از برای آن بوده است که اینان بی هیچ فتوری صدا بر دارند، از آنچه در این معابر دوزخ گذشت پرده برگیرند، و بر آنچه که دستکار عاشقان حکومت سرنیزه و زور بر میلیون ها تن مردم بی گناه رسید، شهادت دهند. ما، هم از آن دم که آزادی یافتیم، بر آنچه به ما رفت قلم عفو کشیدیم… بخشیدن؟ _ آری بخشیدیم. اما فراموش کردن _ نه! هرگز فراموش نمی کنیم!