دانستنی های علمی جلد 10، آزمایشهای علمی با هوا

وداع با سارتر نوشته‌ی «سیمون دوبووار» اثری گفت‌وگو محور است و نویسنده در خلال گفت‌وگو با «ژان پل سارتر» اطلاعات متنوع و جالبی درباره‌ی شخصیت، زندگی، نظرات فلسفی، سیاسی، ادبی و هنری این فیلسوف بزرگ در اختیارتان قرار می‌دهد. مصاحبه‌های این کتاب در تابستان ۱۹۷۴ ابتدا در رم و سپس در پاریس صورت گرفته است و سوال‌های دقیق «سیمون دوبووار» از سارتر، راهنمایی غنی برای درک این متفکر بزرگ محسوب می‌شود. کتاب حاضر، شرح دوبووار از سال‌های آخر زندگی «ژان پل سارتر» نیز به شمار می‌آید و فرصتی استثنایی برای فهمیدن بزرگترین فیلسوف و متفکر قرن بیستم است. کتاب «وداع با سارتر» گزارشی سال به سال از دهه‌ی آخر فعالیت‌های سارتر ارائه می‌دهد و به بررسی فلسفی آثارش می‌پردازد. «سیمون دوبووار» در مصاحبه‌های این کتاب، مطالب غیرمنتظره‌ای ننوشته است؛ اما پیچ و خم‌های اندیشه‌ی سارتر را به خوبی نشان می‌دهد و صدای زنده‌ی او را دوباره به شما می‌رساند.‌ کتاب «وداع با سارتر» به عنوان یک راهنمای جامع و فاخر برای درک بهتر آثار و اندیشه‌های سارتر شناخته می‌شود و برای علاقه‌مندان به ادبیات و فلسفه، یک منبع به شمار می‌آید.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .