خستگی در ورزش و فعالیت ورزشی

اصطلاح سرمایه فرهنگی را اولین بار پی‌یربوردیو (١٩٣٠-٢٠٠٢) به ادبیات علوم اجتماعی و انسانی وارد کرد. بوردیو متفکری است که موضوع نابرابری فرهنگی و اجتماعی از اهتمامات جدی او بود. بوردیو سرمایه فرهنگی را به سه بخش تقسیم می‌کند: ١-سرمایه تجسم یافته یا مجسم که با کالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربیت در فرد دیده می‌شود. ٢-سرمایه عینیت یافته که به صورت کالاهای فرهنگی چون تصاویر، کتاب‌ها، کامپیوتر و هنر بروز می‌کند. ٣-سرمایه نمادی شده که از طریق مدارک واقعی و دیگر شواهد پایگاه فرهنگی بازنمایی می‌شود. هرچند برخی دیگر از دانشمندان اظهار می‌کنند سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است و اعضای یک اجتماع با پذیرش مبادلات فرهنگی، پیوندهای اجتماعی را نیز توسعه می‌دهند، اما بوردیوی فرانسوی چندان قائل به این امر نیست. آنتونی گیدنز می‌گوید که شیوه‌های گفتاری و رفتاری کودکان طبقه اجتماعی و خانوادگی فرو دست، به ویژه کودکان گروه‌های اقلیت قومی، با شیوه‌های گفتاری و رفتاری مسلط در مدرسه مغایر است. اگرچه نظریات مطرح شده در زمینه سرمایه فرهنگی در جهت ایجاد تمایز و تولید نابرابری است، دانشگاه می‌تواند شرایطی یکسان فراهم کند تا هر کسی بنابر استعداد و توانایی خود از آن بهره برد. دکتر رضا صالحی امیری استاد و مدرس دانشگاه پیش از این آثاری همچون «آسیب شناسی فرهنگی در ایران»، «مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی»، «دیپلماسی فرهنگی» و «حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی» را در کارنامه تاْلیف‌های خود در نشر ققنوس دارد.

هرچند به زعم عموم ما در عصر ارتباطات به سر می‌بریم و روزانه به اشکال مختلف در حال برقراری ارتباط با آدم‌ها هستیم، وقتی درست نگاه می‌کنیم در می‌یابیم که آغاز یک رابطه ساده می‌نماید، اما حفظ آن و برقراری تفاهم مشترک بسیار دشوار است. کتاب راز و رمز برقراری ارتباط، با بررسی ساز و کارهای ارتباطات میان‌فردی، به ما کمک می‌کند تا ظرفیت‌های ارتباطی خود را گسترش دهیم، خود را بهتر بشناسیم، در جریان مراودات رفتار صحیح‌تری در پیش گیریم و با حفظ تعادل در رابطه آن را به تجربه‌ای سازنده و صلح‌آمیز بدل کنیم. باربارا متیسون مربی بین‌المللی و روانکاو فرانسوی- آمریکایی است که بیش از بیست سال است در حوزۀ ارتباطات فرهنگی کار می‌کند. تجربیات فراوان و راهکارها و نظرات او که در این کتاب به آن پرداخته شده به افراد کمک می‌کند تا در موقعیت‌‎های فردی و کاری رابطۀ مؤثرتری با شخص یا اجتماع برقرار کنند.