دانشنامه فلسفه استنفور 1: زیبایی‌شناسی آلمانی

معرفی کتاب کات منطقه ممنوعه «کات! منطقه ممنوعه» کتابی نوشته امیرحسن چهلتن است. این اثر در دسته کتاب‌هایی با عنوان فیلم-داستان تقسیم‌بندی می‌شود و بن‌مایه‌ای سیاسی دارد. «کات! منطقه ممنوعه» روایتی تصویری است و به دلیل ساختاری که نویسنده برای آن برگزیده است بیشتر در قالب آثار فیلمنامه‌ای قرار می‌گیرد. داستان «کات! منطقه ممنوعه» درباره زنی است که سال‌هاست در جست‌وجوی پسر گمشده‌اش هر نشانی را دنبال می‌کند. پسر هنگام جنگ ایران و عراق ناپدید شده و هر کس خبری از او به زن می‌دهد اما همه اطلاعات بی‌نتیجه است و زن نمی‌تواند پسر گمشده خود را پیدا کند. در این میان گروهی مستندساز به ماجرای گمشدن پسر جوان علاقمند می‌شوند و تصمیم می‌گیرند فیلمی مستند از جست‌وجوی زن برای یافتن پسرش بسازند. در جریان تولید مستند به شایعات پیرامون گمشدن پسر پرداخته می‌شود و هر کس از زاویه دید خود به این موضوع می‌پردازد. عده‌ای عقیده‌ دارند در دهه هفتاد که بسیاری از ایرانی‌ها برای کار به کشور ژاپن می‌‍رفتند پسر هم برای کار کردن به ژاپن رفته و دیگر برنگشته است. برخی اما معتقدند ماجرای گم شدن پسر مساله‌ای عاشقانه است و او به دلیل مخالفت‌های خانواده برای ازدواج با دختر موردعلاقه‌اش مجبور به فرار با دختر شده است. در این میان بعضی از اطرافیان زن می‌گویند پسر به جنگ رفته و مفقود الاثر شده است و دیگر هرگز بازنگشته و احتمالا به شهادت رسیده است. عده‌ای هم بر این باور هستند که او عضو گروه‌های ضد انقلاب بوده و مجبور به فرار از کشور شده است. اما هیچ کدام از تحلیل‌ها پیرامون مکان احتمالی پسر گمشده قطعی نیست و برای زن نتیجه‌ای به همراه ندارد. با حضور گروه فیلمبرداری در خانه زن میانسال زندگی او وارد مرحله تازه‌ای می‌شود.

کتاب شوایک

معرفی کتاب بهترین داستان های کوتاه جیمز جویس جیمز آگوستین آلوسیوس جویس (2 فوریه 1882 – 13 ژانویه 1941) داستان نویس ایرلندی ، شاعر ، معلم و منتقد ادبی بود. وی در جنبش آوانگارد مدرنیستی سهیم بود و به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهمترین نویسندگان قرن بیستم شناخته می شود. جویس را بیشتر با اولیس (1922) می شناسند ، اثری برجسته که در آن اپیزودهای ادیسه هومر در انواع سبک های ادبی ، پیش می روند. از دیگر آثار شناخته شده می توان به مجموعه داستان کوتاه دوبلینرها (1914) و رمان های “پرتره هنرمند به عنوان یک جوان” (1916) و فینگانس ویک (1939) اشاره کرد. دیگر نوشته های وی شامل سه کتاب شعر ، یک نمایشنامه ، نامه های منتشر شده و روزنامه نگاری گاه به گاه وی است. جویس در دوبلین در خانواده ای از طبقه متوسط به دنیا آمد. او که دانش آموزی درخشان بود ، مدت کوتاهی در مدرسه اوکانل تحت مدیریت برادران مسیحی حضور یافت. وی برای ادامه تحصیل به دانشگاه کالج دوبلین رفت. در سال 1904 ، در اوایل 20 سالگی ، جویس به همراه شریک زندگی خود (و همسر بعدی) نورا بارناکل به قاره اروپا مهاجرت کرد. آنها در تریست ، پاریس و زوریخ زندگی می کردند. اگرچه بیشتر زندگی بزرگسالی وی در خارج از کشور سپری شده است ، جهان داستانی جویس در دوبلین متمرکز شده و عمدتا توسط شخصیت هایی ساخته می شود که شباهت زیادی به اعضای خانواده ، دشمنان و دوستان از زمان حضور در آنجا دارند. به ویژه اولیس در خیابان ها و کوچه های شهر با دقت تنظیم شده است. اندکی پس از انتشار اولیس ، وی این دلمشغولی را تا حدودی روشن کرد و گفت: “برای خودم ، من همیشه در مورد دوبلین می نویسم ، زیرا اگر بتوانم به قلب دوبلین برسم ، می توانم به قلب همه شهرهای جهان برسم. در این کتاب تحت عنوان بهترین داستان های کوتاه جیمز جویس ، احمد گلشیری مجموعه ای از جذاب ترین داستان های کوتاه جیمز جویس را گرداوری کرده و به فارسی برگردانده است.

بخشی از کتاب گور به گور

«دارل رفته جکسن. گذاشتنش تو قطار، می‌خندید، تو اون واگنِ دراز هی می‌خندید، رد که می‌شد کله‌هاشون رو برمی‌گردوندند، عین کلّه جُغد. گفتم «به چی می‌خندی؟» «آره آره آره آره.» دو نفر گذاشتنش تو قطار. کت ناجوری تنشون بود، جیب پشتی طرف راستشون بالا اومده بود. پشت گردنشون رو خط انداخته بودند، انگار همین تازگی دو نفر سلمونی با هم با گچ خط کشیده بودند مثل مال کش. گفتم «به این هفت‌تیرها می‌خندی؟» گفتم «چرا می‌خندی؟ برای این که از صدای خنده بدت می‌آد؟» دو تا صندلی به هم چسبوندند که دارل بشینه کنار پنجره بخنده. یکی‌شون پهلوش نشست، یکی‌شون رو صندلی رو به روش نشست، که عقب عقب می‌رفت. یکی‌شون باید عقب عقب می‌رفت، چون که پول دولت پشت هر دونه‌ش یک صورت داره، هر صورتیش هم یک پشت داره، این‌ها هم سوار پول دولت شده‌اند، که گناه داره. سکه پنج سنتی یک روش زنه یک روش گاومیش؛ دو تا صورت داره ولی پشت نداره. من نمی‌دونم این چیه. دارل یک دوربین کوچک داشت که زمان جنگ تو فرانسه خریده بود. توش یک زن بود و یک خوک که دو تا پشت داشتند ولی صورت نداشتند. من می‌دونم این چیه. «برای همین داری می‌خندی، دارل؟» «آره آره آره آره آره آره.»»