داریوش شایگان و بحران معنویت سنتی

معرفی کتاب منطق ارسطو ارسطو یک فیلسوف و دانشمند یونانی در دوره کلاسیک در یونان باستان بود. وی بنیانگذار مدرسه لوکئوم و مکتب پیرامونی فلسفه و سنت ارسطویی بود. در کنار معلم خود افلاطون ، او را “پدر فلسفه غرب” خوانده اند. نوشتارهای او موضوعات بسیاری را در بر می گیرد – از جمله فیزیک ، زیست شناسی ، جانورشناسی ، متافیزیک ، منطق ، اخلاق ، زیبایی شناسی ، شعر ، تئاتر ، موسیقی ، بلاغت. ، روانشناسی ، زبانشناسی ، اقتصاد ، سیاست و دولت. ارسطو سنتز پیچیده ای از فلسفه های مختلف موجود در پیش روی او را ارائه می داد ، و بیش از هر چیز از غرب واژگان فکری خود را از آموزه های او به ارث برد و همچنین مسائل و روش های تحقیق را. در نتیجه ، فلسفه وی تقریبا در هر شکل از دانش در غرب تأثیر بی نظیری داشته است و همچنان عنوان موضوع بحث فلسفی معاصر است. ارگانون (لاتین: Organon) نامی است که شاگردان ارسطو بر مجموعه ی مقالات او در زمینه ی منطق نهاده اند. برگردان این اثر نفیس در سال 1378 توسط میر شمس الدین ادیب سلطلانی با نام منطق ارسطو (ارگانون) انجام گرفته است. کتاب منطق ارسطو از مقاله های زیر تشکیل شده است:1. م‍ق‍ول‍ه ه‍ا2. در پ‍ی‍رام‍ون گ‍زارش3. آن‍اک‍اوی‍ک ن‍خ‍س‍ت4. آن‍اک‍اوی‍ک دوم5. ج‍ای‍گ‍اه‍ه‍ای ب‍ح‍ث6. در پ‍ی‍رام‍ون اب‍طال‍ه‍ای س‍وف‍ی‍س‍ت‍ی.

معرفی کتاب 81490 آنچه کتاب 81490 می خوانید «سرگذشتی» نیست که براساس زندگی در بازداشتگاه های تمرکز اسیران نوشته شده باشد. نیز این اوراق از آنچه در «اردوگاه های مرگ» شنیده و دیده شده یا خود بر سرگذشته است روایتی نمی کند. این اوراق، تنها و تنها رونویس چیزهایی است که من در جریان یک سال گرفتاری خویش، در سلول انفرادی و اردوگاه های کار اجباری، شتاب آلوده بر پاره کاغذهایی یادداشت کرده، توفیق یافته ام از شبیخون های مکرر زندانبانان شان درامان نگه دارم بی آن که اکنون، هیچ گونه دستی در آن برده باشم حتا در نحوه ی بیان آن. در این یادداشت ها، بیش از هر چیز روی سخن با عزیزانی است که من در طاقت فرساترین لحظات آن آزمایش محنت بار، احساس می کردم که آن گونه سخت به دستان کودکانه شان آویخته ام. با دست راستم به دستان ایزابل و به دستان ژروم با دست چپم،ما می خواهیم که، دست کم، فرزندان ما از آنچه برما گذشته است آگاه باشند و این حقایق را هرگز از یاد نبرند. نیز در این یادداشت ها روی سخن با کسانی است که از آن دوران محنت و درد، در تاریخ زندگی خویش فصلی مشترک یافته ایم. و اکنون این کلمات، با همه ی نارسایی خویش آن دنیای ناانسانی را که ایشان نیز در آن درهم شکسته اند و خرد و متلاشی شده اند، بار دیگر بر پای می دارد. زیرا تنها و تنها هم این گروهند که می توانند آن را چنان که بود در خاطره ی خویش تجسم دهند. با نابینایی که هرگز مردمکانش از تابش نور تأثر نپذیرفته است چه گونه از رنگ ها حکایت توان کرد؟ و سرانجام، در این یادداشت ها روی سخن با همه آن کسانی است که به حقیقت با ما در این اعتقاد همداستانند که اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته است که از اسیران بوخن والد، اشتروف هوف، داخاو، آشویتس، برگن بلزن و دیگرکشتارگاه ها چند تنی جان به سلامت ببرند، تنها از برای آن بوده است که اینان بی هیچ فتوری صدا بر دارند، از آنچه در این معابر دوزخ گذشت پرده برگیرند، و بر آنچه که دستکار عاشقان حکومت سرنیزه و زور بر میلیون ها تن مردم بی گناه رسید، شهادت دهند. ما، هم از آن دم که آزادی یافتیم، بر آنچه به ما رفت قلم عفو کشیدیم… بخشیدن؟ _ آری بخشیدیم. اما فراموش کردن _ نه! هرگز فراموش نمی کنیم!