دختر رئیس سیرک

معرفی کتاب معبد سپیده دم معبد سپیده دم سومین رمان در کتاب چهارگانه دریای حاصلخیزی است که توسط نویسنده ژاپنی یوکیو می شیما نوشته شده است. برای همین ، مانند دیگر رمان های این مجموعه ، میشیما به مکان های مختلفی سفر کرد تا در مورد همه چیز تحقیق کند ، از جمله وات آرون در بانکوک تایلند.در این کتاب از مجموعه، شیگکونی هوندا به دنبال کردن تناسخ پی در پی کیوکی ماتسوگه ، دوست دوران کودکی خود ادامه می دهد. وکیل هوندا در یک سفر کاری به تایلند می رود و با دختر جوانی روبرو می شود که به اعتقاد او دومین تناسخ دوست مدرسه اش است. یازده سال بعد او برای تحصیل به ژاپن سفر می کند و او به امید آن که چیزهای بیشتری درباره ی او بفهمد با او دوست می شود. داستان اصلی بین سالهای 1941 و 1952 اتفاق می افتد. آخرین فصل در سال 1967 است.در فصل اول از رمان در سال 1941 ، شیگکونی هوندا به عنوان مشاور حقوقی محصولات Itui در پرونده ای که مربوط به محموله ای خراب از داروهای تب بر بود ، به بانکوک فرستاده می شود. او از سفر خود استفاده می کند تا آنجا که می تواند تایلند را ببیند. وی پس از گشت و گذار در بسیاری از بناهای بزرگ ، از معبد سپیده دم دیدن می کند و عمیقا تحت تأثیر معماری مجلل آن قرار می گیرد ، که برای وکیل هوشیار نشان دهنده "حالتی طلایی" ، احساس مجلل ضد عقل گرایی و "فرار مداوم از هر سیستم منطقی سازمان یافته" است. سپس یک یک جلسه ی کوتاه با پرنسس هفت ساله برای او ترتیب داده میشود ،دختری که ادعا می کند تناسخ یک پسر ژاپنی است و همین باعث خجالت نزدیکانش شده تا حدی که او را در کاخ روزت حبس می کنند و ...

“واروژان” نامی است آشنا در عرصه ی آهنگ سازی و تنظیم آن که به شخصیتی بزرگ در آسمان هنر ایران به نام “واروژ هاخباندیان” اختصاص دارد. ثبت زندگی و فعالیت های حرفه ای این هنرمند ارمنی تبار، در کتابی که عنوانش نام “واروژان” را بر جلد دارد، توسط “حسین عصاران” صورت گرفته و این اثر علاوه بر این یک پژوهش ادبی مهم است، نوعی تاریخ نگاری از موسیقی ایران نیز به حساب می آید. ”واروژان” پس از اتمام تحصیل، به مدرسه ی موسیقی رفت و پس از کسب مهارت لازم، قطعاتی را آهنگسازی و تنظیم کرد که هنوز هم از جایگاه ویژه ای در صنعت موسیقی کشور برخوردارند. با اینکه بسیاری از موسیقی های برجسته از ذهن خلاق “واروژان” نشات گرفته بود، اما او تا مدت ها از نام خود برای ارائه ی آثارش استفاده نکرد. او از معدود آهنگسازانی بود که سبک منحصر به فرد خود را در موسیقی ایرانی حفظ کرد و نه به تاسی از جریان موسیقی روز دنیا و نه بر اساس موسیقی سنتی به تنظیم آهنگ نپرداخت. به این ترتیب امضای واروژان پای ترانه ها و آهنگ های مشهوری همچون “بوی خوب گندم”، “شام آخر”، “شب زده”، “کندو”، “ماه پیشونی”، “برادرجان” و “سلطان صاحبقران” باقی مانده و این ترانه های شنیدنی همچنان شنوندگان خود را به شوق می آورند. ”حسین عصاران” این اثر را از گفت و گو با نزدیک ترین همراهان و دوستان “واروژان” به رشته ی تحریر درآورده که از جمله ی این افراد می توان به “شهیار قنبری”، “حسن شماعی زاده”، “بابک بیات” و “اسفندیار منفرد زاده” اشاره نمود. “حسین عصاران” به منابع تحقیقی خود وفادار بوده و متون برگزیده برای این کتاب، عینا از مجلات و روزنامه ها و برنامه های رادیویی و تلویزیونی وارد کتاب شده اند. اثر همچنین حاوی تصاویر و عکس های مربوط به “واروژان”است که در اختیار دوستداران این هنرمند بزرگ عرصه ی موسیقی قرار گرفته است. .