حکمت شادان

كتاب حاضر حاصل كوششي است براي درك و تفسير بهتر تحول مكتوبات فارسي در باب موسيقي، با تمركز بر رويكردهاي متفاوت اين آثار و دگرگوني موضوعات آن‌ها، از آغاز قرن پنجم تا پايان قرن نهم هجري قمري؛ يعني دوره‌اي كه مي‌توان آن را عصر كلاسيك مكتوبات فارسي در باب موسيقي نام نهاد. پيدايش ادبيات موسيقايي به‌عنوان نوعي از ادبيات عالمانه نتيجه‌ي تمركززدايي سياسي و فرهنگي از دستگاه خلافت عباسي بود. هم‌چون اغلب ديگر انواع ادبيات عالمانه در زبان فارسي، ترجمه و تلخيص و تشريح آثار عربي نقشي اساسي در شكل‌گيري و شكوفايي ادبيات موسيقايي فارسي ايفا كرده است. مي‌توان دو رويكرد اصلي، يعني رويكرد ديني و غيرديني را، در بين مكتوبات فارسي در باب موسيقي از هم تميز داد. الگويي كه بر سير تحول مكتوبات فارسي در باب موسيقي حاكم است امكان ارائه‌ي دوره‌بندي خاصي در سير تحول اين نوع ادبي را فراهم مي‌كند. اين دوره‌بندي كلان پنج مرحله‌ي متفاوت را به‌ دست مي‌دهد.

بدبيني بي‌غرض در فلسفه‌ي نيچه با شوق و شور تاييد زندگي آميخته مي‌شود. فردريكا اسپيندلر در اين كتاب با شرح انديشه‌ي او نشان مي‌دهد ايده‌هاي متضاد بخشي جدايي‌ناپذير از تفكر نا‌به‌هنگام و در عين حال بسيار مطرح نيچه را تشكيل مي‌دهند.

کتاب نامه های روسیه نوشته آستولف لویی لئونورمارکی دو کوستین با ترجمه باقر پرهام توسط انتشارات مرکز با موضوع تاریخ, سفرها، سیر و سیاحت، روسیه، ادبیات مللبه چاپ رسیده است. آستولف لویی ائونور مارکی دو کوستین، اشراف‌زاده و نویسنده‌ی فرانسوی، بیشینه‌ی پرتلاطمی داشت. پدر و پدر بزرگش در دوران وحشت در انقلاب فرانسه با گیوتین اعدام شدند، و مادرش از زندان جان به در برد. در کودکی و نوجوانی بسیار سفر کرد و در سال 1839 به تشویق بالزاک، که استعداد سفرنامه‌نویسی را در او پس از انتشار سفرنامه‌اش به اسپانیا کشف کرده بود، در دوران حکومت تزار نیکلای اول به روسیه رفت. او گزارش سفر خود را به دلیل هراس از فضای پلیسی حاکم بر روسیه به صورت نامه برای دوستانی نامعلوم نوشت و این نامه‌ها را پنهانی از روسیه با خود به فرانسه برد و بعد در سال 1843 آنها را به صورت نامه برای دوستانی نامعلوم نوشت و این نامه‌ها را پنهانی از روسیه با خود به فرانسه برد و بعد در سال 1843 آنها را به صورت کتاب منتشر کرد. کتاب با استقبال بسیار روبه‌رو شد و به زبان‌های انگلیسی و آلمانی هم ترجمه و منتشر شد. انتشار آن خشم حکومت روسیه را برانگیخت و تزار آن را ممنوع کرد. ترجمه‌ی روسی کتاب پس از سال 1917 نیز در شوروی در فهرست کتب ممنوعه قرار گرفت. برخی آن را به سبب کندوکاوش در سرشت استبداد مطلق و تأثیر آن در ایجاد روحیه‌ی بردگی حتی پیشکویانه و جلوتر از زمانه‌ی خود یافته‌اند و معتقدند مشاهدات کوستین درباره‌ی جامعه‌ی روسیه و خصال حاصل از استبداد در این کشور در نیمه‌ی نخست سده‌ی نوزدهم «تاریخ گذشته» نیست: «جامعه‌ای که هیچ‌گونه خوشبختی در آن امکان‌پذیر نیست، زیرا بشر، بنا به قانون طبیعت‌اش، بدون آزادی خوشبخت نمی‌تواند بود»، جامعه‌ای محکوم به دروغگویی همگانی، چرا که «حقیقت‌گویی یعنی براندازی حکومت» که به تبعِ « نیازی که خدایگان برای بازسازی رویدادهای واقع دارد» پیوسته مشغول دخل ‌و‌ تصرف در تاریخ است. معرفی مباحث کتاب نامه های روسیه پیش درآمد امس 5 ژوئن 1839 تراومونده 4 ژوئیه 1839 سوارکشی نیکلای اول هشت ژوئیه 1839 پطرزبورگ دهم ژوئیه 1839 پطرزبورگ بازدهم ژوئیه 1839 پطرزبورگ دوازده ژوئیه 1839