دختر شایسته شهرمون

معرفی کتاب مجموعه آثار احمد شاملو دفتر چهارم کتاب پیش رو دفتر چهارم از "مجموعه آثار شاملو" را در بردارد که شامل "ترجمه نمایشنامه ها" از "احمد شاملو" می باشد.مجلد پیش رو شامل نمایش نامه های "مفت خورها" از"گرگه ئی چیکی"، "درخت سیزدهم" از "آندره ژید"، "سی زیف و مرگ"از "روبر مرل"، "نصف شب است دیگر دکتر شوایتزر" از "ژیلبـر سسبـرن" و سه نمایش نامه ی "عروسی خون" "یرما" "خانه برناردا آلبا" از "فدریکو گارسیا لورکا" می باشد.در سه نمایش نامه ی "فدریکو گارسیا لورکا" که سه مورد از درخشان ترین آثار ترجمه شده به قلم "احمد شاملو" هستند، اکثریت قهرمانان لورکا بار سنگینی را تحمل می کنند. وزن مناسک خانواده ، وزن رسومات سرکوبگر و سفت و سخت آبرو و شرف که امروزه دیگر قابل درک نیست. این سنت توسط مردان، زنان و کودکان دنبال می شود، که به نظر لورکا همیشه قربانی شرایط هستند. به عبارت دیگر، آن ها با اطاعت و تسلیم ، سنت ها را حفظ می کنند، حتی اگر بخاطر آن رنج بکشند. فرزندان در نتیجه ی تبعیت مادران از این آداب و رسوم خانوادگی می میرند یا قربانی می شوند و مادران با این وضعیت کنار می آیند چون آن را اجتناب ناپذیر می دانند. به تئاتر لورکا باید به عنوان ادامه ی روایت او در کتاب های شعرش نگاه کرد؛ مملو از پرده های رنگارنگ و تصاویر متحرک در مقیاس گسترده.بخشی از آثار دستچین شده در دفتر چهارم از "مجموعه آثار شاملو"، سال ها در زمره ی کتاب های نادر در صنعت نشر و فروش آثار نمایشی به حساب می آمدند و اکنون در این اثر هفتصد صفحه ای از انتشارات نگاه، در اختیار خوانندگان قرار گرفته اند.

معرفی کتاب یاد بعضی نفرات سیمین بهبهانی علاوه بر اینکه در شاعری استاد بود، در نثرنویسی و خاطره گویی نیز تبحری ویژه داشت. او هم شعر اجتماعی می سرود و هم شاعری اجتماعی و پر حشر و نشر بود. او در این کتاب گوشه هایی از زندگی، احوال و آثار برخی شعرا و نویسندگان معاصر را بعضا در قالب خاطرات و دریافت های شاعرانه به دست می دهد. سیمین بهبهانی درباره این کتاب می نویسد: «بیشترینه نوشته هایم در این مجموعه، حاصل دقت در آثار و احوال یاران و عزیزان و شناخت رفتار و گفتار ایشان بوده و به خاطره همنشینی با آنان در آمیخته، و کمتر فصلی است که از این گونه حال و حکایت بی بهره مانده باشد. اسلوب نگارش یادگزاره ها گاه ساده است و گاه پیرایه مند: نظر به موقعیت و احوال خودم، از هر دو شیوه بهره گرفته ام. این حقیقت را هم هیچ گاه فراموش نکرده ام که هر هنرمند، در آنچه می آفریند، بازتابی از چند و چون روان و ضمیر خویش دارد. از این روست که ضمن اندیشیدن درباره هر اثر، به خلق و خوی آفرینده اش هم توجه داشته ام. » .