خیر عمومی و خیر خصوصی

در دنیای قرن بیست و یکم آگاهی گسترده و فزاینده‌ای نسبت به اهمیت ادیان و باورها به چشم می‌خورد . ادیان نه تنها به پایه‌ریزی تمدن‌ها در سراسر تاریخ یاری رسانده‌اند ، بلکه مناسبات بین‌الملل معاصر و رویدادهای پر اهمیت دنیای ما را نیز تحت تأثیر قرار داده‌اند . صرف نظر از اندیشیدن یا نیندیشیدن به جهانی شدن «بنیادگرایی‌ها» سیاست دینی ، ظهور ادیان گوناگون جدید، یا افزایش کثرت‌گرایی در جوامع ما ، شهروند مطلع قرن بیست و یکم نمی‌تواند از کسب نوعی شناخت درباره باورها و شعایر دینی چشم‌پوشی کند . کتاب حاضر مجموعه‌ای است از مدخل‌های ژرف، برانگیزنده و قابل فهم که از تاریخ و تحولات قرن حاضر و رویدادهای موثق تشکیل شده است . افزون بر این ، کتاب «سیری در ادیان جهان» مزین به تصویرها ،عکس‌ها و نقشه‌ها و نمودارهای بسیاری است که ادیان را در معرض دید قرار می‌دهد. در نتیجه این کتاب به کسانی که خواهان کسب دانش مقدماتی در حوزه سنن دینی جهان هستند، کمک شایانی می‌کند. پروفسور کریستوفر پارتریج سرویراستار این کتاب، استاد مطالعه ادیان معاصر در کالج چستر انگلستان است. او درباره ادیان و گرایش‌های معنوی نو در غرب آثار پژوهشی بسیاری به رشته تحریر درآورده و ویراستار کتاب‌های دیگری از جمله دایر‌‌‌هالمعارف ادیان جدید، عرفان در شرق و غرب ، مذاهب یوفو و بنیادگرایی بوده است .

ژاپنی‌ها همواره برای کسب برتری کوشیده‌اند. هم رهبران و هم مردم ژاپن، در سرتاسر تاریخ طولانیشان با این اندیشه که در جهان بی‌همتا هستند، برای خودکفایی، بی‌باکی، و رفاه خود اولویت قائل شده‌اند. بخشی از خودآگاهی ملی آن‌ها ناشی از این احساس است که ژاپنی‌ها از سایر مردمان جدا می‌مانند و از این جدایی عمیقاً احساس غرور می‌کنند. هر چند ژاپنی‌ها به ندرت چنین آشکارا به زبان آورده‌اند، اما بسیاری از آن‌ها احساس می‌کنند از دیگران تا حدودی سختکوش‌ترند و بنابراین شایسته موفقیت بیش‌ترند. با توجه به این حس بی‌همتا و جدا بودن ژاپنی‌ها به طور سنتی احساس کرده‌اند که لازم است روی پای خودشان بایستند و نمی‌توانند به دیگران متکی باشند که به تضمین موفقیتشان کمک کنند. ژاپنی‌ها تقریباً همیشه روش خاص بومی خود را در انجام امور حفظ کرده‌اند. مثلاً وقتی عقایدی را از خارج ــ عمدتاً از چین ــ وام می‌گرفتند، این عقاید را متناسب با سرشت و خمیره ژاپنی تغییر می‌دادند. نتیجه این بود که مفاهیم و نهادهای وام گرفته شده خصلت منحصراً ژاپنی پیدا می‌کردند. علاوه بر این، احساس شدید غرور ملی این باور را القا می‌کرد که نسخه‌های ژاپنی به نحوی بهتر، بهسازی شده، کارآمدتر یا با قابلیت‌ترند.