Name: خوشبوکننده ایفل - فرهنگ لند
SKU: perfume
Price: 2500000 IRR
Availability: InStock

خوشبوکننده ایفل

250,000 تومان

سفارش:0

باقی مانده:42

اصل ترکیه
رایحه‌دهی تا 3 الی 5 ماه

معرفی خوشبوکننده ایفل

خوشبو کننده ایفل یک از معتبر ترین محصولات کشور ترکیه است. این محصول اکنون با بسته بندی جدید 2022 و با حجم بیشتر ( 120 میلی لیتر ) ارایه می شود. در بسته بندیهای جدید با استفاده از درپوشهای شکیلتر، علاوه بر زیبایی بیشتر از هدررفتن بی منظور خوشبوکننده نیز جلوگیری به عمل می آید. در این سری از خوشبو کننده نیز مانند سریهای قبلی رایحه از طریق چوب هایی که داخل ان قرار می گیرد در هوا پخش می شود و با توجه به تعداد چوب هایی که در ان قرار می گیرد میزان بو و پخش رایحه کم و زیاد می شود. پخش بوی این رایحه همیشگی می باشد و تا زمان اتمام مایع داخل ظرف و معمولا از 3 الی 5 ماه تا خالی شدن مایع داخل ظرف (به تعداد چوب های داخل شیشه بستگی دارد) طول می کشد. باتوجه به وجود الکل چرب در این خشبو کننده لذا به ضدعفونی شدن هوا نیز کمک شایانی میکند . این محصول برای تمامی محیط ها مانند فروشگاه ها ، خانه و آشپزخانه ، سرویس بهداشتی ، دفاتر ، مطب ، ادارات ، داروخانه ها و . . . مورد استفاده قرار می گیرد.

مقايسه

دفترچه یادداشت طرح دار (100 برگ)

90,000 تومان

دفترچه یادداشت طرح دار (100 برگ)

برناامه ریزی
سیمی
100 برگ
فانتزی

افزودن به علاقه مندی

انتخاب گزینه ها

نمایش سریع

مقايسه

نظریه‌های کلاسیک جامعه‌شناسی

380,000 تومان

افزودن به علاقه مندی

افزودن به سبد خرید

نمایش سریع

پروانه و یوغ (۲۸) (بازخوانی: نامه‌های ونسان ونگوگ) انتشارات نی محمد چرم شیر

مقايسه

پروانه و یوغ (۲۸) (بازخوانی: نامه‌های ونسان ونگوگ)

90,000 تومان

معرفی کتاب پروانه و یوغ (۲۸) (بازخوانی: نامه‌های ونسان ونگوگ)

ونسان: دیوارها بلندن، سرد و بلند. آسمون پیدا نیست. مردها روی سنگفرش راه می‌رن. توی یه دایره راه می‌رن. زمینو نگاه می‌کنن. حرف نمی‌زنن. گوش می‌دن به صدای کفش‌ها که روی زمین کشیده می‌شه. من اون‌جام. میون اون مردها. توی دایره راه می‌رم. زمینو نگاه می‌کنم. حرف نمی‌زنم. گوش می‌دم به صدای کفش‌ها که روی زمین کشیده می‌شه. آسمونو نگاه می‌کنم. آسمون پیدا نیست. هیچ‌چی پیدا نیست. ونسان ونگوگ نقاش بزرگ هلندی که تا اواسط دهه سوم زندگی اش همچنان سرگشته و شوریده در حال پیدا کردن خودش و علایق اش بود تصمیم می گیرد نقاشی را انتخاب کند تا از طریق آن رنج انسان و قدرت خداوند را همزمان به تصویر بکشد او هر چه به پایان عمرش نزدیک می شود سرگشتگی و آشفتگی درونی اش بیشتر می شود تا اینکه نهایتا در ۳۷ سالگی دست به خودکشی میزند . پروانه و یوغ (۲۸) (بازخوانی: نامه‌های ونسان ونگوگ) - انتشارات نی

افزودن به علاقه مندی

افزودن به سبد خرید

نمایش سریع

کارآگاهان وحشی انتشارات نون روبرتو بولانیو

مقايسه

کارآگاهان وحشی

480,000 تومان

«دستاوردی منحصربه‌فرد، حماسه‌ای مدرن و غنی از روایت و شخصیت از مهم‌ترین نویسندۀ آمریکای لاتین.» سانفرانسیسکو کرونیکل «روایتی طنزآمیز، مبهم، تأثیرگذار و ترسناک از یکی از مهم‌ترین نویسندگان نسل نوی آمریکای لاتین.» جان بنویل روبرتو بولانیو شاعر، مقاله‌نویس و نویسندۀ مطرح شیلیایی است. او را آغازگر موج نوی ادبیات آمریکای لاتین می‌دانند. جسارت و جرئت او در فاصله گرفتن از سبک رئالیسم جادویی گابریل گارسیا مارکز به این نویسنده اعتباری جهانی بخشیده است. طنز، تعلیق و وحشت اجزای جدانشدنی جهان داستانی بولانیو است. آثار او همه در ده سال پایانی عمرش نوشته شده‌اند، زمانی که می‌دانست بیماری فرصت زیادی برایش باقی نگذاشته است. رمان سترگ «کارآگاهان وحشی» در سال 1998 منتشر شد. بولانیو این رمان را نامه‌ای عاشقانه به نسل خود دانسته و ایگناسیو اِچِواریا، برجسته‌ترین منتقد ادبی اسپانیا، از آن به‌عنوان رمانی که بورخس می‌توانست بنویسد ستایش کرده است. از نگاه منتقدان ادبی، رمان‌های کارآگاهان وحشی و 2666 دو شاهکار بولانیو هستند که بر ادبیات جهان تأثیر گذاشته‌اند.

بخشی از کتاب

یک هفته بعد از اینکه به خانه برگشتم، شروع کردم به قدم زدن اطراف محله‌مان. اول پیاده‌روی‌های کوتاهی بودند: یکبار اطراف بلوک و تمام. کم کم، هرچند، جسارت بیشتری پیدا کردم ، و بیرون رفتن‌هایم، ابتدا به صورت آزمایشی، دور و دورتر می شد. محله تغییر کرده بود. دوبار مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتم. بار اول بچه‌هایی بودند که چاقوی آشپزخانه داشتند و بار دوم عده‌ای بزرگسال که وقتی پولی در جیب‌هایم پیدا نکردند به شدت کتکم زدند. اما دیگر احساس درد نمی‌کردم، و اهمیتی هم نمی‌دادم. این یکی از چیزهایی است که در لافوپرتسا یاد گرفتم. آن شب لولا، دوست دختر پسرم روی زخم‌هایم ید ریخت و آن‌ها را پاک کرد و به من هشدار داد جاهای خاصی وجود دارد که نباید بروم. به او گفتم اهمیتی نمی‌دهم که هرازگاهی کتک بخورم. گفت :«کتک خوردن را دوست دارید؟» گفتم : «نه دوست ندارم. اگر هر روز باشد که دوست ندارم»